Fractal

Ένα μικρό πεζό και ένα ποίημα

Του Αντώνη Κηπουρού // *

 

 

 

Σπάνια ψάχνει κανείς στο παρελθόν, ιδίως όταν είναι επώδυνο. Πώς να ξέρει τί θα μπορούσε να του ξυπνήσει από θύμησες που ίσως σφράγισαν ή απλά χρωμάτισαν τη ζωή του ερήμην ή και με τη συμμετοχή του. Το παρελθόν στήνει παγίδες στο μέλλον, τις θύμησες. Αυτοί που φύγαν, προσπαθούν να κρατηθούν μέσα στη μνήμη μας. Δεν είναι καλά εκεί που πήγαν, άσχετα με το τί ευχόμαστε εμείς, καλό παράδεισο, ελαφρύ το χώμα και τέτοια. Βέβαια δεν γύρισε κανείς να μας πει κάτι, πληροφόρηση από πρώτο χέρι δεν είχαμε ποτέ. Όπως και να ‘χει, πολύς αγώνας γίνεται για τον εξευμενισμό των αρχόντων του αναπόφευκτου επερχομένου και αυτό δικαιολογεί την αγωνία μιας ζωής στα τελευταία της ή και μιας νεότερης όταν απειλείται. Είναι αυτό που μετράει πιο πολύ, ο αποχωρισμός, ο τελειωτικός, ο μόνιμος, από όλα που ήξερες και έπαιρνες ή δεν έπαιρνες μέρος στη λειτουργία τους . Αυτό το ξέρεις και το ξέρουν και οι γύρω σου, συγγενείς και φίλοι . Οι τελευταίες λέξεις, τα τελευταία βλέμματα, οι τελευταίες σκέψεις, αυτά που θες να πεις και δεν σου βγαίνουν, αυτά που θέλουν να σου πουν και ντρέπονται, φοβούνται ίσως τις αντιδράσεις των άλλων, αυτά που θα σου δώσουν κάτι να κρατηθείς, να πεις, να αυτό που είναι δικό τους ζωντανό, θα το πάρω μαζί μου, να ‘χω ένα μίτο σαν τον Θησέα και πού ξέρεις τί γίνεται, μήπως ξαναγυρίσω σαν νεκροφάνεια ή ακόμα τί τρόμος, μήπως τραβήξω και καναν άλλο στο λάκκο, φοβερή εκδίκηση και παράπονο συνάμα γιατί να σ’ αφήσουνε να φύγεις κι ας το ξέρεις πως κάνανε τα πάντα για σένα. Ο τρόμος στο χείλος της τρύπας στέκει όρθιος και ανυπόμονος. Έχει να πάει κι αλλού.

 

 

ΔΙΣΤΑΓΜΟΣ

 

Σέρνεις το βήμα σου βαρύ

Και πίσω δεν κοιτάζεις

Σκέφτεσαι αν όσα άφησες

Μπορείς να τα ξεχάσεις

 

Μπροστά σου ανοίγει το άγνωστο

Μαργιόλα μα και λύκος

Κι όσο μακραίνει το στρατί

Σου ξεθωριάζει ο μύθος

 

Το αεράκι κόπασε

Κρεμάσαν τα πανιά σου

Δοκίμασες τα κότσια σου

Μα σπάσαν τα κουπιά σου

 

Ο πόνος πίσω σέρνεται

Ύαινα στο σκοτάδι

Πότε θα πέσεις να ριχτεί

Να φάει ένα ρημάδι

 

Στριφογυρίζεις το γυαλί

Να πνίξεις το φαρμάκι

Ο νους σου πάει στο τσαρδί

Σε τρώει το σαράκι.

 

 

 

* Ο Αντώνης Κηπουρός του Εμμανουήλ γεννήθηκε στη Θεσ/νίκη 29 Μαίου 1950, μεγάλωσε στις Σέρρες, πήρε πτυχίο Ιατρικής από το Α.Π.Θ, ειδικότητα Ουρολογίας, παντρεύτηκε την Μαρία Ζαχάκη, απέκτησαν τρία παιδιά την Βασιλική, την Ηλέκτρα και τον Μανώλη, συνταξιοδοτήθηκε το 2012 και έκτοτε γράφει.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top