Fractal

«Σταγόνες Πάνω Σε Καυτές Πέτρες»: Το νεανικό δημιούργημα του Φασμπίντερ στη σκηνή του θεάτρου «Baumstrasse/Δρόμος με Δέντρα»

Από την Αντιγόνη Καράλη //

 

Οι  «Σταγόνες πάνω σε καυτές πέτρες», με τον υπότιτλο «μία κωμωδία με ψευτοτραγικό τέλος», είναι ένα πρώιμο αυτοβιογραφικό έργο του Φασμπίντερ. Όταν γράφτηκε, ήταν περίπου είκοσι χρονών. Σε μία περίοδο προσωπικής και καλλιτεχνικής αβεβαιότητας, αφηγείται μία απλή ιστορία: δύο άνθρωποι γνωρίζονται, ερωτεύονται και χωρίζουν. Ο Μιχάλης Πανάδης παρουσιάζει το νεανικό αυτό έργο του Φασμπίντερ στο «Baumstrasse/Δρόμος με Δέντρα», σε απόδοση, σκηνοθεσία και σκηνικό χώρο δικά του.

 

777A0818 copy F1_1

 

«Πρόκειται για ένα έργο νεότητας και αυτό είναι εμφανέστατο και στη δομή του και στο περιεχόμενό του. Ο Φασμπίντερ γράφει για τη γνώση σε μία περίοδο άγνοιας. Γράφει για τη ζωή και τους συσχετισμούς της όπως φαντάζεται ότι είναι» σημειώνει. «Δεν πρόκειται λοιπόν για ένα έργο σχέσεων, πρόκειται για ένα έργο που αφηγείται μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία για το πώς η διάνοια ενός ανθρώπου αντιλαμβάνεται τον ανθρώπινο συσχετισμό».

 

Μέσα από το πρίσμα μίας προσωπικής σχέσης, ο Φασμπίντερ εγγράφει πάνω της τη σχέση του με τη ζωή, σύμφωνα με τα κυρίαρχα θέματα που τον απασχόλησαν: την αγάπη, τη βία, τη σεξουαλικότητα, το χάος και τη διχόνοια. Παρακολουθούμε την αγάπη ενός νέου και ενός μεγαλύτερου σε ηλικία άνδρα, στην οποία επεμβαίνουν δύο γυναίκες, μέσα από τα βασικά δίπολα του Φασμπίντερ: αγάπη και φρίκη, σεξ και θάνατος. Οι χαρακτήρες του έργου πολεμούν τη συναισθηματική εξάρτηση σα να είναι αρρώστια, παλεύουν για την εξουσία στη δυαδική σχέση και χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να είναι νικητές. «Ο Λέοπολντ Μπλουμ είναι ένας μεσήλικας εγκλωβισμένος μέσα στο παιχνίδι της εξουσίας στις ανθρώπινες σχέσεις» εξηγεί ο  Γιάννης Παπαϊωάννου  που τον υποδύεται. «Βία, εξουσία, ανθρώπινες σχέσεις, έρωτας, εξάρτηση, επιβολή, η ζωή του μοιάζει με επιτραπέζιο παιχνίδι. Ο Λέοπολντ παίζει αυτό το παιχνίδι με πάθος και συνέπεια και το φτάνει μέχρι το τέλος. Με μία ιδιαιτερότητα: είναι συγχρόνως και το πιόνι και ο παίχτης που το κινεί. Γι΄αυτό και η ζωή του έχει ρωγμές. Μπαινοβγαίνει μέσα από τις ρωγμές αυτές αλλά ποτέ δεν αλλάζει τους κανόνες του παιχνιδιού. Ποτέ δεν ξεφεύγει από τα μονοπάτια του παιχνιδιού. Ένα κωμικό παιχνίδι με ψευδοτραγικό τέλος, γιατί έτσι είναι οι κανόνες του».

