Fractal

Ποίηση: “Άθλιοι και χυδαίοι εραστές του πόνου”

Της Μαρίας Χατζημιχαήλ // *

 

 

f9

 

 

Άθλιοι και χυδαίοι εραστές του πόνου,

νομίζατε ότι την ουσία μου βιάζοντας θα επανδρωθείτε.

Λησμονημένος απέβη ο καιρός που με τον σάρακα προσπαθούσατε να πλάσετε αγάλματα όμορφα.

Η ίδια η ζωή σας αγνόησε, και ο ήλιος σας περιφρόνησε, καθιστώντας σας μεσάζοντα πλάσματα της ύπαρξης,

που τρέφονται από τη σύγχυση της ομιχλώδους άγνοιας.

Αφημένα λευκά υφάσματα είστε,

πλέετε στον αιθέριο ύπνο της σιγής,

συνουσιαζόμενοι στις φαντασιώσεις σας, εκπυρσοκροτείτε την έκσταση.

Σας ακούμε,

Σας ακούμε οι καταραμένοι ποιητές, σας νιώθουμε

Και μην αντέχοντας την υπεράνθρωπη αυτή δόνηση,

σας φτύνουμε στο χαρτί.

Δεν είναι δικά μου αυτά τα σχήματα,

Εσείς δαιμόνια πλάσματα μαγεύετε τα χέρι μου και ζωγραφίζετε την ποίηση.

Κι έπειτα απορώ και περνώ ώρες σκεπτόμενη:

Τι άραγε να σημαίνουν τα μηνύματα και οι κώδικες που με βιάζετε να φέρω σε ζωή;

 

20/9/2016

 

 

*Η Μαρία Χατζημιχαήλ είναι 19 χρονών και φοιτά στο 2ο έτος ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Αγαπά την αληθινή επαφή με τους ανθρώπους και έχει πάθος με την τέχνη. Της αρέσει να εκφράζεται μέσα από το θέατρο, την λογοτεχνία και τον χορό, κομμάτια της ζωής της που προσδίδουν ένα πιο βαθύ και ξεχωριστό νόημα.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top