Fractal
Home / ΜΟΥΣΙΚΗ / ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ / Η ελληνική ποπ σκηνή της δεκαετίας του ’60 (μέσα από τη ματιά του Νίκου Σάρρου)*. B’ Μέρος.
06/03/2015, 1:48 πμ

Η ελληνική ποπ σκηνή της δεκαετίας του ’60 (μέσα από τη ματιά του Νίκου Σάρρου)*. B’ Μέρος.

Από τους:  Βαλάντη Τερζόπουλο (a.k.a. Electric Looser) και Γιάννη Παναγόπουλο. //

Φωτογραφίες: Giota C Tzotzoli  / FB Page : Magic Click Photography

 

Διαβάστε το Α μέρος εδώ >> 

 

ποπα (7)

 

Ο Νίκος Σάρρος στο βιβλίο του «Τα ελληνικά συγκροτήματα των 60s» περιγράφει την μουσική σκηνή μίας εποχής που λατρεύει. Στο Β’ μέρος της κουβέντας μας μαζί του δοκιμάσαμε να τον «εκθέσουμε» (με την καλή έννοια βέβαια).

 

-Μπορείς να θυμηθείς μία περιγραφή μουσικού που καταγράφοντάς τη συγκινήθηκες;

– Θα μπορούσαμε να περάσουμε μέρες αν ξεκινούσα να σας εξιστορώ ιστορίες που άκουσα. Στη διάρκεια των οχτώ χρόνων που χρειάστηκαν για να γράψω το βιβλίο μου, πήγαινα σε ραντεβού με μουσικούς που οι ζωές τους ήθελα να υπάρχουν εντός του και, συχνά, ξεχνιόμουν ακούγοντας να μιλούν για τις καριέρες τους. Πιάναμε κουβέντα και οι ώρες «κυλούσαν» λες και ήταν λεπτά ή δευτερόλεπτα. Κυρίως απόλαυσα τις συζητήσεις με ανθρώπους που θυμόντουσαν πράγματα και οι αφηγήσεις τους είχαν λογική ροή. Δηλαδή ήταν απαλλαγμένες από υπερβολές και «δίψα» αυτοπροβολής. Ο Δημήτρης Κατακουζηνός, ο Τζίμης Νταής και ο Νίκος Αδάμας, για παράδειγμα, ήταν ανεξάντλητοι. Έχουν τρομερή μνήμη και διάθεση να μοιραστούν πράγματα και στιγμές που έζησαν. Αν όμως θέλετε να ξεχωρίσω συναντήσεις ή συζητήσεις, από τις 200 και πλέον που έχω κάνει, αυτές είναι δύο. Αξέχαστη ήταν η συνάντηση με τους 4 από τους 5 Jaguars. Αξέχαστες θα μείνουν και οι τηλεφωνικές επικοινωνίες που είχα με τους: Κώστα Παπαχατζή στις ΗΠΑ και Κυριάκο Γεωργίου στο Καναδά. Υπήρξαν μέλη των «Κομητών». Αν τους άκουγες πώς μιλούσαν για όλο αυτό που έζησαν ως συγκρότημα πραγματικά θα σας συγκινούσαν. Σκεφτείτε μόνο ότι οι «Κομήτες» ξεκίνησαν να παίζουν το 1958!

 

-Τι μπορεί να αντιπροσωπεύσει η σκηνή των μουσικών συγκροτημάτων της δεκαετίας του ’60 σήμερα;

Όσο «η γενιά του όοοπα» που γεμίζει κάθε Παρασκευή και Σάββατο τον Παντελίδη, την Παόλα και τον Κιάμο θεωρεί ότι τα 60’s είναι το «Τρελοκόριτσο» ή ο Τσιβιλίκας ως «χίπις» στην ταινία «Η Θεία μου την Χίπισσα», δεν νομίζω ότι μπορούμε να ελπίζουμε σε πολλά.

Όσοι το ψάχνουν λίγο περισσότερο από αυτά που τους πλασάρουν, μπορεί να βρουν πράγματα να ακούσουν και να ταυτιστούν σε πολλά σημεία με εκείνη την δεκαετία. Καλώς ή κακώς, όμως, οι δύο εποχές δεν έχουν πολλά κοινά αν και αρκετά πράγματα γύρω μας βασίζονται σε πράγματα που ξεκίνησαν τότε. Πολύ περισσότερο δε, στη μουσική.

