Fractal

«Σκύβω ν’ ακούσω»

Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη //

 

«Μισό σκοτάδι» της Φροσούλας Κολοσιάτου, Εκδ. «Γαβριηλίδης», σελ. 37

skot«Μισό σκοτάδι
Οι μικροί γαλαξίες
Σκύβω ν’ ακούσω»

«Μισό σκοτάδι» είναι ο τίτλος του προηγούμενου βιβλίου της Φροσούλας Κολοσιάτου. Ένα βιβλίο πριν τη «Σκοτεινή Συγκατοίκηση « δηλαδή που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Το «Μισό Σκοτάδι» περιλαμβάνει χάι κού και είναι διαποτισμένο από μελαγχολική και στοχαστική διάθεση, γνωρίσματα που συναντάμε σε ολόκληρο το έργο της ποιήτριας. Μπορεί το σκοτάδι να είvαι μισό; Το παράδοξον του τίτλου μάς εισάγει, κατά κάποιον τρόπο, στο κλίμα και στο πνεύμα του έργου, δίνοντας ένα πρώτο ουσιαστικό στίγμα. Όχι, το σκοτάδι δεν μπορεί να είναι μισό, παρά μόνο στην τέχνη και με το ανοίκειο βλέμμα ενός ποιητή. Το σκοτάδι είναι πάντα σκοτάδι και πρέπει να αναρωτηθούμε αν είναι αυτή η μοίρα του κόσμου τούτου τελικά. Η ποιήτρια ξαγρυπνά για αυτήν τη μοίρα. Είναι πολίτης της κοινωνίας, πολίτης του κόσμου. Η κοινωνική πραγματικότητα μέσα την οποία ζει σαφώς και δεν την αφήνει αδιάφορη. Χάι κού σχόλια, χάι κού διαμαρτυρίες:

«Tόσοι άνεργοι
Παθητικοί αποδέκτες
Επιδομάτων»

«Την περίοδο
Των μεγάλων πολέμων
Ούτ’ ένα θαύμα»

«Η εξουσία
Λατρεία παράλογη
Παγιδεύεται»

«Ο παράδεισος
Όλο θυσιάζεται
Σ’ αδιέξοδα».

Η αγωνία για τον χρόνο, για τον πόνο, για την απώλεια είναι εμφανής. Κυρίαρχη μια χαμηλών τόνων δραματικότητα ,σαν ήρεμη δύναμη που όμως ερεθίζει τον αναγνώστη. Μπορούν οι λέξεις να ξορκίσουν το κακό; Ή μήπως αρρώστησαν κι αυτές κι έχουν όλα το περίβλημα της θλίψης και σε πένθος της ψυχής μας οδηγούν; Και τον «ορίζοντα της απώλειας» ,καθώς και τα «κύματα της πλάνης» πώς τραγούδι να τα κάνεις; Είναι καίρια και ουσιαστική η ποιητική της Κολοσιάτου. Βάζει το μαχαίρι στο κόκαλο έχοντας επίγνωση ότι «Δεν θα λυτρώσουν ποτέ οι ψευδαισθήσεις». Και πώς η «θαμμένη ελπίδα φόβο θα φέρει».

«Μ ‘άρρωστες λέξεις
Μολύβι αόρατο
Κεντά το πένθος»

Το βλέμμα της ποιήτριας αποτυπώνει αισθήσεις, συναισθήματα, εικόνες, κεντά οπτικές και προοπτικές και διαθέτει μια σοφία για τα πράγματα ,μια σοφία τέτοια που σε έλκει να εξερευνήσεις την υφή της. Τα χάι κού από τη φύση τους, ως είδος, μας παραπέμπουν στο εύκολο παίγνιο. Όμως εδώ, δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για παιχνιδιάρικα χάι κού, που αβίαστα γραμμένα διεκδικούν αυθάδικα την προσοχή του αναγνώστη. Κάθε άλλο. Ασκείται έλεγχος στα εκφραστικά μέσα. Kατ’ επανάληψη υφαίνεται η απαισιοδοξία, την ίδια στιγμή ένα φως τρεμοπαίζει, αναζητείται η νέα εκδοχή.

«Επανάληψη
Να φέρει το καινούριο
Άλλον αέρα»

«Ανυπάκουα
Ο λόγος πρωτότυπος
Της ανατροπής»

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top