Fractal
Home / FRACT-ALL / Πεζό ποίημα: “Ξέσπασμα”
23/03/2016, 12:46 μμ

Πεζό ποίημα: “Ξέσπασμα”

Της Φιλιώς Ροτσίδου //

 

f1

 

…που έφταιξα τελικά δεν είχα καταλάβει… ένα καρφί μου κάρφωσαν στην παλάμη κι αυτό πριν από αιώνες… βράδιαζε κι εγώ ξημέρωνα την μοίρα μου… στεκόμουν μαγεμένος λες και όλα γύρω μου υπήρχαν μόνο σαν αφηρημένη έννοια… ξαφνικά οι δρόμοι φωτίστηκαν… η θλίψη μου έκλαιγε με λυγμούς την αιώνια ερήμωση… κι ο απολογισμός του ποιητή με βρήκε σ’ ένα φέρετρο πεταμένο όπως-όπως… ούτε τα σκυλιά δεν άντεχαν να πλησιάσουν την σαπίλα μου…ένα πουλί πέταξε ειρωνικά πάνω απ’ το κεφάλι μου δίνοντάς μου την αίσθηση πως ακόμη κι αυτό περιγελούσε την ύπαρξη μου… το φως του ουρανού τύφλωνε τα είδη τυφλά μου μάτια κι εγώ φώναζα στον κόσμο: “περάστε…περάστε… ιδού το ωραίο θέαμα….” Είχα χαθεί… κι ήμουν βέβαιος πως κανείς δεν θα με ψάξει… συνέχισα να φωνάζω… “χάθηκα… ψάξτε με…” μα η φωνή σπάραζε μόνο τα μέσα μου… κανείς δεν μ άκουγε… μα ποιός ακούει τους νεκρούς συλλογίστηκα… μόνο ο Θεός μου λέει μια φωνή… τι περιμένεις από τους ανθρώπους; εδώ όταν ζούσες δεν σε άκουγαν τώρα περιμένεις να σ’ ακούσουν; Εκείνη ακριβώς τη στιγμή συνειδητοποίησα πως είχα γονατίσει και έκλαιγα με λυγμούς μπροστά στο πουθενά που μάζευε ξερόφυλλα για να σκεπάσει το γυμνό μου σώμα… η πόρτα έκλεισε και το πτώμα μου κοιτόνταν με τα χέρια σταυρωμένα και ξυλιασμένα απ το κρύο του θανάτου που πήρε απαλά την βρεγμένη μου ψυχή στην γειτονιά του απείρου…

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top