 

– Τι δεν είναι το βιβλίο σου;

Δεν είναι μόνο βιβλίο. Είναι και ένα πλήρες φωτογραφικό λεύκωμα. Οι φωτογραφίες θα μπορούσαν να σταθούν και μόνες τους, χωρίς κείμενο. Δείχνει στον απόλυτο βαθμό την εποχή, το ντύσιμο, τα μουσικά όργανα, τα club και τους χώρους που φιλοξενούσαν μουσικά event και φυσικά τους πρωταγωνιστές της.

 

– Τι περιμένεις από αυτό;

Περιμένω όποιος το πάρει στα χέρια του να πει ότι τουλάχιστον έγινε μία αξιόλογη έρευνα και δουλειά. Δεν είναι ένα βιβλίο να το πιεις μονορούφι. Είναι ένα μουσικό ταξίδι που θέλει το χρόνο του για να αναδειχτεί. Τώρα αν στην διάρκεια του ταξιδιού με πάρει αναγνώστης τηλέφωνο και πει: «Ήμουν και εγώ σε ένα συγκρότημα το 1966, έχω φωτογραφικό υλικό, έλα να τα πούμε», σημαίνει ότι μάλλον όλο αυτό που έκανα τον άγγιξε!

 

– Υπάρχουν περιπτώσεις συγκροτημάτων που ανακάλυψες και σε έκαναν να μείνεις με το στόμα ανοιχτό;

-Η ύπαρξη των Hurricanes στην Αλεξανδρούπολη ήταν η πρώτη μου μεγάλη ανακάλυψη. Συγκλονιστικό είναι το οδοιπορικό των Los Alegres, όπως και αυτό των Acropols οι οποίοι είναι άγνωστοι στο ευρύ κοινό αλλά υπήρξαν η πιο πολυταξιδεμένη ελληνική ποπ μπάντα της δεκαετίας του ‘60. Θεωρώ επίσης την ανακάλυψη της σύνθεσης των Knacks, των Giannini και των Bill and the Psychedelic Band ως σημαντικά επιτεύγματα της έρευνάς μου.

 

– Καταγράφοντας ένα μεγάλο μέρος ελληνικών συγκροτημάτων μέσα στο βιβλίο σου πιστεύεις ότι έχεις εξαντλήσει το κεφάλαιο «Ελληνικά μουσικά συγκροτήματα του ‘60» ;

-Η καταγραφή των συγκροτημάτων που δισκογράφησαν την δεκαετία του ’60 έχει τελειώσει κατά 95%. Ίσως στο μέλλον υπάρξει μία συμπληρωματική έκδοση του βιβλίου μου, θα δούμε.

 

DSC_0624– Πόσο δύσκολο σού ήταν να έρθεις σε επαφή με κάποιους ανθρώπους που ενώ είχαν μπάντα δεν δισκογράφησαν ποτέ;

-Υπήρξαν συγκροτήματα που άξιζαν να ηχογραφήσουν αλλα δεν το επιδίωξαν ή δεν είχαν τον τροπο – λέγε με γνωριμίες ή μανατζερ. Οι Minis, για παράδειγμα, λόγω Μαστοράκη με τρεις μήνες ζωής έγραψαν 2 δισκάκια. Απο την αλλη κορυφαία γκρουπ όπως οι First και οι Σολίστες δεν τα κατάφεραν. Οι Radishes είχαν έτοιμο υλικό, όπως και οι Meteors. Απο την αλλη οι μισοί δίσκοι των Charms είναι επιεικώς αδιάφοροι. Όμως λόγω του μανατζερ τους Κώστα Τσερωνη  κυκλοφόρησαν καμία 25αρια δισκακια. Οι Cinquetti δεν ηχογράφησαν στην καλύτερη περίοδο τους (65-67), αλλά στην δεύτερη τους, λόγω της ηγετικής παρουσίας του Τζιορντανέλι. Τέλος πάντων, όλη αυτη η ιστορία είναι θέμα για μεγάλη κουβέντα.

