«Το να γυρίζεις σελίδα είναι μια πράξη αγάπης»
Γράφει η Αγγέλα Γαβρίλη // *
“Φόβ” – Υπογλώσσιο νυχτερινό, Στέλλα Βοσκαρίδου Οικονόμου, Εκδόσεις Τεχνοδρόμιον, Σελ.: 57
Οι φάκελοι με τα βιβλία που φτάνουν σπίτι σου όταν γράφεις κριτικές, μερικές φορές κρύβουν αποκαλύψεις αναπάντεχες. Όπως ένα βιβλιαράκι μινιόν γεμάτο αληθινή αιμάσσουσα ποίηση ή πιο σωστά αληθινή αιμάσσουσα ζωή, γιατί η πρώτη τι άλλο είναι από μια κωδικοποίηση στην ιδιόλεκτο του ποιητή της ζωής; Το «Φόβ» -η λέξη που η φωνή της αφηγήτριας την οποία διακρίνουμε σε όλη τη συλλογή δεν μπορεί να ξεστομίσει και την αντικαθιστά με το «Μωβ»-, είναι η δεύτερη συλλογή της Στέλλας Βοσκαρίδου Οικονόμου αλλά η πρώτη μου γνωριμία με την ποίησή της, την οποία αγάπησα με την πρώτη ανάγνωση και έκτοτε τη διάβασα αρκετές φορές.
Ποίηση μεστή, ζεστή, οικεία, ανθρώπινη. Της καρδιάς. Όχι ποιητική πόζα, όχι προσπάθεια εντυπωσιασμού με λογοτεχνικούς ακροβατισμούς. Μια γυναίκα μιλάει μέσα από διαφορετικές ποιητικές φόρμες που περιλαμβάνουν από ποιητικά πεζά έως συμπυκνωμένα δίστιχα ή μονόστιχα, και λέει την ιστορία της: σκάβει το παρελθόν της και φέρνει στην επιφάνεια κτερίσματα, φόβους, εικόνες, ανθρώπους, απώλειες… Χρυσάφι, χώμα, οστά…
Όλο το κείμενο αν και χωρισμένο σε κάποια «κεφαλαία» που λειτουργούν περισσότερο ως οδοδείκτες, είναι ψυχολογικά στην ίδια ατμόσφαιρα και θερμοκρασία ενώ το ποιητικό του σύμπαν χτίζεται από την ποιήτρια με συγκεκριμένα, επαναλαμβανόμενα σύμβολα του δικού της ψυχικού κόσμου όπως το φόβ-μωβ, το δειλινόδεντρο, τα άλογα κ.ά. ενώ συχνά παίρνει τη μορφή ενός εσωτερικού διαλόγου με τη μητρική φιγούρα.
Ένα ακόμα χαρακτηριστικό του ποιητικού λόγου της Στέλλας Βοσκαρίδου Οικονόμου είναι η θεατρικότητα: διάλογοι, μονόλογοι, σκηνές, ιντερμέδια, εμβόλιμα στοιχεία, όλα παραπέμπουν σε μια θεατρική σύνθεση με βασικό θέμα και «χαρακτήρες», μια σύνθεση που έχει στον πυρήνα της την προσπάθειά της να προφέρει εκείνο το «φ», να μιλήσει και να ξορκίσει αυτό που φοβάται (αλλά και αυτό που την τρέφει ως δημιουργό).
Στέλλα Βοσκαρίδου Οικονόμου
Θα κλείσω αυτή την παρουσίαση με ένα ποίημα από «Φόβ», που στ’ αλήθεια θεωρώ στο σύνολό του ως μια σημαντική στιγμή της σύγχρονης ελληνικής ποίησης:
Κι αν στ’ αλήθεια δε βρίσκετε τίποτα να πείτε
Αν είναι αλήθεια πως δε βρίσκετε τίποτα να πείτε
Τότε πάρτε παρακαλώ ένα κομμάτι απ’ το πλευρό
σας και
πείτε κάτι μ’ αυτό
Πώς είπατε;
Να χαραμίσετε ένα κομμάτι από το πλευρό σας;
(δυνατά γέλια)
* Η Αγγέλα Γαβρίλη σπούδασε Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης στην Ελλάδα και την Αγγλία, ενώ παρακολούθησε σεμινάρια Δημιουργικής Γραφής στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ). Είναι editor στο ελληνικό πρακτορείο εκπροσώπησης συγγραφέων Book Agency και βιβλιοκριτικός στο ηλεκτρονικό περιοδικό για το βιβλίο και τον πολιτισμό, Diavasame.gr. Το 2009 εκδόθηκε η πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο ΑΡΚ, Ποιήματα σε πέντε πράξεις (εκδόσεις Γαβριηλίδης) που ήταν υποψήφιο για τα βραβεία του «Διαβάζω» ενώ το 2010 και το 2012 συμμετείχε στις δύο συλλογικές εκδόσεις της «Ομάδας από Ποίηση» (εκδόσεις Γαβριηλίδης). Τον Απρίλιο του 2013 κυκλοφόρησε η δεύτερη ποιητική της συλλογή, Iridium (εκδόσεις Momentum).
Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Η «Ίσκρα» από τις εκδόσεις Πάπυρος, είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ένα νέο λογοτεχνικό «τοπίο»;
16/04/2024, 9:09 μμ -
Παρακείμενα: «Το παρήγορο συναίσθημα της εσωτερικής έκλαμψης»
16/04/2024, 9:08 μμ -
Η δύναμη του πεπρωμένου
16/04/2024, 9:06 μμ -
Παραμύθια από ζάχαρη, μέλι και ποίηση
16/04/2024, 9:05 μμ -
Ψυχολογικά περάσματα προς τη βιολογική ολοκλήρωση
16/04/2024, 9:00 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Μ. Αναγνωστάκης, «Στον Νίκο Ε… 1949», Παρενθέσεις, 1949
Γράφει η Κλεοπάτρα Ζαχαροπούλου // * Ο Μανόλης Αναγνωστάκης (1925-2005) εντάσσεται στους ποιητές της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς που υπηρετούν την κοινωνική, πολιτική, αντιστασιακή ή υπαρξιακή ποίηση. Κατά τα παιδικά κι εφηβικά του χρόνια έζησε το φασιστικό καθεστώς του
Περισσότερα -
25 Φεβρουαρίου – Πίτερ Μπένενσον
Επιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // Ο Πίτερ Μπένενσον, που έφυγε σαν σήμερα το 2005, ήταν βρετανός δικηγόρος. Το 1961 ίδρυσε τη Διεθνή Αμνηστία, τη διεθνή οργάνωση προάσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με περίπου 1,8 εκατομμύρια μέλη και υποστηρικτές σε περισσότερες από 150
Περισσότερα -
Ο «φιλοσοφικός» Καζαντζάκης: ανάμεσα σε μπερξονικό βιταλισμό και νιτσεϊκό μηδενισμό
Γράφει ο Μύρων Ζαχαράκης // Νίκος Καζαντζάκης, «Ασκητική», Διόπτρα, Αθήνα 2023, Σελ. 192 Νίκος Καζαντζάκης, «Αναφορά στον Γκρέκο», Διόπτρα, Αθήνα 2023, Σελ. 672 Τι μπορεί να πει κανείς σήμερα για τον Καζαντζάκη, τον πιο πολυμεταφρασμένο
Περισσότερα -
Διήγημα: “Το φεγγάρι”
Της Γεωργίας Κοκκινογένη // * Το φεγγάρι Στη νύχτα κανένας δεν εμπιστεύτηκε τα όνειρά του. Παραδώσαμε, όμως, τόσες φορές τα μυστικά μας, να τα φυλάξει καλά μες στο κίτρινο φως του φεγγαριού, κι όταν
Περισσότερα -
Ποίημα: “Cavo d’oro”
Του Αριστείδη Ι. Φρυδά // Cavo d’oro Ταξίδευα στο έρεβος μα ξάφνου, της ευτυχίας οι φρυκτωρίες έλαμψαν μέσ’ τα δικά σου μάτια. Μα εσύ του Παλαμήδη τα πονηρά τεχνάσματα αντιγράφοντας, στου Ξυλοφάγου το σκληρό ακρωτήρι
Περισσότερα -
Έξι πρόσωπα αλλάζουν συγγραφέα ή Όταν ο Παναγιώτης συνάντησε τον Σοφοκλή.
Γράφει ο Γιώργος Φράγκογλου // Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης , «Το χιόνι των Αγράφων», εκδ. Κίχλη 2021, σελ. 160 Ένας αγαπημένος Χιλιανός συγγραφέας, που μας αποχαιρέτησε μέσα στην πανδημία, έγραψε πως “τις ιστορίες τις γράφει ένας άνθρωπος που
Περισσότερα -
Η «Διαδρομή» του ποιητή Σπύρου Κατσίμη
Γράφει ο Γιάννης Πλαχούρης // * Σπύρος Κατσίμης «Η διαδρομή», εκδ. Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος, σελ. 352 Ασφαλώς έχετε ακούσει την πανάρχαια φράση –και για να διατηρείται τόσο διάστημα φαίνεται πως ισχύει– ότι «μια εικόνα αξίζει χιλιάδες
Περισσότερα
