Εύα Αποστολάτου: «Πιστεύω στην ωστική δύναμη του παρελθόντος μας»
Συνέντευξη στη Νιόβη Ιωάννου & στο Δημήτρη Βαρβαρήγο //
Η Εύα Αποστολάτου, είναι εικαστικός και σκηνογράφος και μοχθεί μέσα από την τέχνη της να ομορφύνει τον κόσμο με τους χρωστήρες της. Θέλει και προσπαθεί να δίνει μέσω των έργων τέχνης, μορφή στις ιδέες και τα συναισθήματα ώστε να προκαλούν αισθητική απόλαυση και συγκίνηση.
-Θα ξεκινήσω από το παρελθόν στα Παιδικά σας χρόνια. Από πότε νιώσατε ότι θα ακολουθήσετε την τέχνη της ζωγραφικής;
Από τότε που με θυμάμαι ήθελα ”όταν μεγαλώσω να γίνω ζωγράφος” – άνω των τριών – γιατί πιο πριν ήθελα να γίνω πεταλούδα.
-Ποια άλλη τέχνη σας αρέσει εκτός από τη ζωγραφική;
Η λογοτεχνία και η θεατρολογία.
-Πόσο σας απελευθερώνει η ζωγραφική, πόσο ξεγυμνώνεται πάνω στον καμβά, ο συναισθηματικός σας κόσμος;
Ελευθερώνομαι όσο δεσμεύομαι από τους κανόνες της φύσης, γιατί έτσι ταυτίζομαι με την δύναμή της. Με ενδιαφέρει η διαδικασίας της όρασης και η παραστατική γεωμετρία, που συντελούν στην απεικόνιση της πραγματικότητας, είτε αυτή είναι κάτι συγκεκριμένο, είτε κάτι αφηρημένο.
-Πόσο λυτρωτική είναι για σένα η ζωγραφική;
Προσθέτει μια δεύτερη πραγματικότητα.
-Ωφελιμότητα της Κριτικής στην ζωγραφική;
Είναι μια τρίτη άποψη που δρα ως τριτεγγυητής και θεματοφύλακας, είτε ωθώντας είτε γκρεμίζοντας όνειρα.
-Τι συναισθήματα νιώθετε μετά την επιβράβευση κάποιου έργου σας.
Γεμίζει το ντεπόζιτο της αντοχής
-Το θέατρο είναι ένας μαγικός χώρος που σε γεμίζει γνώση κι έμπνευση. Συμβαίνει και σε εσάς;
Ναι γιατί συνδυάζει όλες τις τέχνες.
-Η γραφή μπορεί ν’ αλλάξει τη σκέψη των ανθρώπων και κατά προέκταση των κόσμο ;
Ναι πολύ εύκολα. Το δύσκολο είναι να διαβαστεί πρώτα…
–Τι βιβλία διαβάζετε;
Θεατρικά έργα, Φιλοσοφία, Αφηρημένα Μαθηματικά. Ευτυχώς δεν εξαρτώ το ότι τα διαβάζω, με το κατά πόσον τα καταλαβαίνω.
-Έχετε ανοιχτή σκέψη ή περιορίζετε τη δράση σας στις συνθήκες της ζωής;
Πατώ στη γη και κοιτώ ψηλά.
-Αλλάζει ο άνθρωπος ή προσαρμόζεται με το πέρασμα του χρόνου σε ό,τι του φέρνουν οι στιγμές;
O άνθρωπος δεν υπάρχει ανεξάρτητα από τον χώρο και τον χρόνο, που αλλάζουν.
Για το αν θα αλλάξει ή απλά θα προσαρμοστεί, εξαρτάται από τον βαθμό της ανάγκης.
-Έχετε χάσει ευκαιρίες στη ζωή σας που θα σας οδηγούσαν σε ευκολότερες λύσεις, σε νέους δρόμους;
Πολύ συνειδητά ναι, γιατί το ”δυνητικό όφελος δεν αντιστάθμιζε τον δυνητικό κίνδυνο”, όπως γράφουν και τα φάρμακα, για να προειδοποιήσουν όταν δεν πρέπει να ληφθούν..!
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να γκρινιάζω την ημέρα, αλλά να κοιμάμαι ήσυχη τα βράδια.
-Κάθε μας πράξη είναι πολιτική;
Εκούσια ή ακούσια ναι.
-Πιστεύετε στους πολιτικούς, στην πολιτική;
Όποιος δεν πιστεύει οφείλει να πολιτευτεί ο ίδιος. Πιστεύω στην ωστική δύναμη του παρελθόντος μας.
-Πόσο σας θλίβει προσωπικά η κατάσταση που βιώνουμε και πως μπορούμε ν’ αντιδράσουμε για να υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα;
Στο τέλος του έργου ”Νυχτερινή κουβέντα” του Λεονίντ Αντρέγιεφ, ο πολίτης βρίσκει τελικά τον τρόπο να σκοτώσει τον δυνάστη, για να σωθεί ο κόσμος και δεν το κάνει. Διότι κάθε αλλαγή για τον λαό, πρέπει να προέρχεται από τον λαό.
Αντίθετα στο τέλος του ”Dogville” του Λαρς φον Τρίερ, η Νικόλ Κίντμαν πυροβολεί τους δυνάστες της.
Ο κόσμος δεν σώθηκε με κανέναν από τους δύο τρόπους.
Τα πράγματα μπορούνε να αλλάξουνε εύκολα μόνον στην κάλπη, αφού πρώτα δύσκολα, θα έχουμε αλλάξει τον εαυτό μας.
