Fractal

Έλλη Γρίβα: Ένας αχινός με χέρια;

Γράφει ο Απόστολος Ζιώγας // *

 

  

    ‹‹ Αν θέλουμε να καταλάβουμε, πρέπει να καταφάσκουμε και,

αν θέλουμε να νιώσουμε, πρέπει να δοθούμε ››

Jean-Paul Sartre, Ο ΑΓΙΟΣ ΖΕΝΕ[1]

Ζ1

 

Αν, τελευταία, νιώθουμε την ψυχή μας να περιπλανιέται σαν σκυλί έξω στους δρόμους, τότε δεν έχουμε παρά να κλείσουμε τα μάτια ώστε να αναδυθεί  μέσα απ ᾿ τη σκόνη η Βαγδάτη των ονείρων μας. Μόνο που η πραγματικότητα μιας κοινωνίας  ουκ ολίγες φορές συνεπάγεται και την κοινωνικοποίηση ορισμένων μη-πραγματικοτήτων  ˙ οι τελευταίες γεννιούνται από συνειδήσεις αυστηρά διαφανείς και προνοητικές, λυτρωμένες από αυτούς που τους κατοικούν : όπως και η συνείδηση της Έλλης Γρίβα που επιχειρεί να ψηλαφίσει την ευτυχία σε μια περίοδο όπου οι πιο πολλοί φαίνεται να την απωθούν με λύσσα. Η τρίτη ατομική έκθεση της θεσσαλονικιάς Γρίβα[2]  έχει τίτλο BLUE DRAGON, YELLOW KISS και διεξάγεται στην γκαλερί CUBE (Μιαούλη 39, Πάτρα)  έως τις 19 Μαρτίου.

 

Ζ2

 

Μέσα από σχέδια λεπτών γραμμών και μορφές απαλών χρωματισμών  η καλλιτέχνιδα, που ως θηλυκός Γούντι Άλεν πασχίζει να μετουσιώσει τις υστερίες της, εξομολογείται το δικό της πάθος για ζωή, ένα πάθος quasi[3] αν-ώφελο μα non infinito[4] καθότι αποκτά άλλες προεκτάσεις από την ερμηνεία του κάθε θεατή. Πράγματι, με απλότητα αφοπλιστική και διάθεση αφαιρετική, η φόρμα της Γρίβα έχει να κάνει με το άδηλο μυστικό της ζωής. Σαν να κυνηγά τη στερεότητα μέσα στην (κάθε) επόμενη στιγμή που αλλάζει, ούτως ώστε λογική και συναίσθημα να μην πάψουν να πάλλονται από χαρά. Έτσι, η κατάσταση της συνείδησης, όντας ποιοτική μορφή κι όχι ποσοτική, εναλλάσσεται αρμονικά εφόσον το εγώ μας ζει ανέμελα στη ροή του χρόνου. Οι μορφές που δημιουργεί η εικαστικός, ιδωμένες ως αντιδράσεις της ύλης σε ‹‹ έναν καταναγκασμό χώρου που τη στραγγαλίζει απ ᾿ όλες τις μεριές και την υποχρεώνει να εκφραστεί με διογκώσεις που ξεχειλίζουν  από την ίδια τη ζωή της ώς τα συγκεκριμένα όριο των δυνατοτήτων της ν ᾿ αντιδράσει ››[5], επιθυμούν πάραυτα να λειτουργήσουν ως εκείνες οι μπερξονικές αμετάβλητες εικόνες που καθίστανται ικανές να εμπνεύσουν  την καθημερινότητά μας μέσω των συναισθημάτων που εκκρίνουν.[6] Σε συνέντευξή της η Γρίβα θα πει ότι η ποίηση είναι ο τόπος και ο τρόπος για να μην τρελαίνεται, ενώ η τέχνη τής επιτρέπει να είναι ανθρώπινη και να συναντιέται ˙ γι ᾿ αυτό και χρησιμοποιεί το πινέλο εξπρεσσιονιστικά[7] , οπότε ένα ˝α˝ μπορεί να είναι ένα α ή ένα κεφαλάκι , δεν υπάρχει οριοθέτηση ˙ συνήθως λέξεις και εικόνες – για την Γρίβα – γεννιούνται  μαζί :  επιμένει να αντιλαμβάνεται την τέχνη ως συνείδηση και όχι ως κανόνα ομορφιάς. Μέσα από το κάθε της έργο μάς αποτείνεται με την α-πιθανότητα να αγαπηθούμε όλοι μαζί, δεδομένου πως είναι πάντα έτοιμη τόσο για να ξεσπάσει σε μια κατάφαση, όσο και για να κατοικήσει το κενό προκειμένου (αυτό) να βλαστήσει. Το ύφος της, ένα ύφος συνεχές, σιωπηλό, σαρωτικό, δείχνει να κυοφορεί τα χρόνια που θα έρθουν , ενώ ζει σε ένα μισοτελειωμένο παρόν που δεν αμφιβάλλει για ό,τι πρόκειται να συμβεί όσον αφορά την πυκνοκατοικημένη μοναξιά μας. Κάθε μορφή της Γρίβα είναι σα να πορεύεται ανάμεσα σε σπασμένα κομμάτια του μέλλοντος ( που εκείνη βλέπει).

