Fractal

H Ελένη Χωρεάνθη στο εργαστήρι του συγγραφέα

 

Ο αποδιοπομπαίος κύκλος

Στην Ελένη Γκίκα

 

xoreanthi

 

Παρατηρώντας, όπως κατέβαινα την οδό Πυθαγόρα, τα ημικύκλια στα οποία καταλήγουν δύο αντικριστές γωνιακές πολυκατοικίες, πρώτη φορά συλλογίστηκα πόση ποιοτική και ποσοτική διαφορά υπάρχει ανάμεσα στον κύκλο και στο τετράγωνο, εν γένει στα σχήματα που περικλείονται από καμπύλες επιφάνειες και σ’ εκείνα που τα ορίζουν επίπεδες.

Φιλοσοφώντας ώσπου να φτάσω στη δική μας πολυγωνική πολυκατοικία, παρατήρησα ότι επίπεδες επιφάνειες σπάζουν κάθετα την παράπλευρη εξωτερική επιφάνεια της οικοδομής, κατά διαστήματα, και σχηματίζονται τα επί μέρους διαμερίσματα που τα ορίζουν – περιορίζουν κάθετα και οριζόντια, επίσης, επίπεδα, και κατέληξα στο εξής συμπέρασμα που, εκ πρώτης τουλάχιστον όψεως, φαίνεται λογικό. Γιατί;

Απλούστατα, γιατί τα περιθώρια που έχει στη διάθεσή του κάθε ένα ημικύκλιο, επεκτεινόμενα κι από τα δύο άκρα του ως εκεί που θα συναντήσουν το άλλο μισό του κύκλου και να κλείσει ο Κύκλος είναι περιορισμένα. Όμως, μέσα στο διογκούμενο και διαπλατυνόμενο διαρκώς και απεριορίστως ελλειψοειδές σχήμα του σύμπαντος, κάθε κύκλος των επιμέρους ηλιακών συστημάτων είναι ένα υποσύνολο, μοιραίως διογκούμενο και διαπλατυνόμενο διαρκώς, δεδομένου ότι, σύμφωνα με τις απόψεις διακεκριμένων σύγχρονων διαστημικών μελετητών και αστροφυσικών Ελλήνων και ξένων επιστημόνων, το σύμπαν διαρκώς διογκούται και διαπλατύνεται. Επομένως, ο κύκλος περιορίζεται μέσα στα όρια των απεριόριστων, φυσικά, δυνατοτήτων του.

Αντίθετα, και εκ πρώτης εκτιμήσεως, όσον αφορά τα σχήματα που ορίζονται και εξαρτώνται από την ευθεία γραμμή, έχουν άπειρες δυνατότητες μετεξελίξεων και το μαθηματικό θεώρημα ότι και οι ευθείες κάπου στο άπειρο συγκλίνουν και τέμνονται, δεν αποκλείει τις δυνατότητες που έχουν για τον σχηματισμό ποικίλων σχημάτων και σωμάτων.

Ωστόσο, οι ευθείες επεκτεινόμενες ακολουθούν, αναγκαστικά το, υποθετικά, νοητό κυκλικό σχήμα του απείρου, οπότε στην πορεία τους καμπυλώνουν, συγκλίνουν και κάπου στο αχανές διάστημα του σύμπαντος θα συναντηθούν και, μην έχοντας άλλη διέξοδο, καμπυλώνουν καταλήγοντας σε εκατέρωθεν ημικύκλια και στη συνέχεια κλείνουν κάπου στο άπειρο σε κύκλο σχήματος ωοειδούς, όπως άλλωστε είναι κάθε σχήμα περιβαλλόμενο από καμπύλες.

Εκεί, στο σημείο αυτό σκόνταψα, ένιωσα πως ο κύκλος είναι αναπόφευκτος, όσο και αποδιοπομπαίος. Άρα τα πάντα είναι παγιδευμένα μέσα σ’ έναν αόρατο κύκλο, είτε αυτός λέγεται σύμπαν είτε μηδέν, που διαρκώς διαπλατύνεται και διογκώνεται συμπαρασύροντας και τα εντός αυτού ευρισκόμενα άπειρα κυκλικά ηλιακά συστήματα/ υποσύνολα και καθένα από τα ουράνια σώματα. Αναγκαστικά τα πάντα υπόκεινται στους νόμους που διέπουν το Σύμπαν, δεδομένου ότι όλα τα περιεχόμενά του είναι υποσύνολα ενός τεράστιου συνόλου, ενός κύκλου μέσα στο παντοδύναμο Χάος!

Τι κρίμα! Η φιλοσοφία μου κατέρρευσε με μόνη μια ριπή επίνοιας εν μια στιγμή όπως οι πύργοι του Μανχάταν και όχι από αεροπορική επίθεση των Ταλιμπάν, αλλά από την αμέσως επόμενη σκέψη επιβεβαιώνοντας την παταγώδη αποτυχία μου και την παντοδυναμία του ΚΥΚΛΟΥ, του νοήμονος σχήματος / οχήματος που κλείνει τα άπειρα σύμπαντά του και τα άπειρα ηλιακά συστήματα των άπειρων υποσυμπάντων

του κυκλικού χάους ή του χαώδους κύκλου, του ακαταμέτρητου, ακατάληπτου και ασύλληπτου μεγαλοδύναμου Όντος που οι σοφοί και οι φιλόσοφοι ονομάζουν Θεό ή Μηδέν, αναλόγως των νοητικών δυνατοτήτων τους για να διακρίνονται οι άνθρωποι σε θρησκευόμενους πιστούς, ανεξαρτήτως θρησκεύματος και σε άθεους.

Ε, δεν υπάρχει αμφιβολία, μερικές φορές κάνω φοβερές αποκαλύψεις. Μέσα σε δύο σελίδες κατάθεση συμπαντικής φιλοσοφικής ανάλυσης, το έλυσα το πρόβλημα του Σύμπαντος. Την έφαγα λάχανο τη Ν.Α.Σ.Α.! Ούτως ή άλλως, θα με γράψει η ιστορία, θα πάρω μια περίβλεπτη θέση ανάμεσα στα μεγάλα ονόματα των ερευνητών της καθημερινότητας. Δεν είναι και λίγο!

 

Π. Φάληρο, 26-10-2007

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top