Να μας υφαίνει ο έρωτας / Να μας ξηλώνει η ζωή
Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη //
