Η Έρση Σωτηροπούλου στο εργαστήρι της συγγραφέως
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα //
Φωτογραφίες: Τάκης Σπυρόπουλος
Από τα βιβλία της Έρσης Σωτηροπούλου ξεπηδούν ανθρώπινες φιγούρες που ζουν στα όρια, ενώ το ίδιο απρόβλεπτες είναι και οι καταστάσεις που αντιμετωπίζουν, όπως και τα μέρη που επιλέγει εκείνη για να βάλει στο χαρτί την έμπνευσή της.
Ο τίτλος στο καινούργιο βιβλίο της τής δόθηκε «από έναν Άγγλο μεθυσμένο» την ώρα που περίμενε ένα λεωφορείο σε μια ισπανική πόλη ντυμένη στα μαύρα. Την πλησίασε φορτωμένος τσάντες κι εκείνη νόμισε ότι κάτι πουλά. Όμως αυτός κρατούσε τον τίτλο της: «Να νιώθεις μπλε, να ντύνεσαι κόκκινα», της είπε και έφυγε. Κι αυτή η φράση σχεδόν από το συμπαντικό πουθενά έγινε διήγημα, για ένα ποίημα που όλο έρχεται και κατόπιν μια συλλογή με διηγήματα που διαθέτει όλο το στυλ και την εσωτερική ειρωνεία της συγγραφέως. Το καινούργιο βιβλίο διαθέτει καινοτομίες πολλές. Μία από αυτές η νουβέλα «Κυριακή Θεού στο Άμστερνταμ», που αποκαλύπτει την αγωνία του δημιουργού να περισώσει τις μνήμες από τη χοάνη του χρόνου, εξάλλου «σε μια κοινωνία τόσο αλλοτριωμένη, η Τέχνη είναι ο μόνος τρόπος να μην αλλοτριωθούμε», υποστηρίζει.
Γραφείο. Για τη συγγραφέα, το γραφείο είναι εδώ και υπάρχει, αλλά οι ιστορίες της κάπου εκεί έξω την περιμένουν και βρίσκονται. Στο Σπίτι Λογοτεχνίας στην Πάρο, στη Βίλα Γιουρσενάρ, κάθε φορά κάπου αλλού…
Η γραφή της κοφτή, καθαρή, ειρωνική, ασθματική, καλοκαρφωμένη, με ένα αφ΄ υψηλού αφηγηματικό κοίταγμα και σε βάθος, και οι ήρωες πάντα στο όριο: Μια εξεγερμένη έφηβη, ένα πνευματικά καθυστερημένο παιδί, ένας αθεράπευτα ρομαντικός φαντασιόπληκτος σύζυγος. Οσο περνούν τα χρόνια, η συγγραφέας αναγνωρίζει ότι γράφει όλο και πιο δύσκολα «διορθώνοντας όλο και περισσότερο», αναζητώντας την ησυχία της και φυσικά απομόνωση.
«Η Αθήνα είναι μια πόλη όπου δέχεσαι πιέσεις κι επιθέσεις, εισβολές, φιλικές κι εχθρικές, και έτσι τα ξενοδοχεία και τα νοσοκομεία αποτελούν, κατά κάποιον τρόπο, το δικό της γραφείο. «Έχω περάσει παλιότερα -για λόγους υγείας- άπειρο χρόνο σε νοσοκομεία. Με μάγευε αυτός ο μικρόκοσμος, μου αρέσουν ακόμα και τα φαγητά του. Εξάλλου, τα νοσοκομεία δεν είναι μονάχα θλίψη, αλλά και έρωτες, όλα είναι στραμμένα προς το σώμα, αλλά σε ένα πάσχον σώμα».
Περνώντας τα χρόνια, βεβαίως, αυτή η έλξη προς τον χώρο έχει αλλάξει. Αλλά παραμένει η αγάπη για τα ξενοδοχεία: «Αν είχα χρήματα, θα έμενα σε ξενοδοχείο μονίμως. Αλλοι συγγραφείς χρειάζονται τον χώρο και τα προσωπικά τους αντικείμενα, ενώ αντίθετα εμένα αυτό με καταπιέζει», λέει. «Ανοίγοντας την πόρτα σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου για πρώτη φορά μού φαίνεται ότι όλα μπορούν να ξαναρχίσουν». Γιατί «παρότι είναι ένα μέρος με μνήμες, δεν είναι η ζωή μας, αλλά οι ζωές των άλλων».
