Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Το κωμικοτραγικό της ανθρώπινης συνθήκης
27/12/2017, 11:05 πμ

Το κωμικοτραγικό της ανθρώπινης συνθήκης

Γράφει η Ελένη Γκίκα //

 

Μάρα Χωματίδη «Φόνος με ενδεχόμενο βλακείας», εκδ. Διάπλαση, σελ. 160

 

Η Μάρα Χωματίδη γεννήθηκε στην Αθήνα, έζησε στο Ιράκ, σπούδασε δημοσιογραφία και ψυχολογία, και αργότερα στις Βρυξέλλες επικοινωνία και marketing. Έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος, ραδιοφωνική παραγωγός και υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων σε διαφημιστικές εταιρείες, καθώς και ως εκπαιδεύτρια και συγγραφέας κειμένων στα Εκπαιδευτικά Προγράμματα στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης από την Gruppogemello. Μέλος της Ένωσης Συγγραφέων και Λογοτεχνών Ευρώπης, από την οποία έχει τιμηθεί πολλές φορές για το ποιητικό της έργο. Από τις εκδόσεις Διάπλαση έχουν κυκλοφορήσει τα βιβλία της Ο τρομερός Βέιν στον Αστερισμό του Κύκνου (2009, ανέβηκε και στο θέατρο) και Βέιν ο τρομερός (μουσικό παραμύθι, 2011).

«Φόνος με ενδεχόμενο βλακείας» ως σχήμα οξύμωρο είναι ο τίτλος του βιβλίου της. Δεν θα σας λύσουμε την εξίσωση διότι θα είναι σα να σας υποδεικνύουμε, τελικά, τον δολοφόνο. Εξάλλου τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται και κανένας εκείνος που δηλώνει. Στην πρώτη – πράξη – κεφάλαιο, φλερτάρει έντονα με το θεατρικό στο πεζό της η συγγραφέας- ο εφοπλιστής Αδάμας Αδαμαντίου [που μόνον αδάμας δεν είναι] συναντά στο άκρως ατμοσφαιρικό Λονδίνο τον καινούργιο δικηγόρο του. Τον συναντάμε ξανά στην Τρίτη πράξη- επίλογο. Το βασικό μέρος του βιβλίου είναι εκείνο το περίφημο δείπνο στη βίλα του εφοπλιστή. Στον λαβυρινθώδη κήπο –και όχι τυχαία,- συναντάμε την Λίλη, την Λόρα, την Λούλα, την Λορέτα, τον Λούη, – καθόλου τυχαία αυτή η παρήχηση του λάμδα και του ρο, όλοι τους, σύζυγος, συνεργάτες με οικογενειακούς και οικονομικούς δεσμούς μεταξύ τους, οι οποίοι απεχθάνονται όμως ο ένας τον άλλον, αλλά που ωστόσο καθόλου δεν διαφέρουν ο ένας από τον άλλον,  προσπαθούν να βρουν άκρη στα μίση και τις διαφορές τους, τρώγοντας το πολυσυζητημένο ραγού. Το επείγον ζήτημα είναι μια απεργία που απειλεί τις επιχειρήσεις τους και την αξιοπιστία τους. Ως τη στιγμή που ο  Αδάμαντας Αδαμάντιος, ο μοναδικός που τρώει με όρεξη το ραγού, πέφτει νεκρός μπροστά στα μάτια των έξι «έκπληκτων» υποψήφιων δολοφόνων του… Λόγους να τον σκοτώσει έχει ο καθένας. Και εδώ που τα λέμε την έχουν κάνει την προσπάθειά τους, ωστόσο…

Ας επιστρέψουμε, όμως, σε εκείνο που μας επιτρέπεται: στα ντεσού του κειμένου. Ατμοσφαιρική γλώσσα όσον αφορά τις περιγραφές του Λονδίνου, με εξαιρετικά αποκαλυπτικούς σχεδόν θεατρικούς διαλόγους όσον αφορά τις συζητήσεις των συνδαιτυμόνων. Με χιούμορ και καυστική ειρωνεία, με συνεχείς ανατροπές και μυστήριο που κλείνει το μάτι στους «Δέκα μικρούς νέγρους» της Αγκάθα Κρίστι, η συγγραφέας συνεχίζει να σε εκπλήττει μέχρι την τελευταία σελίδα. Καλοσχηματισμένοι χαρακτήρες με αδρές και σαφείς πινελιές, εξαιρετικά καυστικό το παιχνίδι με τα ονόματα των συμμετεχόντων και τις μεταξύ τους συγγένειες.

Στα πλεονεκτήματα:  Οι θεατρικοί διάλογοι, το μυστήριο, οι συνεχείς ανατροπές, η λοξή ειρωνική ματιά στις ανάγκες που αλυσοδένουν τους ανθρώπους σε εχθρικές οικογενειακές σχέσεις.

Το βιβλίο, αφορά τους πάντες. Τους υποψιασμένους αλλά και τον μέσο αναγνώστη. Το πρώτο επίπεδο ανάγνωσης, άλλωστε, διαθέτει σημαντική πλοκή και εκπλήξεις, σε δεύτερο επίπεδο μπορεί κάποιος να εντρυφήσει στις αντιφατικές κωμικοτραγικές ανθρώπινες συμπεριφορές.

Και υπάρχουν αρκετοί λόγοι για να το διαβάσουμε: Για την γοητεία της ανάγνωσης. Για το κωμικοτραγικό της ανθρώπινης συνθήκης και της ύπαρξης. Για το ότι όλοι μας- αν το καλοσκεφτούμε- μπορεί και να είμαστε εν δυνάμει δολοφόνοι. Αν οι προσθέσεις σκότωναν….

Το κερασάκι της αφηγηματικής τούρτας σερβίρεται απρόσμενο στο φινάλε.

 

Μάρα Χωματίδη

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top