Fractal

O Φώντας Ξενιός στο Εργαστήρι του συγγραφέα

 

 

Το “Οριακό Σημείο” διαδραματίζεται στο σήμερα. Θεώρησα μεγαλύτερη πρόκληση να γράψω για το παρόν, παρά για το παρελθόν ή το μέλλον, γιατί ο αναγνώστης μπορεί να συγκρίνει τον φανταστικό κόσμο με τον πραγματικό, όπως ο ίδιος τον ζει και τον αντιλαμβάνεται. Πιστεύω πως μύθοι και παραμύθια υπάρχουν και στις μέρες μας. Συχνά ζωντανεύουν γύρω μας, αλλά εμείς είμαστε αφηρημένοι, και δε τα βλέπουμε.

Επιδίωξα το κείμενο να είναι σύντομο και συμπυκνωμένο. Η σημαντικότερη αλλαγή που ζούμε στην εποχή μας είναι ο καταιγισμός πληροφοριών, που μας κάνει αναγκαστικά να επιλέγουμε, μεταξύ άλλων, τι θα διαβάσουμε, και πόσο χρόνο θα δώσουμε σε κάποιο γραπτό. Το ενδιαφέρον του αναγνώστη πρέπει να παραμένει διαρκώς αμείωτο, κι αυτό κατά τη γνώμη μου απαιτεί αφαιρετική γραφή. Δουλεύοντας λοιπόν, ήταν σαν να έκανα ορειβασία σ ένα ψηλό βουνό. Κάθε λέξη ήταν ένας βράχος, που χρειαζόταν προετοιμασία και περισυλλογή. Το κενό παραμόνευε διαρκώς, ο στόχος κι ο γκρεμός απείχαν ένα λάθος μεταξύ τους, ένα περιττό βήμα.

Διάλεξα σαν καμβά μια μητρόπολη, που ο καθένας μπορεί να αναγνωρίσει. Ένα κόσμο εφιαλτικό και ταυτόχρονα υπαρκτό, αφιλόξενο κι όμως παράξενα οικείο. Μπορεί να βρίσκεται στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν έχει σημασία, εφόσον κάθε σύγχρονη μεγάλη πόλη εμπεριέχει σκηνικά δυστοπίας.

Αγάπησα την ηρωίδα από τα βάθη της ψυχής μου. Τσακισμένη από την οδύνη της απώλειας, είναι αναίσθητη στον καθημερινό πόνο, κι αυτό της δίνει υπεράνθρωπη δύναμη, την καθιστά σχεδόν άτρωτη. Αρνείται να ηττηθεί, παλεύει μ όλα τα όπλα που έχει στη διάθεσή της, για να επιβιώσει και να σταθεί όρθια. Και την κρίσιμη στιγμή, είναι γενναία, είναι παρούσα.

Όταν τέλειωσα το βιβλίο, της ορκίστηκα να μη τη ξεχάσω ποτέ, και πράγματι δεν υπάρχει μέρα να μη τη σκέφτομαι. Είναι και θα είναι ζωντανή, κάθε φορά που θα διαβάζεται το έργο, για να ξεσπάσει ξανά την οργή της, για να φτύσει εκεί που χρειάζεται, αλλά πάνω απ όλα για νά ρθει άλλη μια φορά κόντρα με το χειρότερο εαυτό της, για να δώσει τη μάχη με τους δαίμονες που την καταδιώκουν.

 

 

Το “Οριακό Σημείο” αποτέλεσε ένα μεγάλο στοίχημα, πρώτιστα με τον εαυτό μου. Υπήρξαν μέρες που πίστευα πως δε θα καταφέρω να τελειώσω τη νουβέλα, δεν θ αντέξω άλλο θυμό, περισσότερη θλίψη και χυδαιότητα, χειρότερη παγωνιά. Δυστυχώς αυτό ήταν το τίμημα, δε γινόταν να περιγράψω πειστικά το σκοτάδι, αν δε χωνόμουν για τα καλά μέσα του. Ένιωθα όμως πως χρωστούσα κάτι, πως όφειλα να μιλήσω γι αυτούς που δεν έχουν ελπίδα, γι αυτούς που υποφέρουν παγιδευμένοι. Για τους έσχατους των ημερών. Μ’ αυτό το τρόπο, απευθυνόμουν κιόλας σ όσους αγαπώ, και κάποιες φορές στον ίδιο μου τον εαυτό μου.

Ο Clive Barker λέει πως, γράφοντας για το βέβηλο, για το ανίερο, είναι ένας τρόπος να γράψει κανείς για το ιερό, για το άγιο. Δύσβατο μονοπάτι κι επικίνδυνο, όμως γοητευτικό.

 

Γεννήθηκα το 1963 και μεγάλωσα στα Πατήσια. Αποφοίτησα από το Κολλέγιο Αθηνών το 1982, κι οφείλω ευγνωμοσύνη σε κάποιους φιλόλογους του σχολείου μου, που με δίδαξαν την αγάπη για το  λόγο. Η ενηλικίωση με βρήκε πάνω στην άνθιση του punk και του new wave. Αναμείχθηκα ενεργά με την ανεξάρτητη αθηναϊκή σκηνή των 80s σαν μουσικός και συνθέτης του πειραματικού/ ηλεκτρονικού σχήματος Alive She Died, ζώντας μια παράξενη και δύσκολη εποχή, δίχως τη μυθική διάσταση που της έχει προσδώσει ο χρόνος. Σπούδασα Αγγλική φιλολογία, ασχολήθηκα όμως επαγγελματικά με τη μουσική σαν ηχολήπτης, δημιουργώντας ένα από τα πρώτα studio για συγκροτήματα στην Αθήνα, το στούντιο Voices, σ ένα νεοκλασσικό στη συμβολή των οδών Θήρας και Φυλής. Πέρασαν εκατοντάδες φημισμένοι αλλά και άγνωστοι μουσικοί από εκεί μέσα, πιστεύω πως οι περισσότεροι έχουν όμορφες αναμνήσεις. Εργάστηκα σαν αρθογράφος και μουσικοκριτικός για μια δεκαετία στο περιοδικό Ήχος, με εξειδίκευση στις σύγχρονες τάσεις της ηλεκτρονικής μουσικής.

Το “Οριακό Σημείο” είναι η πρώτη μου νουβέλα, και κυκλοφορεί απ τις εκδόσεις ΘερμαΪκός.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top