Fractal
Home / ΒΙΒΛΙΟ / Γκρίζο Βλέμμα: Εναλλακτική Διαδρομή
03/02/2016, 3:08 μμ

Γκρίζο Βλέμμα: Εναλλακτική Διαδρομή

Γράφει ο Πάνος Ιωαννίδης //

 

 

enallaktiki_diadromi

 

 

Ξεκινώντας από την αρχή της Βενιζέλου προς τα πάνω, με τη θάλασσα να σου χαϊδεύει το πνεύμα, μπορείς να βρεθείς μέσα σε λίγα λεπτά με το αυτοκίνητο στα όρια των δυτικών συνοικιών της πόλης. Αφού περάσεις την Εγνατία, το μεγάλο γκρίζο ποτάμι που κόβει στα δύο το κέντρο της πόλης, συνεχίζεις ευθεία προς τα πάνω. Σειρά έχουν η Αγίου Δημητρίου, η Κασσάνδρου και η Ολυμπιάδος, τρεις παράλληλες μεταξύ των οποίων διέρχονται άπειρα σημεία της Θεσσαλονίκης. Με λίγη τύχη που σηματοδοτείται από τα πράσινα φανάρια, βρίσκεται γρήγορα στα σοκάκια που οριοθετούν την Άνω Πόλη από τις Συκιές.

 

Κάθε φορά που κάνω αυτή την διαδρομή για να γλιτώσω το μποτιλιάρισμα που απλώνεται πάνω στη ράχη της Λαγκαδά, αναλογίζομαι αν θα επιλεγόταν ποτέ ως δίοδος διαφυγής ενός καλοστημένου εγκλήματος. Δεν είναι μόνο η δυνατότητα που παρέχει στον εν δυνάμει φυγά να βρεθεί στο άψε σβήσε από την καρδιά στα πλευρά της πόλης. Είναι το λίγωμα που νοιώθεις ως αντίδοτο στη φυγή, καθώς η Βενιζέλου υποκαθίσταται αρχικά από τη Φιλήμονως Δραγούμη και έπειτα από την πλακόστρωτη Κλειούς καθώς το αυτοκίνητο ανηφορίζει γρήγορα λες και διαβάζει ασθματικά τα ίχνη που αφήνουν οι δρόμοι.

Σκέφτομαι έναν ήρωα, μάλλον νέο να ανηφορίζει γκαζώνοντας αποφεύγοντας κάνα δυο φορές το τρακάρισμα ακούγοντας δυνατά από το στέρεο του αυτοκινήτου το Deanna των Bad Seeds. Αφού την σκαπουλάρει, αφήνει το αμάξι κάπου στις αλάνες που τις ώρες αιχμές μετατρέπονται σε αυτοσχέδια παρκινγκ. Μερικές δεκάδες μέτρα πιο κάτω, βρίσκεται η στάση του λεωφορείου που εντελώς ειρωνικά λέγεται «Αστυνομία». Καθώς ο φυγάς χάνεται στους αστικούς δαίδαλους των Συκεών, η φυγή έχει ολοκληρωθεί.

Τα σκέφτομαι όλα αυτά κοιτάζοντας τη γκρίζα αστική κατατομή των δυτικών συνοικιών της Θεσσαλονίκης από κάποιο ύψωμα. Στο μέσο του ορίζοντα, οι γερανοί του λιμανιού χωρίζουν το εφικτό από το άπειρο.
Λατρεύω αυτή την πόλη σαν το τέλειο έγκλημα. Περιφέρομαι εδώ είκοσι πέντε περίπου χρόνια στις γειτονιές της, ακόμη και στους καιρούς που δεν ζω εδώ. Οι άδειοι δρόμοι της γεμίζουν τις ιστορίες μου, η χαοτική βαβούρα της τρέφει την έμπνευση μου. Αν δεν αγαπούσα τόσο πολύ τη Θεσσαλονίκη, το βλέμμα μου δεν θα είχε αυτή τη γκρίζα διάσταση.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top