Fractal
Home / ΒΙΒΛΙΟ / Eugenio Montale (1896-1981) – “Ημερολόγιο Τεσσάρων Χρόνων” – II ΜΕΡΟΣ
05/07/2017, 4:57 μμ

Eugenio Montale (1896-1981) – “Ημερολόγιο Τεσσάρων Χρόνων” – II ΜΕΡΟΣ

 Επιλογή – Μετάφραση: Κωνσταντίνος Μούσσας // *

 

Διαβάστε το Α’ μέρος του αφιερώματος >>

 

 

 

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΧΡΟΝΩΝ | QUADERNO DI QUATTRO ANNI 

 

 

ΜΕΤΑ ΤΗ ΒΡΟΧΗ

 

 

Στην βρεγμένη άμμο, εμφανίζονται ιδεογράμματα

σαν πόδια κότας.

Κοιτώ πίσω αλλά δεν βλέπω καταφύγια ή άσυλα πουλιών.

Θα πέρασε κάποια κουρασμένη πάπια ή ανάπηρη.

Δεν θα ήξερα να  αποκρυπτογραφήσω αυτή την διάλεκτο

ακόμη κι αν ήταν κινέζικα.

Θα αρκούσε ένα φύσημα του ανέμου

για να τη σβήσει.

Δεν είναι αλήθεια πως η φύση είναι βουβή.

Μιλά στον αέρα και  μόνη ελπίδα

είναι να μην ασχολείται πολύ μαζί μας.

 

 

 

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΚΑΒΑΦΗ

 

Ενώ ο Νέρωνας κοιμάται γαλήνιος

μέσα στην  ξέχειλη ομορφιά του

οι μικροί Λαρήτες του, άκουσαν τις φωνές των Ερινύων

κι άφησαν την εστία  με μεγάλη σύγχυση.

Πως και πότε τους διεγείρει;

Έτσι είπε ο Ποιητής.

Εγώ κυρίαρχος του τίποτα, ούτε και του ίδιου μου του εαυτού

χωρίς την θαλπωρή των μυρωδάτων ξύλων

και γλειμμένος  απ’ την παγωνιά ενός αγνώστου πράγματος

φτιαγμένου από πετρέλαιο,

εγώ πάλι ακούω ήχους ρυθμικούς μικροσκοπικών

ξυλοπέδιλων και ποδιών.

Δεν ξυπνώ, ήμουν ήδη άγρυπνος και δεν περιμένω

άλλους επιπλέον τρόμους απ’ τους ήδη γνωστούς.

Ούτε μπορώ να επιβάλω σε κάποιον υπηρέτη

να μου κόψει τις φλέβες. Τίποτα δεν με ταράζει.

Άκουσα το ποδαράκι ενός ποντικιού. Παγίδες

δεν διέθετα ποτέ.

 

 

 

ΕΝΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ

 

Λίγο νήμα μου μένει, όμως ελπίζω να βρω τρόπο

ν’ αφιερώσω στον επόμενο τύραννο

τις φτωχές μου ελεγείες.

Δεν θα μου πει να αυτοκτονήσω κόβοντας

τις φλέβες μου όπως διέταξε ο Νέρωνας τον Λούκιο.

Ένας έπαινος  αυθόρμητος χρειάζεται,  προερχόμενος

από μια ευγνωμονούσα καρδιά κι έχει απ’ αυτές σε αφθονία.

Στην ποίηση αυτό που μετράει δεν είναι το περιεχόμενο

αλλάηΦόρμα.

 

 

 

 

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

 

Η μοναδική επιστήμη που παραμένει όρθια

η Εσχατολογία

δεν είναι επιστήμη, είναι ένα καθημερινό

γεγονός.

Πρόκειται για ψίχουλα που χάνονται χωρίς να αντικαθίστανται.

Ό, τι φέρνουν τα ψίχουλα φεύγει μουρμουρίζοντας τον χρησμό,

και η τάρτα που μένει, ακόμη και  κομματιασμένη

εδώ κι εκεί λιγάκι ξεφουσκωμένη.

Το παν είναι μια καλή ωρίμανση,

εκατό χρόνια περισσότερα από δέκα, χίλια περισσότερα από εκατό

θα εντείνουν τη γεύση.

Προφανώς θα είναι πιο τυχερός ο μελλοντικός δοκιμαστής

χωρίς να το ξέρει

“το υπόλοιπο είναι λογοτεχνία”.

 

 

 

ΜΗΧΑΝΟΡΑΦΙΑ

 

Το  μυαλό μας αποβιβάζει

τα πιο σημαντικά γεγονότα που μας συνέβησαν

και επιβιβάζει τα πιο γελοία.

Αυτό αποδεικνύει την ανεπάρκεια

του πλεούμενου αλλά και του κατασκευαστή της.

Ο υπέρτατος πακτωτής, δεν θα είναι ποτέ στη διάθεσή μας.

Είναιαρκετάπολυάσχολος

 

 

 

 

Η συγκεκριμένη ανθολογία του Montale, ανήκει στο Istituto Italiano di Cultura di Atene.

 

 

* Ο ποιητής, συγγραφέας και μεταφραστής Κωνσταντίνος Μούσσας γεννήθηκε στον Πειραιά το 1973. Σπούδασε ιατρική και είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, της Φιλολογικής Στέγης Πειραιά και της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών. Έχει εκδώσει τις συλλογές: Σημεία στίξης, Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2014, και Ιωλκός, Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2015, Αγνώστου πατρός, Δωδώνη, Αθήνα 2015, η οποία προτάθηκε για το βραβείο Γ. Αθάνα της Ακαδημίας Αθηνών το 2015, ενώ το θεατρικό του Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, τιμήθηκε από τον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσό με τον Α΄ έπαινο. Πρόσφατα, η συμμετοχή του στον Διεθνή Διαγωνισμό Λογοτεχνίας του Ομίλου για την Unesco, Τέχνης-Λόγου και Επιστημών, στην κατηγορία Ποίηση, τιμήθηκε με το Γ΄ Βραβείο, ενώ διακρίθηκε και από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, στην κατηγορία Δοκίμιο για το έτος 2015. Το παρόν έτος (2016) μας χάρισε σε δίγλωσση έκδοση της Δωδώνης, την εξαίρετη μετάφραση της συλλογής Ορίζοντες του Marcello Vitale σύγχρονου, σπουδαίου ποιητή της Καλαβρίας.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top