Όσο τυραννικά λειτουργεί μία κοινωνία τόσο τυραννικά λειτουργούν και οι σχέσεις από τις οποίες συγκροτείται. Δεν μιλάμε για πόλεμο μεταξύ των φύλων, μιλάμε για μία αέναη μάχη μεταξύ εξουσιαζόμενων και εξουσιαστών, που καταλήγει στην ολοκληρωτική απώλεια, όχι ως τιμωρία, αλλά ως μία φευγαλέα αυτογνωσία, υποστηρίζει ο Φασμπίντερ. Μία στιγμιαία γνώση για μελλοντικές προβολές. «Η αγάπη είναι πιο κρύα από τον θάνατο». Η Βέρα, την οποία ερμηνεύει η Δανάη Παπουτσή, αποτελεί ένα ακόμα αναγνωρίσιμο πλάσμα του κόσμου που δημιουργεί ο Φασμπίντερ στα έργα του. «Ένα πλάσμα που διψάει για αγάπη και τρυφερότητα και τα αναζητά μέσα από το πρόσωπο του Λέοπολντ με τον οποίο διατηρούσε σχέση στο παρελθόν, ως αγόρι. Αντί για αυτά όμως έρχεται αντιμέτωπη με την απόρριψη, την εγκατάλειψη, τη μοναξιά, την απελπισία και παίρνει έτσι τη θέση ενός ακόμα θύματος στον πίνακα που έχει δημιουργήσει ο Φασμπίντερ» αναφέρει η ηθοποιός.

 

777A0679 copy F1_1

 

Προκειμένου να ξανακερδίσει τον Λέοπολντ, ο οποίος κάποια στιγμή της είχε πει τη φράση “αν ήσουν γυναίκα θα σε παντρευόμουν”, μπαίνει στη διαδικασία εγχείρησης αλλαγής φύλου και επιστρέφει στη ζωή του για να ξαναγίνει πολύ σύντομα και ως γυναίκα πια, θύμα σεξουαλικής και συναισθηματικής εκμετάλλευσης. Την συναντάμε στο σημείο που επιστρέφει και ψάχνει απεγνωσμένα τον Λέοπολντ, ο οποίος εξακολουθεί να αποτελεί για εκείνη ένα σημαντικό σημείο αναφοράς, για την ελάχιστη αγάπη και τον έρωτα που εισέπραξε από εκείνον στο παρελθόν. «Και ξαναμπαίνει στη θέση του θύματος για ακόμα μία φορά χωρίς να μπορεί να αντιστρέψει ή να αλλάξει κάτι, παρουσία άλλων δύο προσώπων που θα βρεθούν στην ίδια θέση. Αδύναμη, χωρίς άξονα, απελπισμένη, μόνη, αυτοκαταστροφική, δηλαδή συναισθηματικά ανάπηρη. Μέχρι τελευταία στιγμή ψάχνει τον έρωτα, την προσοχή και την αγάπη, αλλά όλα αυτά μοιάζουν αδύνατα και άπιαστα. Και αυτό την καθιστά αυτόματα μια τραγική φιγούρα γι’ αυτό και κωμική πολύ συχνά, στα μάτια των άλλων. Ο κύκλος αυτός συνεχίζεται και θα συνεχίζεται σαν μία αέναη λούπα από την οποία κανείς, στον κόσμο του Φασμπίντερ, δεν μπορεί να ξεφύγει και όσοι το τολμούν, οι πράξεις τους είναι πάντα ακραίες και άρα επιζήμιες κυρίως για τον ίδιο τους τον εαυτό».

Ο  Φραντς είναι ένα 20χρονο αγόρι. Μεγαλωμένος σε οικοτροφείο, χωρίς γονεϊκή ασφάλεια, επιλέγει να ρισκάρει και να μπει στο σπίτι ενός άντρα πολύ μεγαλύτερού του σε ηλικία, πιστεύοντας ότι εκεί θα βρει προστασία. «Τελικά βρήκε τον έρωτα, με ό,τι αυτός εμπεριέχει. Χαρά και φως στην αρχή, ρουτίνα στη συνέχεια και στο τέλος βία. Πολλή βία. Επιλέγει – χωρίς βέβαια να έχει και πολλά περιθώρια για κάτι άλλο – να είναι το θύμα. Και το φτάνει μέχρι το τέλος, ίσως άγριο τέλος» υπογραμμίζει ο Φραντς της παράστασης, Γιώργος Σουλεϊμάν.

 

Η ταυτότητα της παράστασης

«Σταγόνες πάνω σε καυτές πέτρες» του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ.  Απόδοση/Σκηνοθεσία/Σκηνικός χώρος: Μιχάλης Πανάδης. Πρωτότυπη μουσική: Μαρίζα Ρίζου. Μουσική επιμέλεια: Μιχάλης Πανάδης, Μαρίζα Ρίζου. Σχεδιασμός σκηνικού Βασίλης Μαντζούκης. Παίζουν: Γιάννης Παπαϊωάννου, Γιώργος Σουλεϊμάν, Δανάη Παπουτσή, Νατάσα Παπανδρέου. Θέατρο «Baumstrasse/Δρόμος με Δέντρα»( Σερβίων 8, 2ος όροφος, Βοτανικός, τηλ: 6983313302).

 

777A0646 copy F1_1

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top