Αναζητώντας την Ιθάκη μέσα στον αθηναϊκό υπόκοσμο
Γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης // *
«Ένα δράμι δύναμης» του Γιώργου Ελ. Τζιτζικάκη, εκδόσεις Ωκεανίδα
Ένα χρόνο μετά το πέταγμα του «Αηδονιού» του, που προκάλεσε κάτι παραπάνω από θετική αίσθηση στο αναγνωστικό κοινό, ο συγγραφέας Γιώργος Τζιτζικάκης, με καταγωγή από τα Χανιά, επανέρχεται μ’ ένα τελείως διαφορετικό βιβλίο που αναδεικνύει ότι ένας συγγραφέας μπορεί και πρέπει να εξελίσσεται τόσο στα θέματα που ασχολείται, όσο και στον τρόπο που τα προσεγγίζει, χωρίς να χάνει στιγμή το ύφος και τον χαρακτήρα του.
Το «Ένα δράμι δύναμης» που κυκλοφορεί κι αυτό από τις εκδόσεις Ωκεανίδα – ο εκδοτικός οίκος φαίνεται πως έχει αγκαλιάσει με πολύ αγάπη το έργο του συγγραφέα κι αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό, είναι ένα σκληρό βιβλίο, γεμάτο σωματικές μυρωδιές και βαθειά συναισθήματα, περιγραφές που αναστατώνουν και ιδέες γεμάτες οργή και πολύ πόνο, βγαλμένες από τα γνωστά-άγνωστα βάθη του ανθρώπινου ψυχισμού, που δεν μασάει τα λόγια του, παρουσιάζοντας μας ένα κόσμο πολύ βίαιο, πολύ σκληρό, ανελέητο και υποκριτικό, όπου έχει εξαφανιστεί κάθε αίσθηση ελευθερίας και ανεξαρτησίας κι ο οποίος οδηγεί με κάθε βεβαιότητα σε μια, μη αναστρέψιμη καταστροφή. Αυτός είναι ο κόσμος του… υποκόσμου, της σεξουαλικής εκμετάλλευσης γυναικών από το πρώην σοβιετικό μπλοκ και τις χώρες της Αφρικής, των ναρκωτικών, της βίας των νυχτερινών κέντρων και των νονών της νύχτας, χωρίς τίποτα το αισθαντικό και το ρομαντικό. H ζωή, το γνωρίζουμε καλά, δεν είναι κινηματογραφική ταινία που μόλις τελειώσει την ξεχνάμε σαν να μην υπήρξε ποτέ. Αντίθετα η ζωή, η αληθινή ζωή καθώς και το ίδιο το βιβλίο, μυρίζει θάνατο, σπέρμα και ιδρώτα, μια ζωή δύσκολη και πονεμένη – που ενώ ξέρουμε τόσο καλά ότι υπάρχει, δίπλα μας και κοντά μας, σε άμεση σύνδεση με τον κόσμο των επιφανών και των ισχυρών που διατηρούν ή που προσπαθούν να διατηρήσουν την πραγματικότητα ως έχει και αποκλειστικά για το δικό τους συμφέρον και που όμως, γελοίοι, άβουλοι ή και φοβισμένοι, κυρίως φοβισμένοι, παραβλέπουμε την ύπαρξη της, χαμένοι με τα δικά μας, προσωπικά προβλήματα, που όμως τόσο στενή σχέση έχουν με όλα τα παραπάνω…
Το «Ένα δράμι δύναμης» είναι το οδοιπορικό ενός παιδιού που έγινε άντρας, από αυτούς που πουλάνε σκληρότητα με το κιλό, με το ύφος ενός ανελέητου μάγκα που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του, όπου στο βάθος της πονεμένης και γδαρμένης, από ένα σωρό προβλήματα και απογοητεύσεις, ψυχής του, φιλοδοξεί και διεκδικεί να ξαναγίνει παιδί για να επιστρέψει σε μια χαμένη και καθόλου ευχάριστη αθωότητα που όμως η αγάπη, με τη μορφή της Μάνας, είχε κυρίαρχο, αδελφικό και καταπραϋντικό ρόλο, δημιουργώντας ελπίδες για μια διαφορετική, ελεύθερη ζωή. Είναι το οδοιπορικό επίσης ενός μπράβου της νύχτας που σε μια κρίσιμη ηλικία και μετά από μια συγκυρία συγκεκριμένων γεγονότων, αμφισβήτησε το επαγγελματικό του περιβάλλον, την θέση του σε αυτό, τη θέση ενός εκτελεστικού οργάνου που θα δώσει και τη ζωή του για… τη ζωή του αφεντικού και που ξεκίνησε, με όχημα την ανάγκη του για εκδίκηση απέναντι σε όσους είχε παραδώσει με απόλυτη εμπιστοσύνη την ψυχή του και που καταλήγει να γίνει ο ελευθερωτής (και με μεγάλο προσωπικό κόστος) άλλων καταπιεσμένων γυναικών, που