-Πίσω από κάθε σφάλμα και οδυνηρή απώλεια αναζητάτε το κρυμμένο δίδαγμα . Αυτός θα μπορούσε να είναι ένας τρόπος υπέρβασης του πόνου ;
Ο Καζαντζάκης θεωρεί ευτυχισμένο, αυτόν που έχει ζήσει και την ευτυχία και την δυστυχία.
-Τι αγαπάτε περισσότερο στη ζωή σας;
Την οικογένειά μου.
-Ποιο είναι το πολυτιμότερο πράγμα που αγαπάτε στη ζωή σας;
Τις τέχνες.
-Ποια όμορφη στιγμή της ζωής σας νοσταλγείτε περισσότερο;
Δύσκολα νοσταλγώ.
-Ποια αρετή θεωρείτε πιο σημαντική;
Την άχρωμη και ακατεύθυντη Ηθική.
-Έχουμε μια πλούσια γλώσσα, Ποια είναι για εσάς η ωραιότερη λέξη;
Ο νους.
-Ήθος, ελευθερία, δημιουργία, αγάπη, μοναξιά. Πόσο ρόλο παίζουν στη ζωή σας;
Η αγάπη για το ήθος σε ελευθερώνει για να δημιουργήσεις μόνος, όπως ήρθες και όπως θα φύγεις.
-Σας φοβίζει το πέρασμα του χρόνου;
Όχι, εκεί που έχει φτάσει η επιστήμη.
Αλλά αναφορικά με αυτό που κάνω, θα έλπιζα για το τέλος της διαδρομής του:
Αν είναι Τέχνη, να αγαπηθεί όσο αγάπησα εγώ τις Τέχνες.
Αν όχι, τότε δεν ζητώ καμία επιείκεια.
-Καλή επιτυχία, σας ευχαριστώ πολύ.
Και εγώ!
Βιογραφικό
Η Εύα Αποστολάτου είναι γεννημένη στην Αθήνα. Διδάχθηκε σχέδιο και ζωγραφική στο Εργαστήρι του Νίκου Στέφου (1993-95). Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, από το 1995-2000. Ζωγραφική στα εργαστήρια του Γιάννη Ψυχοπαίδη και τουΧρόνη Μπότσογλου και Σκηνογραφία στο εργαστήριο του Γιώργου Ζιάκα. Έχει στο ενεργητικό της δύο ατομικές και αρκετές συλλογικές εκθέσεις.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Έκπτωτοι άγγελοι
Γράφει ο Αντώνης Καρτσάκης // * Νίκος Χρυσός, “Καινούργια μέρα”, Καστανιώτης, 2018 Για κάποιους ανθρώπους «δεν είναι δώρο η μνήμη. είναι κατάρα», αποφαίνεται ο συγγραφέας Νίκος Χρυσός στο μυθιστόρημά του Καινούργια μέρα (σ. 261) αναφερόμενος στους αποσυνάγωγους και
Περισσότερα -
Ανθρώπινα δράματα στον απόηχο αιφνίδιων συμπτώσεων
Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // Georges Simenon, «Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν». Μετάφραση: Αργυρώ Μακάρωφ. Εκδόσεις Άγρα. Αθήνα, 2021 «Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν», είναι η τελευταία εκδοτική παρουσία του Ζωρζ Σιμενόν
Περισσότερα -
‘Τα μικρά μου όνειρα’ (My Little Dreams)
Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // Ένα ποίημα της Georgia Douglas Johnson Αναδιπλώνω για λίγο τα μικρά μου όνειρα Μέσα στην καρδιά μου απόψε, Και προσεύχοντας γρήγορα μπορεί να ξεχάσω Τα βάσανα απ’ τη θέα τους. Αφού
Περισσότερα -
Λύκε, λύκε είσαι εδώ; Το επαναλαμβανόμενο μοτίβο της δικής μας ζωής
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Βαγγέλης Γιαννίσης «Αμαρόκ», εκδ. Διόπτρα, σελ. 422 «Αμαρόκ. Ο παππούς μου με έβγαλε έτσι. Αμαρόκ λένε έναν λύκο στη μυθολογία των Ινουίτ. Των Εσκιμώων». Μια αλήθεια που μαθαίνουμε ήδη από την αρχή. Με
Περισσότερα -
Ποίηση: “Ομίχλες”
Του Δημητρίου Καρπέτη // Στις πρωινές ομίχλες ταξιδεύουν οι φαινότυποι των λουλουδιών. Το χρωμόσωμα της σήψης των συναισθημάτων καθόρισε τα πεπραγμένα. Μισοφαγωμένες οι σάρκες από τις συνεστιάσεις τα περασμένα βράδια. Το μέλλον ποδοπατήθηκε ατιμωρητί. Με
Περισσότερα -
Η Αγλαϊα Παππά και ο Άκις Βλουτής μιλούν για τους ρόλους τους στο «Στροχάιμ» του Δημήτρη Δημητριάδη
Από την Αντιγόνη Καράλη // Ο Δημήτρης Δημητριάδης, γοητευμένος από την παράξενη και σύνθετη προσωπικότητα του Αυστροαμερικανού σκηνοθέτη και ηθοποιού Εριχ Φον Στροχάιμ, αλλά και από τις μοναδικές ερμηνείες τόσο του ίδιου όσο και της Γκλόρια Σουάνσον στην
Περισσότερα -
Ποίημα: “Η σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη”
Του Ισίδωρου Καρδερίνη // * Η σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη Στη μνήμη των θυμάτων Στων Τεμπών την κοιλάδα Μια παγερή νύχτα του Φλεβάρη Ο ουρανός μες στη χλωμάδα Χωρίς άστρα και φεγγάρι.
Περισσότερα