 

– Υπήρξε αδιαφορία ή καχυποψία από κάποιους απ’ αυτούς – μουσικούς – όταν ήρθες σε επαφή μαζί τους και τους είπες για το βιβλίο σου;

-Αν εξαιρέσουμε πως κάποιοι από αυτούς τα έχουν πει και ξαναπεί πολλές φορές στο παρελθόν σε άλλους «βιογράφους», δεν υπήρξε δυσπιστία ή αδιαφορία. Θα έλεγα πως βοήθησαν όσο μπορούσαν. Ένας μάλιστα μου είχε ζητήσει και λεφτά για να μου δώσει φωτογραφίες. Τον αγνόησα. Ζούμε σε δύσκολες εποχές, τον καταλαβαίνω. Περισσότερο δύσκολο για τους μουσικούς ήταν να έχουν φωτογραφικό υλικό και να τους πείσω ότι αξίζει τον κόπο να το ανασύρουν από τα πατάρια τους προκειμένου να χρησιμοποιηθεί. Από μερικούς ακόμα περιμένω υλικό…

 

– Πες μας 3 ονόματα από μπάντες -εκτός Αθήνας και Θεσσαλονίκης- που εμφανίζονται για πρώτη φορά σε βιβλίο;

-Από επαρχία στο βιβλίο περιλαμβάνονται 20 γκρουπ. Ενδεικτικά θα σου πω 5: Bankers (Σέρρες), Βats (Πάτρα), Four Aces (Βόλος), Gold Spiders (Καβάλα) και Sterns (Κοζάνη).

 

-Kατα καιρούς έχουμε ακούσει – διαβάσει για διάφορους αστικούς θρύλους. Ένας, για παράδειγμα, μιλά για την ύπαρξη ενός 45αριού της μπάντας “United Lovely Sounds” που είχε ο Σταμάτης Σπανουδάκης ενώ κάποιοι άλλοι την αρνούνται. Μέσα από την έρευνα που έκανες έχεις εντοπίσει τέτοιου είδους περιπτώσεις ;

-Μιλώντας για αστικούς μύθους, θέλω να εν τάχει να πω πως πολλοί από αυτούς έχουν δημιουργηθεί από το βιβλίο του Δηματάτη «Get that beat 60s-70s» ή από λάθος πληροφορίες. Όσο για το δισκάκι των United Lovely Sounds δεν υπάρχει. Δεν έχει «κοπεί» δηλαδή. Τα τραγούδια υπάρχουν – τα έχω ακούσει – όπως και το εξώφυλλο. Την κυκλοφορία πρόλαβε ο θάνατος, σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, του ιδιοκτήτη της δισκογραφικής εταιρείας που θα το κυκλοφορούσε. Η τελευταία έκλεισε κυκλοφορώντας μόνο το 45αρι των Riddles. Παρεμπιπτόντως θεωρώ μία από τις μεγαλύτερες ατυχίες για τα συγκροτήματα της δεκαετίας του ‘60 αυτό το ατυχές συμβάν. Η φίρμα «Topi Records» είχε υπογράψει συμβόλαιο με πολλά αξιόλογα μικρά γκρουπ και, αν κρίνουμε από το 45αρι των Riddles, θα ανέβαζε πολύ των πήχη των ηχογραφήσεων εκείνης της περιόδου.

 

– Πόσες μπάντες κατά την δεκαετία του ‘60 είχαν το ίδιο όνομα;

-Πολλές! Ειδικά στην Αθήνα μπορούσαν να υπάρχουν δέκα Spiders και άλλοι δέκα Beatniks. Που να ήξεραν στη Γλυφάδα ότι υπάρχει γκρουπ με ίδιο όνομα στην Νέα Φιλαδέλφεια;

 

-Για φινάλε θα θέλαμε να μας δώσεις το δικό σου Τοπ – 10 με τα καλύτερα ελληνικά τραγούδια της δεκαετίας του 60;

Δύσκολα μου βάζετε – τουλάχιστον τα διπλάσια είναι τα αγαπημένα μου!
1. Τίποτα δεν έχει μείνει / Shooting Stars
2. Young Girl /Persons
3. Katherine / Vikings
4. Σαλούνα / Βόρειοι
5. Όνειρο παλιό λησμονημένο / Dave Set
6. I feel alone / Air Boys
7. You can go / Knacks
8. See what I mean / Loubogg
9. Mister Shake / Mariners
10. Hopeless Endless Way / Olympians

 

* Το βιβλίο «Τα ελληνικά συγκροτήματα των 60s» θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φεστιβάλ «Vinyl is back».

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top