Fractal

24 Iουνίου – Ερνέστο Σάμπατο

Eπιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα //

 

 

Ο Ερνέστο Σάμπατο γεννημένος σαν σήμερα, ήταν Αργεντινός μυθιστοριογράφος και δοκιμιογράφος, με ιταλική και ισπανική καταγωγή. Ανήκει στη γενιά των συγγραφέων της Λατινικής Αμερικής που, όπως έχει γραφτεί, έκαναν τη λογοτεχνία τους το αξιολογότερο προϊόν εξαγωγής αυτών των χωρών προς τον υπόλοιπο κόσμο.

 

 

Το 1938 ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή στη Φυσική, και με αίτηση του καθηγητή του Bernardo Houssay (ο οποίος αργότερα πήρε το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής), πήγε με υποτροφία στο Ινστιτούτο Ζολιό-Κιουρί, στο Παρίσι. Ο Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος τον έκανε να χάσει την πίστη του στην επιστήμη και να στραφεί στο γράψιμο. Το 1948 εκδόθηκε το πρώτο του μυθιστόρημα, El Túnel (Το Τούνελ). Γίνεται ευνοϊκά δεκτό από τους κριτικούς. Πρόκειται για την εξομολόγηση του ζωγράφου Χουάν Πάμπλο Καστέλ, ο οποίος έχει δολοφονήσει τη μοναδική γυναίκα που μπορούσε να τον κατανοήσει. Με εισήγηση του Αλμπέρ Καμί, που εκτιμούσε το έργο του, ο εκδοτικός οίκος Γκαλιμάρ κυκλοφόρησε το «Τούνελ» στα γαλλικά. Aπόσπασμα από “Το Τούνελ”:

“………Αλλά είναι αρκετά παράξενο που σ’ έναν άνθρωπο δεν αρκεί να έχει γλυτώσει τα μαρτύρια και το θάνατο, για να ζει ευχαριστημένος. Όταν αρχίζει να αποκτάει ξανά ασφάλεια, η περηφάνεια, η ματαιοδοξία, η υπεροψία, που, φαινομενικά, είχαν εξαφανιστεί για πάντα, αρχίζουν να φανερώνονται ξανά, σαν ζώα που είχαν φύγει τρομαγμένα. Και, κατά κάποιον τρόπο, ξαναγυρίζουν με μεγαλύτερη έπαρση, σαν να ντρέπονταν που δεν είχαν πέσει τόσο χαμηλά.”

Σημαντική προσωπικότητα όχι μόνο στη λογοτεχνική ζωή της Αργεντινής, αλλά και στον πολιτικό και δημόσιο βίο της. Μετά την πτώση του καθεστώτος Βιντέλα που είχε προκαλέσει την εξαφάνιση χιλιάδων ανθρώπων, ο Σάμπατο ορίστηκε το 1984 – ως μυθιστοριογράφος με τεράστια αναγνώριση ήταν ένα από τα λίγα δημόσια πρόσωπα που είχαν το ηθικό κύρος – επικεφαλής της επιτροπής που ερεύνησε τα εγκλήματα ενάντια στην ανθρωπότητα τα οποία διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια του καθεστώτος.

Το 1975 η Αργεντινή του απένειμε το Βραβείο Εθνικής Καταξίωσης. Ο «Αβαδδών ο εξολοθρευτής» κυκλοφόρησε στα γαλλικά και τιμήθηκε με το Βραβείο Καλύτερου Ξένου Βιβλίου. Ακόμη, εκδόθηκαν στην Αργεντινή οι «Διάλογοι Μπόρχες – Σάμπατο».Το 1993 εξέδωσε το «Πριν το τέλος», την πνευματική και λογοτεχνική του διαθήκη.

Το 1995 πήρε το βραβείο Ισμαήλ Κανταρέ και έγινε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Τορίνο. Ήταν η χρονιά που έχασε τον γιο του Φεδερίκο σε αυτοκινητικό δυστύχημα. Λάτρης του τάνγκο (και του Κάρλος Γαρδέλ) αλλά και των νέων τεχνολογιών, ήταν ο πρώτος Αργεντίνος συγγραφέας που κυκλοφόρησε σε μορφή ηλεκτρονικού βιβλίου (e-book) το δοκίμιό του La Resistencia (2000).

Στις 30 Απριλίου 2011 ανακοινώθηκε από την οικογένειά του ο θάνατός του, στο σπίτι του, στο Σάντος Λουγάρες του Μπουένος Άιρες. Απεβίωσε λίγους μήνες πριν κλείσει τα 100 του χρόνια ζωής.

“….Στην Τέχνη δεν υπάρχει πρόοδος υπό την έννοια που υπάρχει στην επιστήμη. Τα μαθηματικά μας είναι ανώτερα από τα μαθηματικά του Πυθαγόρα, όμως ο πολιτισμός μας δεν είναι καλύτερος από την εποχή του Ραμψή ΙΙ…
Στην Τέχνη υπάρχει λιγότερο πρόοδος και περισσότερο κύκλοι, κύκλοι που αντιστοιχούν σε μια ορισμένη θεώρηση του κόσμου και της ζωής…” ( Αββαδών ο εξολοθρευτής)

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top