Fractal
Home / FRACT-ALL / Ένα διήγημα
12/12/2017, 11:18 μμ

Ένα διήγημα

Του Αντώνη Κηπουρού // *

 

 

 

Παράθυρο στον κόσμο στη δεκαετία του 50 και στις αρχές αυτής του 60 ήτανε το ραδιόφωνο. Από τότε που πήγα στο Δημοτικό θυμάμαι τον πατέρα μου να έχει φέρει ένα τσέχικο ραδιόφωνο στο σπίτι. Μεγάλο, επιβλητικό για τα παιδικά μου μάτια, ήτανε μια προβολή στο μέλλον, μια προκαταβολή για τα μελλούμενα. Με εντυπωσίαζε ο φωτεινός του πίνακας με τις ονομασίες όλων των μεγαλουπόλεων του κόσμου που ήτανε γνωστός μέχρι τότε. Όταν γύριζε η βελόνη και αλλάζανε οι σταθμοί, ακουγότανε ένας ήχος σαν μπουρμπουλήθρες, μόνο κάπως πιο γυαλιστερός, αν μπορώ να τον εκφράσω καλύτερα. Βλέπετε τότε δεν υπήρχανε τα FM και τα ραδιόφωνα μετέδιδαν μέσα από τα μακρά και τα βραχέα κύματα. Ο φωτεινός πίνακας λοιπόν ήτανε σαν κινηματογραφική οθόνη ομιλούσα με έργα που παιζότανε σε όλες τις γλώσσες του πλανήτη, ένας περίπατος πάνω σε μια υδρόγειο σφαίρα που από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου η περιηγητική περιέργεια με συνάρπαζε και περιδιάβαινα τις ηπείρους από πόλη σε πόλη και με φανταζόμουνα να τριγυρνάω στα στενά τους και στις λεωφόρους τους ακούγοντας τις μουσικές των τόπων, ένας από όλους κι εγώ ανάμεσά τους, μια φαντασίωση ποίημα. Θυμάμαι τις εκπομπές του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, τα Ελληνικά Χρονικά, κάτι σαν τις σημερινές ειδήσεις με το κατάλληλο μαγείρεμα που τότε δεν το καταλάβαινα με την πείνα που είχα για ό,τι συνέβαινε στον έξω κόσμο. Θυμάμαι ακόμη τη μουσική από τον χορό των σπαθιών του Αράμ Χατσατουριάν, μάλλον στα Χρονικά της Ημέρας και οπωσδήποτε την εκπομπή με το καθαρότερο σήμα από όλες τις άλλες, τη φωνή της Αμερικής. Τότε δεν ήξερα, τώρα ξέρω. Η θλίψη με κατελάμβανε όταν το δυναμικό της μπαταρίας του ραδιοφώνου μας έπεφτε και πλησίαζε ο καιρός να αγορασθεί καινούργια. Τα λεφτά ήτανε λιγοστά αλλά ευτυχώς με τη μετρημένη χρήση που κάναμε κρατούσε έξι μήνες. Ήτανε μεγάλη σαν τούβλο και βαριά, πολύ βαριά για τα αδύνατα χέρια μου. Όταν τα κατάφερνε ο πατέρας μου να αγοράσει καινούργια από τον Μπάμπη τον Πολατίδη που διατηρούσε κατάστημα ηλεκτρικών ειδών στη γειτονιά μας, ήτανε σαν να μέναμε κι εμείς σε κανονικό σπίτι γιατί εκεί που μέναμε τις νύχτες μας τις φώτιζε μια λάμπα πετρελαίου.

 

 

 

* Ο Αντώνης Κηπουρός του Εμμανουήλ γεννήθηκε στη Θεσ/νίκη 29 Μαίου 1950, μεγάλωσε στις Σέρρες, πήρε πτυχίο Ιατρικής από το Α.Π.Θ, ειδικότητα Ουρολογίας, παντρεύτηκε την Μαρία Ζαχάκη, απέκτησαν τρία παιδιά την Βασιλική, την Ηλέκτρα και τον Μανώλη, συνταξιοδοτήθηκε το 2012 και έκτοτε γράφει.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top