Fractal
Home / Διηγήματα / “ΕΣΕΙΣ ΚΑΛΑ;;” – Μια διήγηση de profundis
19/04/2017, 11:17 πμ

“ΕΣΕΙΣ ΚΑΛΑ;;” – Μια διήγηση de profundis

Της Αρχοντούλας Διαβάτη // *

 

 

Καλά, καλά. Φτάνει που δεν πέσατε σε μελαγχολία ή το χειρότερο σε ανία. Από πάντα αυτό φοβόσουν ως παιδί και μετά για τα παιδιά σου, στις γιορτές. Όταν χάσκει το κενό του χρόνου πέρα από τις συνήθειές σου και δεν ξέρεις πώς να το γεμίσεις, τίποτα δεν είναι καλό για την ώρα εκείνη. Κυρίως όχι τηλεόραση. Χάνεις τη ζωή με την κονσέρβα ή – το χειρότερο- με τα τηλεοπτικά σκουπίδια .Και στις λέσχες ανάγνωσης, αδιέξοδο: το ένα βιβλίο σε πάει στο άλλο κι από δίπλα και η επικαιρότητα, οι κριτικές  που εξάπτουν την επιθυμία, όλο και κάποιο νέο τίτλο θα έχεις εντοπίσει ως επιθυμητό, κι αυτό που προτείνουν οι άλλοι δεν είναι η δική σου φωνή – κι αλίμονο, όταν πάψεις να ακούς τη φωνή του εαυτού σου. Και δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα. Είναι και που είσαι εγκλωβισμένη, και δεν έχεις φτιάξει εδώ και καιρό τη βιβλιοθήκη. Να πετάξεις, να τακτοποιήσεις, να θυμηθείς, βλέποντας τις υπογραμμίσεις και τα σχόλια στα παλιά σου βιβλία . Τώρα το φέισμπουκ μόνο σου λέει – εν τη μεγαθυμία του – τι έκανες, τι σκεφτόσουν, τι διάβαζες, τι φωτογράφιζες πέρσι και πρόπερσι. Κι είναι ίσως η μόνη φωνή που σε ρωτάει τι σκέφτεσαι, σαν νά ‘σαστε ερωτευμένοι ξανά μανά. Παλιά, Χριστούγεννα και Πάσχα διαβάζατε με τον Λεφτέρη και τα παιδιά- ένας ένας, με τη σειρά-  κανένα διήγημα του Παπαδιαμάντη, να πάει η ψυχή στον τόπο της, να νιώσετε τα πράγματα, τις αλλαγές της εποχής, τί σκέφτονται και τι αισθάνονται οι άλλοι. Πού καιρός τώρα. Κι εξάλλου τι είναι η γιορτή. Η προσδοκία της γιορτής είναι που μετράει. Η ίδια η γιορτή τί είναι. Ήρθαν οι γιοι σου, ο ένας με την κοπέλα του, κι ένα ξένο φίλο, φιλοξενούμενό του που μάλιστα έπρεπε να του μεταφράζε τα ανέκδοτα ή τα σχόλια που εφευρίσκατε στο πασχαλιάτικο τραπέζι. Κι όμως, ήταν σπουδαίος καταλύτης και σας έδωσε μεγάλη χαρά η παρουσία του. Οι σουπιές σου τους άρεσαν το μεσημέρι του Σαββάτου αλλά τη μεταμεσονύκτια μαγειρίτσα δεν την πολυτίμησαν. Έτρωγαν σαλάτες και τσούγκριζαν αυγά. Θυμάμαι κι εσύ ως παιδί, όταν γυρίζατε από την Ανάσταση, ανακάτωνες λίγο το πιάτο με τη σούπα, και το άφηνες.

Κάνατε με τις λαμπάδες σας τον καθιερωμένο σταυρό στον παραστάτη της πόρτας και μετά ακούγατε μουσική χωρίς εικόνα από την τηλεόραση.

Για την Ανάσταση διάλεξαν τα παιδιά να πάτε στην εκκλησία στο λόφο,  να αναπνεύσετε ανηφορίζοντας τα αρώματα- πασχαλιές, ακακίες, νεραντζιές και  αγιοκλήματα- αλλά μια και δεν ήρθαν στην ώρα τους να σας πάρουν –  θα χάζευαν ίσως ως το τέλος στο διαδίκτυο, κι έτσι ανεβήκατε με τα αυτοκίνητα – καβάλα παν στην εκκλησιά, καβάλα προσκυνάνε– και ίσα που προλάβατε το ΔΕΥΤΕ ΛΑΒΕΤΕ ΦΩΣ. Ύστερα το τρέναρε λίγο ο παππάς και μετά, Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, και δόθηκε το εναρκτήριο σάλπισμα της εξόδου για τη μαγειρίτσα, πράγμα που ως είθισται ερέθισε τον ιερωμένο της βάρδιας και μας έψαλλε τα εξ αμάξης. Ο φίλος σας, ο βαλκάνιος φιλοξενούμενος των παιδιών,  ήθελε να δει για λίγο πώς γίνεται η λειτουργία μετά,  και έτσι ξαναμπήκατε στο ναό, ηλεκτρισμένο από τα αναμμένα κεριά, τις λαμπάδες και τις αναπνοές των ηρωικώς επανακαμψάντων όπως εσείς, αλλά ήταν ωραία.

Λοιπόν : μαγειρίτσα, μετά χοροί και τραγούδια κονσέρβα στην τηλεόραση –  που όμως επιτρέψατε στον εαυτό σας να είσαστε αρκούντως επικριτικοί απέναντί της. Το Πάσχα ανήμερα, η παρέα πήρε το ψημένο στο φούρνο κατσίκι και πήγε στην κοντινή εξοχή του Σέιχ Σου, μέσα στην πόλη.. Ωραία ήταν.

 

* Η Αρχοντούλα Διαβάτη γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, όπου ζει και εργάζεται. Σπούδασε νομικά και νεοελληνική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και εργάστηκε ως καθηγήτρια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Κείμενά της έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά «Αντί», «Εντευκτήριο», «Μανδραγόρας», «Ακτή», «Παρέμβαση», «Ένεκεν» και στις ιστοσελίδες για το βιβλίο bookpress.gr και diapolitismos.gr.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top