 

Ζ3

 

Ενόσω η ζωή βρίθει από παραφωνίες, παραμένουν πολλές απραγματοποίητες βλέψεις  στη σκέψη και στην καρδιά μας. Μπορεί ο Μπλε Δράκος και το Κίτρινο Φιλί να μην κουβαλούν επιθυμίες ή μνήμες  ολωσδιόλου συγκεκριμένες, όμως  ως ψυχοπνευματικός εμβρυουλκός[8] αποτυπώνουν της απουσίας το τέρας –της δικής μας  εποχής – καταθέτοντας της Έλλης το όραμα ωσάν τέχνη[9] , για να μείνει η δημιουργός απόλυτα πιστή στο Ναι, στο Ναι της ζωής, που είναι τόσο καθολικό καθώς περιλαμβάνει στους κόλπους του και το Όχι.

Ζ4

Είναι σαν να μας λέει λοιπόν η Γρίβα: ‹‹ όλα τα πράγματα , τα καλά και τα άσχημα, είναι ανάκατα ρυμουλκημένα. Δεν θα χρειαζόταν μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση να γίνω αχινός; Το να έχεις όμως αγκάθια  είναι σπατάλη, και μάλιστα πολυτέλεια διπλή, όταν σου δίνεται η δυνατότητα κι η χάρη να μην έχεις αγκάθια αλλά χέρια ανοικτά ››[10] .

 

 

* O Zιώγας Απόστολος είναι βιολόγος  (ziogasapostolos12@gmail.com)


[1] Μτφ. Λ.Θεοδωρακόπουλος, β΄ τόμος, εκδ.Εξάντας, σελ.235

[2] Η οποία στο ενεργητικό της έχει και δύο πονήματα : 11+/ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΓΑΠΗΣ ΣΤΟΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ ΧΡΟΝΟ (εκδ.Δήγμα)  – ΝΑΙ.49 ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ( εκδ. Αίθουσα Τέχνης Ναυπλίου Μαρία Γκούμα)

[3] Σχεδόν

[4] Μη τελειωμένο

[5] Σαλβαντόρ Νταλί, Παρανοϊκο-κριτική, μτφ. Α.Σφακιανάκης, εκδ.Αιγόκερως, σελ.9

[6] Πρβλ. Ερρίκος Μπερξόν, Τα άμεσα δεδομένα της συνείδησης, μτφ.Κ.Παπαγιώργης, εκδ.Καστανιώτη, Αθήνα 1998

[7] Ο Φώτης Καζής θα γράψει για την Γρίβα πως ˝δεν υπάρχει γαλάζιο στον ύπνο , γιατί δεν μπορείς να κοιτάξεις προς τα επάνω˝

[8] Το χειρουργικό εργαλείο για το τράβηγμα του εμβρύου από το κεφάλι σε δύσκολο τοκετό

[9] Όπως οραματίζεται την τέχνη και ο σπουδαίος Ταρκόφσκι :  ‹‹ Αν η τέχνη εμπεριέχει το ιερογλυφικό της απόλυτης αλήθειας, αυτό το ιερογλυφικό αποτελεί πάντοτε εικόνα του κόσμου, η οποία φανερώνεται εσαεί στο έργο ››, στο ΣΜΙΛΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΧΡΟΝΟ, μτφ.Σ.Βελέντζας, εκδ.Νεφέλη, Αθήνα 1987, σελ.54

[10] Από το Ίδε ο άνθρωπος του Νίτσε

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top