Fractal

Η Εύη Μάμαλη στο Εργαστήρι του συγγραφέα

 

 

Ένα σώμα που φαντάζει αδιαίρετο. Σφιχτοδεμένο όπως είναι χαρίζει μία ψευδαίσθηση υγιαίνουσας παντοδυναμίας. Κατέχει μία θέση κατειλημμένη στο χώρο. Είναι εκεί και δεν αμφιβάλλει για αυτό. Είναι καλά στερεωμένο, βέβαιο αυτό, έχει ριζώσει για τα καλά. Μα μια φιλική σφυριά του προξενεί μία ρωγμή τόσο βαθιά που το διαμελίζει. Τα κομμάτια του σκορπίζονται κι αρχίζουν να ταξιδεύουν μέχρις ότου φτάσουν στο τέλος του προορισμού τους ανασυστήνοντας το σώμα που τώρα ειναι ολόκληρο αφού έχει μαζί του το κομμάτι που του έλειπε. Αυτό είναι το «Ασυναίσθημα» (εκδόσεις Βακχικόν, β’ έκδοση 2017), μια λέξη ολόκληρη μα όχι ολοκληρωμένη μέχρι και τη στιγμή που κομματιασμένη πλέον ανακαλύπτει τις δυνάμεις που εσωκλείει. Μία επικράτεια με θαμπούς και εκτυφλωτικούς φάρους, με ριπές καυτών ανέμων και αύρες δροσερές, με κλυδωνισμούς και λικνίσματα, όπως η ίδια η ζωή. Ο ήρωας, το πρώτο γράμμα της αλφαβήτου στην κεφαλαία του εκδοχή, συνειδητοποιεί το «κεφάλαιο» που διαθέτει μέσα του όταν απροσδόκητα χάνει αυτό που το ίδιο θεωρούσε ως τότε κεφάλαιο του εαυτού του, τα κεκτημένα του. Τι γίνεται, όμως, όταν έρχεται η ώρα να χάσουμε τα κεκτημένα μας; Υπάρχουν κεκτημένα ή έτσι έχουμε εμείς ανάγκη να τα ονομάζουμε; Διέγραψα μαζί του έναν κύκλο και ύστερα άλλον ένα κι άλλον ένα, κι ακόμη διαγράφω κύκλους ταξιδεύοντας προς τον πυρήνα του. Νιώθω πως όσο προχωρά κανείς με το «Ασυναίσθημα» τόσο περισσότερο διαστέλλεται η θέαση του κόσμου, τόσο περισσότερο λεπταίνει η αίσθηση του βιώματος. Αυτόπτης μάρτυρας ο αναγνώστης στις διεργασίες που λαμβάνουν χώρα στα έγκατα της λέξης παρακολουθεί πώς η συναίνεση κάποιου να ξεκινήσει ένα ταξίδι τον μεταμόρφωσε από μία αφυδατωμένη φιγούρα σε μία ολάνθιστη εκδοχή του εαυτού του. Η αφαιρετική φύση του ήρωα της ιστορίας επιτρέπει την ενεργή συμμετοχή του αναγνώστη, ένα συνταξίδεμα που αφήνει χώρο ώστε το προσωπικό του βίωμα να αποτυπωθεί μέσα από τα ψυχικά γεγονότα, την εικονοπλασία και το αναπαραστασιακό υλικό αυτής της ιστορίας. Ο αναγνώστης έχει στα χέρια του μία πλατιά παλέτα συναισθηματικών καταστάσεων. Αυτό που του προτείνει το κείμενο είναι να συνθέσει τη δική του χρωματική συμφωνία , να ενορχηστρώσει τη δική του συναισθηματική αρμονία συναισθανόμενος τη διαφωτιστική και ευεργετική αξία της δυσαρμονίας. Έτσι βρίσκει την ουσία της η παραμυθιακή φόρμα του κειμένου σε αυτή την περίπτωση: ο ήρωας να λυτρωθεί βρίσκοντας την επιθυμία του και εκκινώντας ο ίδιος προς την επιλογή του αφού πρώτα αφήσει εθελουσίως το θρόνο της βεβαιότητάς του.

 

 

Η Εύη Μάμαλη γεννήθηκε το 1975 στην Αθήνα. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου ειδικεύτηκε στη Διδακτική και τα Αναλυτικά Προγράμματα. Είναι υποψήφια διδάκτορας Παιδαγωγικής του Θεάτρου στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Έχει ασχοληθεί με το θέατρο και τη γραφή. Το Ασυναίσθημα είναι το πρώτο της βιβλίο. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως εκπαιδευτικός.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top