Fractal
Home / Σαν σήμερα / 3 Ιουνίου – Φραντς Κάφκα
01/06/2017, 11:49 μμ

3 Ιουνίου – Φραντς Κάφκα

Eπιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα //

 

O  Φραντς Κάφκα που έφυγε σαν σήμερα το 1924, ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς λογοτέχνες του 20ού αιώνα. Γερμανόφωνος και εβραϊκής καταγωγής, έζησε στη σημερινή Τσεχία και έγραψε όλα τα βιβλία του στη γερμανική γλώσσα. Τα χρόνια που ακολούθησαν το θάνατό του, εδραιώθηκε η θέση του στην παγκόσμια λογοτεχνία, χαρακτηρίστηκε ως ο σπουδαιότερος μοντερνιστής γερμανόφωνος πεζογράφος και το έργο του έχει αναλυθεί εκτενώς.

 

 

…………«Χάρη στον Κάφκα κατανόησα πώς ένα μυθιστόρημα μπορεί να γραφεί κι αλλιώς», συνήθιζε να λέει ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

Παρότι θεωρείται ένας συγγραφέας με τεράστια επιρροή, ιδιαίτερα τον 20ό αιώνα, κατά τη διάρκεια της ζωής του το έργο του δεν είχε αναγνωριστεί και κανένα από τα έργα του δεν εκδόθηκε. Μόνο ύστερα από αρκετή δυσπιστία αποφάσισε να εκδώσει ένα μικρό κομμάτι ενός μυθιστορήματός του. Σήμερα, τα λόγια του συγγραφέα έχουν χαρακτηριστεί ως σύμβολο του αυξανόμενου άγχους του σύγχρονου ανθρώπου και της αποξένωσης σε έναν ακατάληπτο, εχθρικό και αδιάφορο κόσμο.

Ανάμεσα στα σημαντικότερα έργα του περιλαμβάνονται η νουβέλα Η Μεταμόρφωση (1915) και τα μυθιστορήματα Η Δίκη (1925), Ο Πύργος (1926) και Αμερική (1927). Σε όλα αυτά τα έργα, το μεστό ύφος του δημιουργεί μια εντυπωσιακή αντίθεση με τις λαβυρινθικές πλοκές του, τους οδηγούμενους από άγχος παραλογισμούς και τα ισχυρά καταπιεστικά σύμβολα του βασανισμού και της ανομίας που αποτελούν την ουσία του οράματος του συγγραφέα
Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ έχει πει:
……….«Ο Κάφκα περιέγραψε με αξιοθαύμαστη εικονοκλαστική δύναμη τα μελλοντικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, τη μελλοντική αστάθεια του νόμου, το μελλοντικό απολυταρχισμό του κρατικού απαράτ.»

Ο κόσμος του Κάφκα. Αποπνικτικός, απάνθρωπος, κόσμος της αλλοτρίωσης. Τι μας προσελκύει, λοιπόν να εισέλθουμε στα ζοφερά του κατατόπια; (http://goo.gl/rTIVop)

Εξαρτημένος συναισθηματικά από τους γονείς του, τους οποίους λάτρευε και μισούσε ταυτόχρονα. Δεν παντρεύτηκε ποτέ. Αποκαλούσε τη σεξουαλική επαφή «η τιμωρία του να είσαι μαζί», ενώ στα έργα του το σεξ συνδέεται συχνά με τη βρομιά ή την ενοχή.Το συναίσθημα δε της ανικανότητας, ακόμη και στις πιο επαναστατικές του στιγμές, κατείχε ξεχωριστή θέση στα έργα του.

Έζησε τη μισή ζωή του –μετά το 1917- σε θεραπευτήρια, καθώς η φυματίωση τον ταλαιπωρούσε. Λίγες μέρες μάλιστα πριν από τον θάνατό του, παρακάλεσε τον καλό του φίλο Μαξ Μπροντ να κάψει τα αδημοσίευτα χειρόγραφά του, εντολή που ευτυχώς εκείνος παράκουσε και έσωσε έτσι τον κορυφαίο σήμερα λογοτέχνη από την αφάνεια. Έχει πει για τον φίλο του, Κάφκα:

………. “Εν γένει είναι ένας άνθρωπος που θέλει μόνο το απόλυτο, το έσχατο στα πάντα.”

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top