Fractal
Home / FRACT-ALL / Τέσσερα ποιήματα
31/05/2017, 11:11 πμ

Τέσσερα ποιήματα

Της Ελένης Μανιωράκη // *

 

 

 

 

ΤΟ ΤΕΡΑΣ

 

Ένα μικρό ακίνδυνο ψεματάκι ήταν
κι άνετα μας το σέρβιραν οι επιτήδειοι.
Κανέναν δεν έβλαπτε κι αν έβλαπτε, έβλαπτε ολίγους,
τους άλλους τους βόλευε.
Απαρατήρητο περνούσε.
Με πτώματα λιτοδίαιτων αξιών τρέφονταν.
Μα λαίμαργο καθώς ήταν ζητούσε όλο και περισσότερα.
κι εμείς ασυναίσθητα δώσ’ του  και το μπουχτίζαμε.
Και καταβρόχθισε το αναίσχυντο «το τώρα» αμάσητο
και δάγκωσε επικίνδυνα το δεξί πόδι του μέλλοντος.
Τέρας έγινε. Στο τέλος κατάπιε και την αλήθεια ολάκερη.
Τόσο εξασθενημένη! Μια χαψιά την έκανε.
Της έκλεψε και το όνομα.
Τώρα όλοι σαν αλήθεια το αναγνώριζαν.
Μια αλήθεια μεταλλαγμένη
που κατάπιε παναθρώπινες αξίες
και δήθεν πιστεύω απέθαντα
και ξέρασε μια άλλη πραγματικότητα.
Αλίμονο αναίσχυντη, αιμοδιψή, σκληρή κι ανθρωποφάγα.
Μια πραγματικότητα που αλήθεια και ψέμα είναι πρωτοξάδελφα.

 

 

 

ΕΑΛΩ Η ΕΛΛΑΣ

 

Σε μια σταλιά γαλάζια γη, στου Αιγαίου την πρωτοκόρη,

απ’ όλες τις φυλές της γης του κόσμου οι οδοιπόροι.

έρχονται απ’ το μαστίγιο του θεού κυνηγημένοι

να βρουν τον σπόρο της χαράς του κόσμου οι αδικημένοι.

 

Κι έχει η Ελλάς των δώδεκα θεών μεγάλη αγκάλη

κι έχει τα πλούτη τ’ ουρανού κι όλης της γης τα κάλλη.

Κι έχει θεό τον Ξένιο τον παντεπόπτη ΔΙΑ

μα κι αν το θέλει δεν μπορεί να δώσει σωτηρία,

στο πεινασμένο, τ’ άτυχο, το ρημαγμένο ασκέρι

που του θεού δεν ένιωσε το σπλαχνικό το χέρι.

 

Πώς να χαρείς και γιορτινές οι μέρες σου πώς να ’ναι:

συ να γλεντάς κι αυτοί ψωμί μην έχουνε να φάνε.

Πονάει καρδιά και κλαίει η ψυχή στα σχέδια των μεγάλων,

μα όλα γύρω μαρτυρούν πως η «ΕΛΛΑΣ ΕΑΛΩ»

 

«Εάλω» Έλληνες η Ελλάς με εχθρούς που εχθροί δεν είναι,

Μα πιόνια αόρατων εχθρών, βλέπε κι εσύ και κρίνε.

 

Δεν είναι η Ελλάς θεός τον κόσμο για να σώσει,

την θεϊκή ανισότητα να την ισοπεδώσει.

 

Είναι η χώρα του φωτός, του πνεύματος τ’ αρχαίου,

του ακατάλυτου η πηγή η φλέβα κάθε ωραίου.

 

Η φύτρα των ιδανικών, του ήλιου η πρώτη έννοια ,

στο περιδέραιο της γης χάντρα μαλαματένια.

 

 

Αν δεν κάνω λάθος 

 

Αν δεν κάνω λάθος, σε λένε αγάπη

κι έχεις ωροσκόπο τον ανάδρομο έρωτα

γλυκοζυμωμένη με άνθια και μαλάματα

πριν στις όχθες φθάσεις του Αχέροντα.

 

Αν δε κάνω λάθος σε λένε αγάπη

κι ηδονές ξομπλιάζεις στο υφάδι σου

του έρωτος του θείου το αιώνιο δέλεαρ,

ο κατηραμένος όφις του παράδεισου.

 

Αν δεν κάνω λάθος σε λένε αγάπη,

γιος της Αφροδίτης, αίσθημα που επώασες,

το αρχαίο το κάλλος, το ηθικό, το ωραίο,

άφθαρτες αξίες στις επίγειες όασες.

 

 

Η ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΨΥΧΗ ΜΟΥ

 

Η Αχίλλειος ψυχή μου «δήθεν» άτρωτη

κάλπαζε στης αγάπης τους λειμώνες

μα  τα φιλιά σου άγριες ανεμώνες

κατέρριψαν το «δήθεν» αληθές.

 

Αυτό το αλλιώς, το άλλο, το γλυκόπικρο

το νόθο το φιλί δεν το αντέχω,

δεν ξέρω αν σε έχω ή δε σ’ έχω

το «alter ego» σου με παίδεψε πολύ!

 

Θρονιάστηκε ο πόνος τρισδιάστατος,

τρύπησε την ψυχή θραύσμα νεφέλης

κι ας κρατούσα εγώ φανό θυέλλης,

ανεμοστρόβιλος ο κάθε μισεμός.

 

Ξένα κορμιά, ξένες ψυχές πώς γίνεται

να γίνουν τα κομμάτια της αγάπης!

Πώς γίνονται τα σ’ αγαπώ εφιάλτης!

και πώς βαραίνει ο τόνος στο πονώ!

 

 

 

 

* Η Ελένη Μανιωράκη γεννήθηκε και ζει στο Ηράκλειο Κρήτης. Έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές (500 ποιήματα) και τρία μεγάλα μυθιστορήματα. Έχει βραβευτεί πέντε φορές σε πανελλήνιους διαγωνισμούς ποίησης (η μία σε ποιητική συλλογή). Επτά σε διηγήματα. Δημοσιεύει σε εφημερίδες και περιοδικά του Ηρακλείου και των Αθηνών Είναι μέλος της «Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών» της «Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών» – «του Συνδέσμου Ιστορικών συγγραφέων», «του Συνδέσμου Λογοτεχνών Ηρακλείου Κρήτης» και «αντιπρόεδρος του Συλλόγου Λογοτεχνών Ηρακλείου «Κρητών λόγος».

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top