Fractal

Ποίηση: “Να σιωπάς”

Από το Φις //

 

f3

 

Να σιωπάς.

Οι ψίθυροι όταν γίνουν κεραυνοί.

Όταν σβήνουν τα βήματά σου στο χιόνι,

από περίσσιο χιόνι.

Ταξιδευτής της νιότης

κοιμώμενος και αποκαμωμένος.

Να σιωπάς.

Ταπεινός να στέκεσαι

στα κελαηδίσματα

στις μακρόσυρτες μελωδίες

στο σιτάρι που μεγαλώνει

στον σπόρο που χάνεται

και τον εξαφανίζουν.

Να σιωπάς για να αφουγκράζεσαι,

κύματα και θύματα

ιστορίες με ωραίο τέλος

γαϊτανάκια πολύχρωμα,

καλοπλεγμένα.

Να σιωπάς.

Για το καρέ του άσσου

που δεν είχες ποντάρει,

την τελευταία ματιά

στα χαρτιά που τσαλάκωσες,

το χάραμα που ξενύχτησες από ινάτι.

Να σιωπάς…εν τέλει,

σε στάση ανάπαυσης,

για κείνο το στεφάνι

από βότανα

και παπαρούνες

που φόρεσες στα μαλλιά σου,

τη νύχτα που πέταξες στα κεραμίδια

το πρώτο σου δόντι.

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top