Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Σ’ έναν αφιλόξενο κόσμο
23/01/2019, 9:52 πμ

Σ’ έναν αφιλόξενο κόσμο

Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη //

 

Gail Hobeyman «Η Έλενορ Όλιφαντ είναι απολύτως καλά», Μετάφραση: Μαρία Φακίνου, εκδ. Κλειδάριθμος, σελ. 448

 

Η Έλενορ ‘Ολιφαντ είναι μια ηρωίδα που ξεχωρίζει. Τη δημιούργησε η Γκέιλ Χάνεϊμαν, την έκανε γνωστή μέσω του βιβλίου της «Η Έλενορ Ολιφαντ είναι απολύτως καλά». Το βιβλίο  κυκλοφορεί στα ελληνικά σε μετάφραση Μαρίας Φακίνου από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος.

Στην αρχή του βιβλίου αφιερώνονται σελίδες στη μοναχικότητά της. Τις συνήθειες, το εργασιακό περιβάλλον, την περιγραφή της  ρουτίνας της. Μια ρουτίνα που έχει αποδεχτεί και έχει μάθει έτσι να επιβιώνει σε έναν αλλότριο κόσμο. «Είμαι η Έλενορ Όλιφαντ. Δεν τα καταφέρνω με τους ανθρώπους. Η ζωή μου ακολουθεί ένα αυστηρό πρόγραμμα: κατεψυγμένη πίτσα, βότκα, τηλεφωνήματα στη μαμά. Λένε ότι είμαι περίεργη…» Κάπου μέσα στο βιβλίο αναφέρει ωστόσο ότι είναι περήφανη που τα καταφέρνει μόνη στη ζωή. Πρόκειται για αυτό που μερικοί το θέτουν ως εξής: «είναι η γυναίκα και ο άντρας της ζωής της…»

Η Έλενορ Όλιφαντ είναι τριάντα χρονών, ζει στη Γλασκώβη και δουλεύει ως λογίστρια σε μια εταιρεία γραφιστικής. Κάθε μέρα πηγαίνει στη δουλειά της, τα βράδια λύνει σταυρόλεξα και ακούει ραδιοφωνικές σαπουνόπερες, τις Τετάρτες μιλάει τηλεφωνικά με τη μητέρα της και περιμένει να έρθει η Παρασκευή για να φάει πίτσα και να μεθύσει με βότκα μέχρι το πρωί της Δευτέρας. Ώσπου κάποια στιγμή ερωτεύεται κεραυνοβόλα έναν τραγουδιστή και πιστεύει ότι είναι Αυτός, ο Ένας, ο Μοναδικός, δηλαδή ο άντρας της ζωής της. Κατά πόσο είναι εφικτή μια τέτοια σχέση; Μήπως είναι μια φαντασίωση που ανακουφίζει προς στιγμήν, ενώ μετά οδηγεί στην κατάρρευση;

Όταν η ‘Ελενορ αποφασίζει να τον ψάξει και να μάθει για αυτόν, όταν ο απρόσμενος έρωτας της χτυπά την πόρτα, μπαίνει σε απίστευτες διαδικασίες. Πρώτα πρώτα υποθέτει, φαντασιώνεται, μπερδεύεται! Επιζητεί τρόπο πρόσβασης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αφού πρώτα αποκτήσει καινούριο υπολογιστή.

Ένας χείμαρρος σε πρώτο πρόσωπο, μια αφήγηση που σε βάζει μέσα στο κλίμα αβίαστα, αλλά και σωστή δόση χιούμορ και ειρωνείας. Σε μια κρίση αυτοκριτικής αναρωτιέται η ηρωίδα: «Πόσο απογοητευτικό που, έστω και για μία στιγμή, είχα επιτρέψει στον εαυτό μου να ενδώσει στον συναισθηματισμό.»

