Fractal
Home / FRACT-ALL / Ένα ιδιότυπο παραμύθι…
01/02/2017, 11:38 πμ

Ένα ιδιότυπο παραμύθι…

Της Ελένης Τριβέλλα // 

 

 

f19

 

Μετά την πυρκαγιά έμεινε μονάχο του ένα δέντρο.

Ένας μαύρος, καβουρνιασμένος κορμός σε ακαθόριστο σχήμα μόνιμης αναπηρίας. Βρήκε κρυψώνα η σιωπή να φωλιάσει στο άνυδρο χώμα του, στο στείρο σώμα του, στ’ αποκαίδια. Ήταν τέτοια η δύναμή της που έφραζε τον αέρα, αφυδάτωνε τα σύννεφα, διέταζε την στάχτη να βυθιστεί στις ρίζες του. Μάγευε τα πουλιά τ’ ουρανού. Τα μεταμόρφωνε σε άλαλα φίδια, ασάλευτα. Ξεντύνονταν αθόρυβα το τομάρι τους και ψοφούσαν.

Ώσπου, μια μέρα η σιωπή χαμογέλασε, για πρώτη φορά. Σχημάτισε λακάκια στο άδειασμα του αναστεναγμού της. Έρωτα ένιωσε· για το τσεκούρι του ξυλοκόπου. Κι όσο αυτό την σμίλευε τόσο αυτή γελούσε. Όσο την διέλυε τόσο σα να πετούσε. Έσκιζε ατάραχα η βαριά λεπίδα το άρρωστο ξύλο που μισοκάπνιζε. Σαν σπίθες τινάζονταν κάψαλα, καύτρες, κομμάτια μαύρης σκόνης. Τ’ αγκάλιαζε ο άνεμος. Τα στόλιζε φτερά πεταλούδας.

Η σιωπή αναρωτιόταν τι ποθούσε περισσότερο. Τον ήχο ή το σίδερο;

Βολεύτηκε πάνω στ’ αναμμένα κάρβουνα. Βούτηξε μερικά. Τα κατάπιε, ένα ένα. Έκαψε τα σωθικά της. Άχνισε το χαμόγελο. Φυσούσε ασβόλη, να ζεστάνει το τσεκούρι· να μην κρυώνει.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top