Fractal

«Με τις Ιδέες / φλερτάρεις και τις Λέξεις / Φτιάχνεις χαϊκού!»

Γράφει ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος //

 

Ασημίνα Ξηρογιάννη «Δεύτερη φύση», εκδ. ΑΩ, 2018

 

Πριν από αρκετό καιρό σε άρθρο με τίτλο «Χωρίς κίγκο- λίγα λόγια για το κοινωνικό χαϊκού» είχαμε υποστηρίξει την άποψη ότι το λιτό, κομψό και παραδοσιακό γιαπωνέζικο χαϊκού έχει εξελιχτεί σήμερα και έχει αποκτήσει έναν κοινωνικό χαρακτήρα. Χωρίς πλέον την απαραίτητη παραδοσιακά εποχιακή λέξη «κίγκο» και με αναφορά προβλημάτων, που αγγίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο.

Έρχεται, λοιπόν, να μας επιβεβαιώσει η καινούργια ποιητική συλλογή της Ασημίνας Ξηρογιάννη: Δεύτερη φύση, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «ΑΩ» και περιλαμβάνει εξηνταπέντε χαϊκού κυρίως με κοινωνικές αναφορές.

Την Ασημίνα Ξηρογιάννη τη γνωρίζουμε από τα προηγούμενα έργα της για τα οποία έχουμε αναφερθεί εκτενώς σε άλλο χώρο. Η ποιήτρια μας έχει προσφέρει μέχρι σήμερα ένα πολυποίκιλο συγγραφικό έργο, που αποτελείται από ποιητικές συλλογές, μια νουβέλα, ένα θεατρικό μονόπρακτο και συμμετοχή σε συλλογικά έργα. Από τις προηγούμενες ποιητικές συλλογές της είχαμε ξεχωρίσει την αιχμηρή λιτότητα των στίχων της, καθώς συναντούσαμε ποιήματα τρίστιχα, δίστιχα ακόμα και μονόστιχα, που όλα κατάφερναν να περικλείσουν μέσα ελάχιστους στίχους ένα ολοκληρωμένο νόημα, όμως, ποτέ μέχρι τώρα δεν είχαμε διαβάσει κάποια δικά της χαϊκού. Η ποιήτρια έβαλε δύσκολα στον εαυτό της, καθώς δεν τον περιόρισε απλά σε τρεις στίχους, αλλά ακολουθώντας τη μόδα του σύγχρονου ευρωπαϊκού χαϊκού, που τηρεί αυστηρά το μέτρημα του στίχου σε 5-7-5 προσπάθησε να γράψει εξηνταπέντε μικρά διαμαντάκια και το πέτυχε.

Την Ασημίνα Ξηρογιάννη στην ποιητική της συλλογή Δεύτερη φύση την απασχολούν τα προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου και οι λύσεις τους. Έτσι, μας μεταφέρει την άποψή της για την μοναξιά: «Φάε μοναξιά! / Θα γίνεις πιο δυνατός! / Φάε μοναξιά!», χτυπάει τη μοιρολατρία: «Την άλλη ζωή / περιμένοντας πάντα, / ποτέ σου δε ζεις.» και ορίζει την αποστολή του σύγχρονου ποιητή: «Ξεβόλευσέ τους / με τους στίχους, ποιητή! / Βάλε τους φωτιά!» Κι αν ο ποιητής βάζει φωτιά με τους στίχους του, ο άνθρωπος δεν πρέπει να σιωπά μπροστά στις συμφορές, αλλά να φωνάζει και να διεκδικεί: «Η χώρα πενθεί. / Απαιτείται λεν σιωπή. / Όχι! Φτάνει πια!»

Ο χρόνος περνάει και χάνεται, αλλά οι στίχοι δεν χάνονται ποτέ κατά το γνωστό ρητό: Scripta manent: «Κάνε τον χρόνο / που έχασες στίχο, και / θα τον βρεις πάλι.», ενώ οι αναμνήσεις είναι πάντα απαραίτητες: «Η μνήμη χτίζει / τη ζωή, η λήθη την / υπονομεύει.» Ο έρωτας παρουσιάζεται ως ένα καταφύγιο από τη μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου: «Θα με αγγίξεις; / Αν όχι, θα πεθάνω. / Από μοναξιά.», όμως, πολλές φορές χάνεται στο μάταιο της αναμονής: «Εγώ Πηνελόπη / εσύ Οδυσσέας που / ποτέ δεν θα ‘ρθει.» και καταλήγει: «Εσύ κι εγώ / σαν τελειωμένοι στίχοι / λυπηρού ρεφρέν.»

Η ποιητική συλλογή της Ασημίνας Ξηρογιάννη Δεύτερη φύση έχει πλήθος αναφορές σε καλλιτέχνες που έχουν εμπνεύσει την ποιήτρια, όπως ο Βογιατζής, ο Καβάφης, ο Μοντιλιάνι, η Αναΐς Νιν, αλλά και συγκεκριμένα έργα, όπως ο πίνακας «Το φιλί» του Μουνκ.

Συμπερασματικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Ασημίνα Ξηρογιάννη με την ποιητική της συλλογή Δεύτερη φύση μας αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι είναι ερωτευμένη με την ποίηση, με τις ιδέες και με τις λέξεις ή όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η ίδια: «Με τις Ιδέες / φλερτάρεις και τις Λέξεις. / Φτιάχνεις χαϊκού!»

 

Ασημίνα Ξηρογιάννη

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top