Η μοναξιά σαν θέμα είναι δίκοπο μαχαίρι. Και η ίδια είναι επικίνδυνη, αλλά και η πραγμάτευσή της μέσα σε ένα βιβλίο. Όταν η μοναξιά γίνεται καθημερινό σου ένδυμα, συνήθως τυφλώνεσαι και θεωρείς ότι αυτό είναι κάτι φυσιολογικό! Η ηρωίδα όμως  εμφανίζεται να διακατέχεται από μεγάλη δόση αυτογνωσίας. Αυτογνωσία ή αυτοέλεγχος; H μήπως έχει μάθει απλώς να λειτουργεί; Ξέρει να ονειροπολεί, αλλά και να αφήνει στον αναγνώστη, που αγωνιά για την τύχη της, μια γεύση γλυκόπικρη. Πολλοί άνθρωποι σαν την Έλενορ κυκλοφορούν στις μεγάλες πόλεις, μόνο που οι πιο πολλοί προτιμούν να αφήνουν ασχολίαστη την κατάστασή τους. Από αδυναμία, από περηφάνια ή από φόβο. Είναι όμως μονάχα η μοναξιά; Κι αν αυτή είναι κυρίως… από πού προέρχεται; Είναι ηθελημένη ή αθέλητη;

Το κλειδί στο βιβλίο είναι το παρελθόν της μυστήριας και αλλόκοτης ηρωίδας. Πώς ζούσε και με ποιους. Οι πράξεις που έκανε, οι άνθρωποι που την υιοθετούσαν, οι ανάδοχες οικογένειες κάθε φορά, οι εμπειρίες που είχε.

Αλλά υπήρχε πάντα κάτι μέσα της που την έφερνε σε αντίθεση με τους άλλους. Κάτι μοναχικό, κάτι ανεξήγητο. Ίσως κάτι ανέγγιχτο που είχε ανάγκη να της το αγγίξουν οι άλλοι!

Στη σελ.103 διαβάζουμε: «Ο ύπνος έμοιαζε ακόμα άπιαστος και είχα ανάγκη από λίγη παρηγοριά. Άπλωσα το χέρι χαμηλά στο κενό ανάμεσα στο στρώμα και τον τοίχο και αναζήτησα την παλιά πιστή μου, οι άκρες της είχαν στρογγυλέψει και μαλακώσει έπειτα από τόσα χρόνια χρήσης. Η Τζέιν Έιρ. Σε όποια σελίδα κι αν άνοιγα το μυθιστόρημα, ήξερα αμέσως πού βρισκόμουν στην ιστορία, μπορούσα σχεδόν να δω με το νου μου την επόμενη πρόταση προτού καν φτάσω σε αυτήν.

 

Gail Hobeyman

 

Και παρακάτω στην ίδια σελίδα:

Συνολικά είχα μια πολύ οικουμενική ανατροφή, έχοντας μεγαλώσει σε ανάδοχες  οικογένειες πρεσβυτεριανών, αγγλικανών, καθολικών, μεθοδιστών, κουακέρων…[…]»

Μόνο ένας από τους συναδέρφους της μπορεί να επικοινωνήσει μαζί της, οι άλλοι την αγνοούν ή απλώς δεν την αντέχουν. Φαίνεται να μην μπορεί να συμβαδίσει με τους άλλους, εμφανίζεται αδέξια, αστεία, παράξενη, κυνική, αδιάφορη. Ο αναγνώστης μπορεί μαζί της να κλάψει ,να γελάσει, να τη λυπηθεί, να την κατηγορήσει. Είναι ανθρώπινη και ξένη συνάμα.

Το ότι το βιβλίο έχει γίνει best seller, κυκλοφορεί σε 40 χώρες  και σε πάνω από 1.500.000αντίτυπα, έχει λάβει χιλιάδες κριτικές στο Goodreads, ενώ παράλληλα μεταφέρεται στον κινηματογράφο, σημαίνουν πολλά αναφορικά με το τι έλκει την ψυχολογία του αναγνώστη με το τι τελικά είναι δραστικό στη λογοτεχνία και τι όχι.

Ο σύγχρονος αναγνώστης ενδιαφέρεται για μια ηρωίδα σαν την Έλενορ ακριβώς γιατί μπορεί να δει μέσα σε αυτήν τον ίδιο του τον εαυτό. Όχι μόνο οι γυναίκες. Όλοι όσοι ζουν σε μεγάλες πόλεις, αλλοτριωμένοι από το περιβάλλον τους γενικά, όχι μόνο το εργασιακό. Όσοι πασχίζουν να υπάρξουν μέσα σε έναν κόσμο που δεν τους μοιάζει ή δεν τους ευχαριστεί απόλυτα.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top