Fractal

Εννέα ποιήματα

Του Θοδωρή Τσαπακίδη //

 

Από την ποιητική συλλογή «Ουρανός δωματίου»

 

 

 

Μικρός ή πρίγκιπας;

 

 

Επέστρεψα το μυστικό της μοναξιάς στ’ αστέρια

πάλι θέλησα να χάσω τον παράδεισο

 

Τι ζόρια που τράβηξα στην αρχή

και να λιώνουν πολλά βράδια τα φτερά μου

 

Μα με τον καιρό συνήθισα

 

Ήμουν πολύ νέος

για να είμαι διάττων

Αποσκευές

 

Αγαπώ όλα τα ημερολόγια

που ξέχασες στο κάθισμα κάποιου τρένου

όλα τα δώρα τους που φύλαξες

τις φωτογραφίες που πέταξες

τα χάδια τους

τις φωνές σας

Αγαπώ όλους τους εραστές σου

πριν αγαπήσω ακόμα εσένα

 

 

 

Νυχτώνει

 

Κάθομαι δίπλα στο τηλέφωνο

μέρες μακριά

Ακίνητος

μην κάνω τον παραμικρό θόρυβο

και ταράξω τους έρωτες

που σαν μικρά πουλιά κουρνιάζουν στο γείσο του παραθύρου σου

                                                        

 

 

 

Ναι; Ποιος είναι;

 

 

Πλησιάζω στο παράθυρο

να έχω καλύτερο σήμα

Και τότε γίνεσαι ουρανός

και μπαίνεις με φόρα στο δωμάτιο

 

Με τα χέρια σου γύρω από το λαιμό μου

 

Χάνομαι στη θάλασσα των ματιών σου

και με χτυπάει το κύμα

 

Ιριδίζουν και περδικλώνομαι

γελάω σαν τρελός

 

 

 

Blues

 

Πονάω όσο η αγάπη σου ενδέχεται


 

 

Θέρος

 

Μ’ όργωσες με τα χέρια σου

έσπασες τις κροκάλες στο δέρμα μου

και ο ιδρώτας μου έτρεξε μέσα στ’ αυλάκια

τα κόκκινα από τα νύχια σου

 

 

 

Ένα βράδυ

 

Ξαναγεννήθηκα

τα βογκητά σου είναι η πρώτη μου μνήμη

το βυζί σου το πρώτο μου φιλί

το όνομά σου η πρώτη μου λέξη

 

Η αναμμένη μηχανή·

αυτό το ταξί που σε περιμένει

τα φώτα που τρυπάνε το σκοτάδι:

Απόδειξη ότι μεγάλωσα

 

 

 

Πρωινό

 

 

Αιματηρά επεισόδια πάνω στα σεντόνια

Τα απλώνεις στο μπαλκόνι

σημαία ανακωχής που κυματίζει

 

Καταθέτω τα όπλα μου

Φοράς το πουκάμισό σου

«Θες καφέ;»

 

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top