Ποίηση: “Φτωχοδιάβολοι”
Του Αντώνη Κηπουρού // *
Φεγγάρι κόκκινο
Στεγνός αέρας
Βάφει στο λιόγερμα
Τη δημοσιά
Ξέμπαρκα βήματα
Σκόρπιες φιγούρες
Σβήνουνε πρόσκαιρα
Τα χρώματα
Η νύχτα βιάζεται
Να τα προφτάσει
Άλλα να κρύψει
Άλλα να χάσει
Το παραγάδι
Είν’ απλωμένο
Ο,τι κι αν πιάσει
Είναι δοσμένο
Οι υποσχέσεις
Επιταγές τους
Υποθηκεύουν
Τις μέρες τους
Φάτσες φτιαγμένες
Σαν μονομάχοι
Σε κέρμα, σπέρμα
Ποντάρουνε
Η σιγουριά τους
Τεμαχισμένη
Καθώς περνούνε
Στο χάραμα
Μικρό καλάθι
Πάντα κρατούνε
Φτύνουν κατάμουτρα
Την τύχη τους
Απορημένοι
Στο λιακωτό τους
Ψάχνουν να βρούνε
Τί έφταιξε
Η μοναξιά τους
Μόνιμο ρούχο
Με κρύο ή ζέστη
Επάνω τους
Άδεια τα βλέμματα
Κενές εικόνες
Αναμοχλεύουν
Το παρελθόν
Πέφτει το μούχρωμα
Η μέρα γέρνει
Πλάι στο κορμί τους
Το άψυχο.
* Ο Αντώνης Κηπουρός του Εμμανουήλ γεννήθηκε στη Θεσ/νίκη 29 Μαίου 1950, μεγάλωσε στις Σέρρες, πήρε πτυχίο Ιατρικής από το Α.Π.Θ, ειδικότητα Ουρολογίας, παντρεύτηκε την Μαρία Ζαχάκη, απέκτησαν τρία παιδιά την Βασιλική, την Ηλέκτρα και τον Μανώλη, συνταξιοδοτήθηκε το 2012 και έκτοτε γράφει.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “άγνοια”
23/04/2024, 7:47 μμ -
Δύο ποιήματα
23/04/2024, 7:46 μμ -
-
Διήγημα: “Αυτόπτης μάρτυρας”
23/04/2024, 7:43 μμ -
Διήγημα: “Νεράντζια θανάτου”.
23/04/2024, 7:41 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Με τα μάτια της Μνήμης
Γράφει η Βιβή Γεωργαντοπούλου // * «Χόμερ και Λάνγκλεϋ», E. L. Doctorow, μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου, Εκδ. «Πατάκη» , σελ 285 Η κυρία Ρομπιλό είναι καλή γυναίκα, αλλά είναι προτιμότερο να κοιτάει τη μαγειρική της, είπε ο Λάνγκλεϋ.
Περισσότερα -
«Διατάξτε κ. Υπουργέ…»
του Γιάννη Κ. Γιαννούδη // * Ο υπουργός, κλείνοντας το τηλέφωνο είχε μια όψη ανάμεικτη από θυμό και φόβο. Δυο μέρες πριν το Δεκαπενταύγουστο, δυο μέρες πριν ξεκινήσει τις ολιγοήμερες διακοπές του στη Μύκονο, έπρεπε να πετάξει επειγόντως στα
Περισσότερα -
Ένα νόμισμα και η Δημοκρατία
Γράφει ο Απόστολος Ζιώγας // Η Αρχαία Ρώμη πολέμησε με επιτυχία τον εκφοβισμό των ψηφοφόρων: πρόκειται για μια πολιτική ιστορία που αφηγείται σε ένα νόμισμα. Το ασημένιο δηνάριο, το οποίο τέθηκε σε κυκλοφορία πάνω από 2.000 χρόνια πριν,
Περισσότερα -
Διήγημα: “Ο Λευκός Θρήνος”
Γράφει ο Γιώργος Οικονόμου // * Ο Λευκός Θρήνος Σκέφτομαι πόσα ταξίδια έχουμε κάνει μαζί… Πόσους τόπους είδαμε, σε πόσα νερά κολυμπήσαμε… Πόσες φορές σε χαιρόμουν να λούζεσαι το φως του ήλιου, πόσες φορές
Περισσότερα -
Σκέψεις για τον επαγγελματικό καταμερισμό
Του Νίκου Τσούλια // Δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια σύγχρονη και τόσο πολύπλοκη κοινωνία όσο η σημερινή χωρίς τον επαγγελματικό καταμερισμό, χωρίς τον καταμερισμό της εργασίας. Δεν γνωρίζω αν (και πώς…) στις φαντασιακές χώρες της
Περισσότερα -
Διήγημα Fractal: «15.8: Μια αληθινή ιστορία εξάρτησης και ντροπής…»
Της Στεύης Τσούτση // Κάθε μέρα η ίδια δουλειά. Μαγαζί, περίπτερο, μαγαζί, περίπτερο, σπίτι. Έλεγε του περιπτερά καλημέρα, καλησπέρα κι ενίοτε και καληνύχτα. Έπαιρνε το πακέτο τα τσιγάρα της, κανα πακετάκι τσίχλες, έτσι για την ανάσα, κι επέστρεφε
Περισσότερα -
Ποίηση: “Σημείο Αντιλεγόμενο”
της Σοφίας Κιόρογλου // * Σημείο αντιλεγόμενο, μεγαλοπρέπεια, δόξα και τιμή έργα χειρών μου μη μου δίνεις μακροθυμία και έλεος ζητώ Θαυμαστό το όνομα Σου εν πάση τη γη τα πετεινά του ουρανού υποταγή χαράς
Περισσότερα