Κάπως έτσι, λοιπόν, θυμήθηκε κάποτε «σ΄ ένα τρισάθλιο ξενοδοχείο σε μια μικρή γαλλική πόλη, ένα σκισμένο καλσόν γυναικείο ανάμεσα στα σκεπάσματα». Και, αμέσως, μετά τις σκέψεις της, «αν κάποιος της το έσκισε βίαια ή αν σκίστηκε ενώ περπατούσε μέσα στη βροχή και στον δρόμο». Και η δυσφορία της ηρωίδας στο διήγημα «3 Οκτωβρίου 2004», που ασφυκτιά μέσα στο σπίτι της, και ο γύρος του κόσμου σε ένα ξενοδοχείο μια «Κυριακή Θεού στο Άμστερνταμ», έρχονται στο καινούργιο βιβλίο «Να νιώθεις μπλε, Να ντύνεσαι κόκκινα» και το αποδεικνύουν.
(Δημοσιεύθηκε στο Ρεπορτάζ του Έθνους)
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
-
-
-
-
H Κατερίνα Ανδριανάκη στο εργαστήρι του συγγραφέα
23/04/2024, 9:54 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
22 Μαρτίου – Σπύρος Βασιλείου
Επιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // Ο Σπύρος Βασιλείου, που έφυγε σαν σήμερα το 1985, υπήρξε ένας από τους πλέον παραγωγικούς, αναγνωρίσιμους και δημοφιλείς Έλληνες εικαστικούς καλλιτέχνες. Ζωγράφος, αγιογράφος, χαράκτης, σκηνογράφος, γραφίστας, διακοσμητής, συγγραφέας-κριτικός, δάσκαλος, έχει στο ενεργητικό του περισσότερα από
Περισσότερα -
Ένα μυθιστόρημα για την Αμμόχωστο
Γράφει η Κατερίνα Λιβιτσάνου – Ντάνου // «Η Ανατολή» μυθιστόρημα της Βικτόρια Χίσλοπ, Μετάφραση: Αναστασία Καλλιοντζή, εκδ. Διόπτρα Τα τελευταία γεγονότα σχετικά με την Αμμόχωστο (προσπάθεια του Ερντογάν για άνοιγμα των Βαρωσίων), καθώς και η επανάληψη της τηλεοπτικής
Περισσότερα -
Πρώτη ανάγνωση
Γράφει ο Θάνος Γιαννούδης // Δημήτρης Σολδάτος, «Στην δροσιά του Δροσίνη» (Λευκάδα, 2019) Πολλές φορές βιαστική, άλλοτε παρελκυστική κι άδικη για την πραγματική της αξία και για το αποτύπωμα που θα αφήσει στο χρόνο, η πρώτη ανάγνωση μιας
Περισσότερα -
☆ «Το κουκλόσπιτο» του Ίψεν
Γράφει η Χρύσα Νικολάκη // * Το Κουκλόσπιτο είναι θεατρικό έργο του Νορβηγού θεατρικού συγγραφέα Χένρικ Ίψεν με τρεις πράξεις. Έκανε πρεμιέρα στο Βασιλικό Θέατρο της Κοπεγχάγης στις 21 Δεκεμβρίου 1879, ενώ είχε εκδοθεί νωρίτερα εκείνο το μήνα. Το
Περισσότερα -
Συνυπάρχοντας και δημιουργώντας με τον θάνατο
Γράφει ο Ευάγγελος Αυδίκος // * Γιάννης Παπακώστας, “Η κρήνη της οδύνης. Το πένθος, ο πόνος, η θλίψη ως πηγή λογοτεχνικής δημιουργίας”. Σύλλογος προς Διάδοσιν Ωφελίμων Βιβλίων, Αθήνα 2020, σελ. 193 Ο Παπακώστας έχει μια μακρόχρονη και προβεβλημένη
Περισσότερα -
Μία εξαιρετικά πολύτιμη έκδοση
Γράφει ο Απόστολος Σπυράκης // “Η Ιστορία έχει πρόσωπο” (Συλλογικός τόμος) Μορφές του 1821 στην Ελλάδα του Όθωνα από τον Βέλγο διπλωμάτη Benjamin Mary, Έκδοση του Ιδρύματος Σύλβιας Ιωάννου με την Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος.
Περισσότερα -
Βασίλης Κατσικονούρης: «Η βάση της παιδείας πρέπει να είναι πάντοτε η αισθητική»
Συνέντευξη στην Ασημίνα Ξηρογιάννη // -Τα έργα σου που ανέβηκαν τελευταία; Το πιο πρόσφατο είναι το «Καγκουρό» που ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία στη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά. -Τι πραγματεύεται το νέο σου
Περισσότερα
