Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Επιστρέφοντας “εντός ορίων”
20/08/2014, 5:06 μμ

Επιστρέφοντας “εντός ορίων”

Γράφει ο Reader’s digest //

 

βηθσαβε«Βηθσαβέ» του Ανδρέα Στάικου, εκδόσεις «Άγρα», σελ. 160

 

Η σύγχρονη ερωτική λογοτεχνία πρόσφερε μάλλον απρόσμενα μερικά καλοδεχούμενα best sellers τα τελευταία χρόνια. Με μια μικρή αλλά σημαντική υποσημείωση: Απευθύνθηκε σε ένα μάλλον ομογενοποιημένο κοινό αναγνωστών και κυρίως αναγνωστριών που η αναγνωστική τους σχέση με τα βιβλία έχει να κάνει περισσότερο με τη λεγόμενη «ροζ» λογοτεχνία και λιγότερο με απαιτητικά αναγνώσματα. Εκδόσεις όπως οι «αποχρώσεις του γκρίζου» έδωσαν την ευκαιρία σε ένα μάλλον συντηρητικό κοινό να στραφεί προς ένα παρακλάδι της ερωτικής λογοτεχνίας χωρίς ενοχές και κυρίως να δημιουργήσει μια μάλλον εφήμερη μόδα που βρήκε πολύ εύκολα μιμητές.

Αυτό όμως δεν αύξησε στο ελάχιστο την παραγωγή τίτλων από Έλληνες συγγραφείς αφού το είδος παραμένει μάλλον «ταμπού». Ενδεχόμενα, γιατί ελλοχεύει ο φόβος της σύνδεσης με την πορνογραφία καθώς τα διαχωριστικά όρια των δύο ειδών τείνουν να είναι δύσκολα διακριτά.

Στο πλαίσιο αυτό οι λιγοστοί τίτλοι του είδους είναι καταδικασμένοι να ταφούν εμπορικά και να τύχουν της ελάχιστης προβολής, ακόμη και από τους ίδιους τους εκδοτικούς οίκους. Μεταφραστής σημαντικών συγγραφέων της ερωτικής λογοτεχνίας όπως ο Αλφρέντ Μουσέ ο Ανδρέας Στάικος κυκλοφόρησε προ διετίας το Βηθσαβέ από τις εκδόσεις Άγρα, εκδοτικό οίκο που έχει φιλοξενήσει στον κατάλογο εκδόσεων του πολύ σημαντικούς συγγραφείς της ερωτικής λογοτεχνίας.

Το έργο του Στάικου κατόρθωσε να τύχει μεγάλης κριτικής υποδοχής και διφορούμενων κριτικών αφού η υπογραφή ενός ερωτογραφήματος από Έλληνα συγγραφέα παραμένει -ακόμη και στις μέρες μας- μια «λεπτή κόκκινη γραμμή». Όχι πάντως για τον Στάικο που έχει υπηρετήσει με συνέπεια το είδος.

Με συγγραφικά δάνεια από τον Εμπειρίκο και τον Γκριγιέ ο Στάικος δημιουργεί μια δική του εκδοχή «Λολίτας» με θύμα της ένα ψυχολόγο. Η μικρής έκταση ιστορία που μοιάζει πιο πολύ με εκτεταμένη νουβέλα παρά με μυθιστόρημα περιλαμβάνει ένα ερωτικό τρίγωνο στο οποίο μετέχει και η μητέρα της 13χρονης Βηθσαβέ. Το όνομα της κεντρικής ηρωίδας παραπέμπει στην ακόλαστη σύζυγο του Δαβίδ και μητέρα του Σολομώντα από τις σελίδες της Παλαιάς Διαθήκης.

Ο Στάικος παρουσιάζει την ιστορία του με αφηγητή τον άτυχο γιατρό Επαμεινώνδα που μπλεγμένος στα δίχτυα δύο γυναικών (αρχικά της μητέρας και μετά της κόρης) οδεύει προς την προβλεπόμενη αυτοκαταστροφή βουτηγμένος στην ηδονή. Η γραφή σε πολλά σημεία του βιβλίου αγγίζει το «κωμικό» χωρίς να ευτελίζεται και ο Στάικος καταφέρνει να χειριστεί ένα προκλητικό θέμα χωρίς να χρειαστεί να καταφύγει σε συγγραφικές ακρότητες. Ακόμη και ένα πολυπρόσωπο όργιο που καταλήγει στον σοδομισμό του γιατρού από ναύτες δίνεται με τη μεγαλύτερη δυνατή χιουμοριστική προσέγγιση.

Staikos

Ανδρέας Στάικος

Ο Στάικος καταφέρνει να μείνει «εντός των (όποιων) ορίων» ακόμη και σε στιγμές απόλυτης ερωτικής παραφροσύνης περισσότερο παρωδώντας καταστάσεις και πρόσωπα παρά δοξάζοντας τα. Σε κάθε περίπτωση και με βάση τα όσα αναφέραμε στον πρόλογο παραμένει ένας από τους λίγους Έλληνες συγγραφείς που χωρίς να καταφεύγει στις μανιέρες του μοντερνισμού καταπιάνεται με επιτυχία με το είδος. Αποφεύγει τις παγίδες των εκτεταμένων περιγραφών που θα μπορούσαν εύκολα να τον ρίξουν στο (κριτικό) βάραθρο της πορνογραφίας.

Το σίγουρο είναι ότι ένας εκπαιδευμένος και απαιτητικός αναγνώστης θα προτιμήσει το βιβλίο του Στάικου από τα επιτυχημένα soft porn κατασκευάσματα ανέραστων νοικοκυρών που διακινούν συγκαλυμμένες ερωτικές φαντασιώσεις με περιγραφές που απλά μεταφέρουν τα Άρλεκιν στις μέρες μας.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top