τόσο πολύ αγάπησε αλλά και τόσο πολύ τον αγάπησαν, σωτηρία αναζητώντας μέσα στη σκοτεινή νύχτα. Αλλά ο πραγματικός πρωταγωνιστής του βιβλίου είναι η γυναίκα, οι καταπιεσμένες γυναίκες, θύματα της ηρωίνης και των νταβατζήδων συμπατριωτών τους, θύματα της ανάγκης για επιβίωση, από τη μία υποταγμένες και από την άλλη, ερωτικές, δυναμικές, με πάθη και πόθους που διεκδικούν να ζήσουν, να ξεφύγουν ενός κόσμου παγωμένου και αισχρού. Δίπλα τους η πόλη της Αθήνας που αλλάζει ραγδαία μέσα στα χρόνια της κρίσης, ο άλλος πρωταγωνιστής του βιβλίου, όχι τυχαία κι αυτή γένους θηλυκού. Αλλιώς γνώρισε την Αθήνα ο ήρωας μας, ως μία πόλη μέσα στα χρόνια της επίπλαστης ευμάρειας, έτοιμης όμως να ξυπνήσει χίλιες και δυο χιλιάδες δημιουργικές δυνάμεις μόνο και μόνο για να τις διαψεύσει αργότερα και σε άλλη Αθήνα ζει και γυρεύει την εκδίκησή του, δηλαδή σε μια πόλη που η εξαθλίωση, η φτώχεια και η ανέχεια δείχνουν το πραγματικό του, σάρκινο πρόσωπο, με την παρανομία να έχει το πάνω χέρι, με την πρέζα να είναι μονόδρομος για όσους χάνουν το έδαφος κάτω από το πόδια τους, με πρόσφυγες και μετανάστες στη ίδια και χειρότερη μοίρα με τον πρωταγωνιστή και που ο ίδιος αισθάνεται, με έργα και όχι με λόγια αλληλέγγυος, καθώς αναγνωρίζει (ο πρωταγωνιστής κι εμείς μαζί του) ότι το να ζεις μέσα σε ένα παγωμένο περιβάλλον και να λειτουργείς, ακούσια, ως αποδιοπομπαίος τράγος για τα προβλήματα που άλλοι δημιούργησαν μόνο καλό δεν είναι… Κατά βάθος βέβαια, η Αθήνα δεν έχει αλλάξει και τόσο, απλώς, σχήμα λόγου το απλώς, έχει γίνει χειρότερη και ακόμα πιο επικίνδυνη…
Γιώργος Τζιτζικάκης
Ένα ταξίδι σε αναζήτηση Ιθάκης, να τι είναι το «Ένα δράμι δύναμης». Ένα ταξίδι που μόλις το ολοκληρώσεις, θα πρέπει να ξεκινήσεις πάλι, με το κουπί στον ώμο, για να χτίσεις την δική σου ουτοπία, για να βρεις, που ποτέ δεν θα βρεις όσο η νοσταλγία για ένα παρελθόν που δεν θα επιστρέψει βαραίνει τη συνείδησή σου, την κάθαρση. Και ναι, τούτο το βιβλίο δεν τελειώνει όπως θα περίμενε ο φιλήσυχος αναγνώστης – ο ήρωας μας στο τέλος, μένει μόνος όπως διηγείται και ο ίδιος, την ανθρώπινη ζεστασιά να γυρεύει μέσα σε μια κρύα πόλη, σε μια κρύα ζωή. Οπωσδήποτε, αυτό το μυθιστόρημα, δεν είναι για τους φιλήσυχους αναγνώστες και πολίτες, δεν είναι για τις κυρίες που θεωρούν λογοτεχνία τις τηλεοπτικές ιστορίες με ψευδοιστορικά και ψευδοκοινωνικά στοιχεία που όμως δεν αγγίζουν τίποτα από τα πραγματικά προβλήματα και στόχο τους έχουν την μαζική αποβλάκωση, είναι μια ιστορία για τους ανησυχούντες, που δεν βασίζονται μόνο σε κάποιες σταθερές της ζωής όπως κάνει σε διάφορες στιγμές ο πρωταγωνιστής του βιβλίου, σε μια κοινωνία και σε μια εποχή που όλα έρχονται ανάποδα, αλλά που διεκδικούν κάτι το διαφορετικό, σίγουρα θετικό κι ας μην γνωρίζουν ποίο και τι θα είναι αυτό.
Ναι, αξίζει να διαβάσουμε αυτό το βιβλίο. Η κινηματογραφική πλοκή, το σκληρό ύφος του, το οποίο προσωπικά θα θέλαμε ακόμα σκληρότερο και βίαιο και πιο πολιτικό – όχι βέβαια με την έννοια ενός πολιτικού μανιφέστου που κουράζει και αφαιρεί κάθε τι το λογοτεχνικό, η άμεση, ζωντανή, καθημερινή γλώσσα του συγγραφέα, η περιγραφική του δεινότητα, μας δίνουν μια πολύ αξιόλογη λογοτεχνική προσπάθεια που και αυτή, όπως η προηγούμενη δουλειά του συγγραφέα και σίγουρα ακόμα περισσότερο, δεν θα απογοητεύσει τον απαιτητικό αναγνώστη.
