Fractal

Ποίηση: “Έπρεπε να ‘ρχόσουνα”

Της Μαίρης Πέστροβα //

 

 

 

 

Έπρεπε να ‘ρχόσουνα

 

Έπρεπε να ‘ρχόσουνα

Όλα διάπλατα περίμεναν

Τον ερχομό σου

Το γαρύφαλλο στη γλάστρα

Ο κισσός στο παραθύρι

Ένας πιερότος στην γωνία

χρόνια αραχνιασμένος

Μια μικρή περιπέτεια αταξίδευτη

Έπρεπε να ‘ρχόσουνα

Η μέρα θα έβαζε την πιο λαμπρή φορεσιά της

Στην εκκλησιά ο παπάς θα λειτουργούσε

Με το ακριβότερο θυμίαμα

Μόνο και μόνο για τον ερχομό σου

 

Έπρεπε να ‘ρχόσουνα

Σαν βροχή στο διψασμένο χώμα

Σαν αστραπή σ’ ανέφελο ουρανό

Να διαταράξεις την χρόνια ησυχία

Να την κόψεις στα δυο

Πολλαπλασιάζοντας την επί δύο

Επί τέσσερα, επί έξι

 

Έπρεπε να ‘ρχόσουνα

Το κορμί διψασμένο ποθούσε

Τον τελευταίο κουρσάρο

Έπλεε χρόνια μεσοπέλαγα

Με σπασμένη πυξίδα

Πότε έπεφτε στα βράχια

Πότε σε ξέρες

Έπρεπε να ‘ρχόσουνα

 

Έπρεπε να ‘ρχόσουνα

Το πιάνο ετοίμαζε ξανά τα πλήκτρα του

Περιμένοντας να παιχτεί

Η τελευταία μελωδία

Να γεμίσει ήχο και φως το δωμάτιο

Μωρό η κούνια που περίμενε στην γωνία

Να γεμίσει τ’ όνειρο πραγματικότητα

Έπρεπε να ‘ρχόσουνα

 

Έπρεπε να ‘ρχόσουνα

Τηλεφώνημα που αργούσε ν’ ακουστεί

Χέρι που δίσταζε ν’ απλωθεί

Λατρεμένη σιλουέτα σε κουνιστή πολυθρόνα

Φεγγάρι ασάλευτο μέσα στην υγρασία της νύχτας

Δρομολόγιο που μόλις ξεκίνησε

Καταπίνοντας τις εθνικές οδούς

 

Έπρεπε να ‘ρχόσουνα

Το παζλ της ζωής μου σε περίμενε

Ασυμπλήρωτο…

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top