Fractal

Ποίηση fractal: “…επί ματαίω”

Γράφει η Λίλυ Εξαρχοπούλου //

 

 

-Θεέ και Κύριε!

-Μην επικαλείσαι το όνομα του Κυρίου επί ματαίω

-Θε…

 

Βγήκαμε στο δρόμο

…και Κύρ…

 

Καμμένα αυτοκίνητα, στάχτη ψυχής

Τα πόδια τρέχουν, τα πόδια τρέμουν

Τρτρτρ                  ένα τριζόνι έχει σωθεί.

 

Τροχίζω τα βότσαλα, τρεκλίζω στην άμμο

Βουτώ μακροβούτι, η φωτιά ακολουθεί

Σκοτάδι ατελείωτο, μουντάδα μεγάλη

Οι φλόγες θεριεύουν, τις πυγολαμπίδες φθονούν

Αρχίζω να παίζω.  Να μετράω φωτιές

σε ταινίες, ειδήσεις και σίριαλ ακόμη.

 

Θυμάμαι τον Νέρωνα

H Κυρία είπε πως είναι μύθος,

όχι κανονικός μεταγενέστερος,

των τελευταίων αιώνων δηλαδή

 

Τη φωτιά στο όρος Αιγάλεω

 

Ένα κύμα με χτυπάει στα βράχια

-Μικρή έλα σε μένα, η φωνή

-Δεν μιλάμε σε αγνώστους

Η ηχώ της φωνής της μαμάς

Οι καρχαρίες δεν μιλάνε, παραμονεύουν

-Εσύ δεν έχεις καρδιά, η μαμά,

Τότε με την ουρά της σαύρας

 

Άκαρδη άψυχη κι άπονη βαριανασαίνω

Σε ζητάω μαμά, που είσαι μαμά;

 

-Πως είσαι μικρή; η φωνή του ψαρά

Χάτηκε πέντε, ο λυγμός του Χασάν

 

Τρτρτρτρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ

 

 

22/08/18

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top