* Ο Ειρηναίος Μαράκης γεννήθηκε στα Χανιά το 1986. Συμμετέχει με ποιήματα του στα συλλογικά έργα “Μια εικόνα… χίλιες λέξεις (e–book)“ και “Τρενογραφίες“ (e–book)“ των εκδόσεων “τοβιβλίο.net“. ενώ ποιήματα του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορες λογοτεχνικές σελίδες. Άρθρα του για πολιτικά και πολιτιστικά ζητήματα δημοσιεύονται στην εφημερίδα Αγώνας της Κρήτης ενώ παρουσιάζει νέους ποιητές και διηγηματογράφους στο διαδικτυακό πολιτικό και πολιτιστικό περιοδικό Ατέχνως.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ένα νέο λογοτεχνικό «τοπίο»;
16/04/2024, 9:09 μμ -
Παρακείμενα: «Το παρήγορο συναίσθημα της εσωτερικής έκλαμψης»
16/04/2024, 9:08 μμ -
Η δύναμη του πεπρωμένου
16/04/2024, 9:06 μμ -
Παραμύθια από ζάχαρη, μέλι και ποίηση
16/04/2024, 9:05 μμ -
Ψυχολογικά περάσματα προς τη βιολογική ολοκλήρωση
16/04/2024, 9:00 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
☆ Πόσο «αθώα» είναι αυτή η ελιά στο δέρμα μου;
Γράφει η Ρίτα Βελώνη // Δεν αρκεί μόνο να αναρωτιέστε! Επισκεφτείτε τον δερματολόγο, για να μάθετε εγκαίρως, αν η ελιά στο σώμα ή το πρόσωπό σας, που μεγάλωσε απότομα ή άλλαξε χρώμα, έχει εξελιχθεί σε καρκίνο του
Περισσότερα -
Ποίημα: “Ευτοπία”
Του Νίκου Κουβίδη // Ευτοπία Στόμα φενάκη σε κρατά μαύρη κλωστή σε δένει κίβδηλο χρόνο μαρτυράς τη χαρμολύπη σέρνεις Για δες πανιά που φεύγουνε ευχές τα καρτεράνε Σ’ αλόγου πόδια στέκονται μα χώμα δεν
Περισσότερα -
Σχόλια για το αριστουργηματικό βιβλίο ‘Η γυναίκα της άμμου’, του Κόμπο Αμπέ
Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // Ο κινηματογράφος και η λογοτεχνία της Ιαπωνίας, έχουν αναμφίβολα αρκετούς και πιστούς οπαδούς, φίλους και εραστές, και στη χώρα μας μεταξύ πολλών άλλων. Ανάμεσα στις πλέον γνωστές ταινίες, κατατάσσονται η ‘ΟυγκέτσουΜονογκατόρυ’ (1953) ή όπως
Περισσότερα -
«Η πόλη» της Λούλας Αναγνωστάκη «επισκέπτεται» την Αλεξάνδρεια
Γράφει η Πέρσα Κουμούτση // Το Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού, παράρτημα Αλεξάνδρειας, συνεχίζει, παρά τις δυσκολίες των καιρών, να προάγει τα Ελληνικά γράμματα και τις τέχνες στην όμορφη πόλη της Αλεξάνδρειας, προβάλλοντας έργα Ελλήνων δημιουργών που έχουν μεταφραστεί στα
Περισσότερα -
Με αδιόρατη κλωστή
Γράφει η Ανθούλα Δανιήλ // Γρηγόρης Τεχλεμετζής: «Μυθολογήματα και έντεκα πλην ένα μικρά πεζά», εκδ. Κέδρος 2022 Ο Γρηγόρης Τεχλεμετζής έχει βγει στην αγορά του βιβλίου από το 2007. Αφιερωμένο στην Έλενα ήταν το πρώτο μυθιστόρημά του, το
Περισσότερα -
Η δεκαετία του 1920 ως κρίσιμο εφαλτήριο σε μια νέα εποχή
Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // Paul Auster, “Mr. Vertigo”. Μετάφραση: Ιωάννα Ηλιάδη. Εκδόσεις Μεταίχμιο. Αθήνα, Νοέμβριος 2016 Το μυθιστόρημα ‘Mr. Vertigo’ του Πολ Όστερ, ανοίγει τις πρώτες σελίδες του στο Σεντ Λούις στο Μιζούρι, στα μεσοδυτικά
Περισσότερα -
Ποίηση για κεφαλαιώδη ζητήματα ζωής
Γράφει η Πέρσα Κουμούτση // «Χειμερία Ζάλη» της Ελένης Αρτεμίου-Φωτιάδου, Εκδόσεις Μανδραγόρας, 2017 Ραγισμένη κρούστα Φέτος δεν έχουμε βροχές είπες Κοιτάζοντας τη ραγισμένη κρούστα του καιρού Σκάβει πολύ ο ήλιος το περίβλημά μας Τόσο που απρόσεχτα εξακοντίζει τον
Περισσότερα
