Fractal

Πεζό ποίημα: “Ταραράμ…”

Της Φιλιώς Ροτσίδου // 

 

f10

 

…τα πουλιά πάνω στο σύρμα στήνουν χορωδία με φιλαρμονική ύψους…κρατάνε το ίσο και τιτιβίζουν ανέμελα…

καταντήσαμε ο περίγελος της μοναξιάς μας…

Σήμερα θέλω να με “σκοτώσω” ..να σκοτώσω όλα αυτά που με πονάνε …όλα αυτά που με έχουν σημαδέψει..να ξορκίσω τον παλαιό μου εαυτό…

Βουτώ μέσα μου…η λογική μου λέει θα πνίγεις, μα είμαι παρορμητικός…ποτέ μου δεν λογάριασα τα βάθη κι ας πνιγόμουν σιγά σιγά… εγώ στα βάθη η λογική στα ύψη…

Ταραράμ… ταραράμ.. ταραράμ… Περνά η φιλαρμονική απ’ τα στενά μου και με ξαφνιάζει! Τα όργανα ένα μπάχαλο στο μυαλό μου που γυρίζει σαν σβούρα…και ο βηματισμός τους χάλια…τρίζει στα χαλασμένα μου ήδη όνειρα…

Ταραράμ… Ω μπάχαλο του μυαλού μου…μπες στο κενό και βρες τι λείπει.. …τι λείπει…μου λείπεις…μου φταίς… με σκοτώνω… σε ψάχνω… με χάνω… Ταραράμ…ταραράμ…πτου και βγαίνω!

Η ιστορία έχει κενά, το είπαμε άλλωστε κι εγώ που θέλω να τα γεμίσω αρχίζω να γράφω αποσπάσματα που ίσως δέσουν το παζλ… Το καινούριο αλλάζει τη σκηνή…το θαυμάζω από μακριά και διερωτούμαι…μπα! Πάλι λειψό θα μείνει…πάντα κάτι θα λείπει…

Ταραράμ… ταραράμ.. ταραράμ… η μπάντα έφυγε κι έμεινε μόνο ο απόηχος της παρηγοριάς… με σκότωσα τελικά ή θ’ αναγκαστώ να με ψάχνω στους αγνοούμενους και στους αγνοημένους; Ένα πουλί πέρασε ξυστά πάνω από την αγνοημένη μου ύπαρξη…Μόλις που πρόλαβα να δω τη ψυχή μου να φεύγει πάνω στις φτερούγες του … σώθηκα …! ελευθερώθηκα…!κι αντί να με σκοτώσω με αναγέννησα…! ταραράμ…κι’ έφυγα!

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top