Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Πύργος κενός…. περιεχομένου
23/01/2019, 9:40 πμ

Πύργος κενός…. περιεχομένου

Γράφει ο Δημήτρης Καρύδας //

 

Pierre Assouline «Ένας πύργος στη Γερμανία, Ζιγκμαρίνγκεν», Μετάφραση: Μαρίζα Ντεκάστρο, εκδ. Πόλις, σελ. 315

 

Ο Πιέρ Ασουλίν είναι ένα από τα πλέον προβεβλημένα πρόσωπα στη σύγχρονη Γαλλική λογοτεχνία. Ως συγγραφέας (για τις υπόλοιπες ιδιότητές του θα αναφερθούμε πιο κάτω) γράφει κυρίως βιβλία ενταγμένα μέσα σε συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο κάθε φορά. Το Ζιγκμαρίγκεν, που κυκλοφόρησε στα Ελληνικά με τον έξτρα επεξηγηματικό τίτλο Ένας πύργος στη Γερμανία δεν ξεφεύγει από τη συνηθισμένη λογική του. Πραγματεύεται τις τελευταίες μέρες της δωσίλογης κυβέρνησης του Βισί τα μέλη της οποίας μεταφέρονται σε ένα πύργο σε κάποια γωνία της Γερμανίας, το Ζιγκμαρίγκεν, τον Σεπτέμβριο του 1944 και το βιβλίο παρακολουθεί –υποτίθεται- αυτές τις τελευταίες εβδομάδες. Η ιδέα μοιάζει εξαιρετικά ελκυστική ειδικά αν κάποιος γνωρίζει ότι στους κόλπους της δωσίλογης κυβέρνησης υπήρχαν εντάσεις, φατρίες και πολλές διαφορετικές απόψεις αφού απαρτιζόταν κυρίως από δύο ειδών πρόσωπα: πολιτικούς και στρατιωτικούς. Δυστυχώς, όμως μια ιδέα με πολλές διαφορετικές προοπτικές ο Ασουλίν τη μετατρέπει σε μια παντελώς ανούσια εξιστόρηση αδιάφορων περιστατικών.

Αφηγητής είναι ο τυπολάτρης μπάτλερ της οικογένειας ευγενών που υποχρεώνεται από τον Χίτλερ να παραχωρήσει τον πύργο της. Παραμένει μαζί με όλο το υπηρετικό προσωπικό στον επιταγμένο πύργο και αφηγείται τα δρώμενα που είναι παντελώς αδιάφορα και ‘’αποστεωμένα’’ όπως ακριβώς ουδέτερος, άχρωμος και αδιάφορος είναι ο ίδιος. ‘’Κολλημένος” στις αρχές του επαγγέλματός του απλά καταγράφει μια καθημερινότητα χωρίς την οποιαδήποτε ένταση ή έξαρση όπου απλά κάποια πράγματα υπονοούνται ή περνάνε σε δεύτερο φόντο στη ροή της ιστορίας του Ασουλίν. Σύμφωνα με τα όσα έχει δηλώσει σε συνεντεύξεις του ο Ασουλίν εμπνεύστηκε τον ήρωα του από μια διασταύρωση προσώπων μεταξύ της τηλεοπτικής σειράς Downtown Abbey και του βιβλίου του Ισιγκούρο ‘’Τα απομεινάρια μιας μέρας’’. Ο μπάτλερ καλός γνώστης των ιστορικών στοιχείων για τη Γαλλία αλλά και τη Γερμανία μας βομβαρδίζει με διάφορες ουσιαστικά άχρηστες πληροφορίες, κάτι σαν ένα βαρετό πανεπιστημιακό μάθημα Ιστορίας και το βαρύ επίπεδο γράψιμο του Ασουλίν κάνει το βιβλίο ακόμη πιο δύσκολο για τον αναγνώστη. Προφανώς και οι άριστοι γνώστες όλων αυτών των λεπτομερειών να βρουν αρκετά ενδιαφέρον το βιβλίο, για τους υπόλοιπους όμως μάλλον θα αποδειχθεί κουραστικό και ανιαρό. Ακόμη και οι μικρο-ανατροπές του τέλους δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα στο σύνολο.

 

Pierre Assouline

 

ΥΓ. Προφανώς και δεν καλλιεργώ θεωρίες λογοτεχνικής συνωμοσίας αλλά σε αρκετά Γαλλικά βιβλιοφιλικά blog κυριαρχεί η εντύπωση ότι ο Ασουλίν είναι ‘’ιερό δισκοπότηρο’’ στα Γαλλικά γράμματα κυρίως λόγω της δύναμης και της επιρροής που διαθέτει. Είναι ένας από τους πλέον διακεκριμένους βιβλιοκριτικούς, αρχισυντάκτης της μεγαλύτερης λογοτεχνικής επιθεώρησης της χώρας. Και αποδίδουν τις σχεδόν αποθεωτικές κριτικές που πήρε το βιβλίο ακριβώς σε αυτή τη δύναμη που συγκεντρώνει ο Ασουλίν στα χέρια του. Προφανώς και αν το βιβλίο με ικανοποιούσε δεν θα είχα τον παραμικρό λόγο να αναπαράγω αυτές τις απόψεις τις οποίες ούτως ή άλλως κάποιος που ζει μακριά από τη χώρα δεν μπορεί να ενστερνιστεί και να υιοθετήσει αβίαστα.

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top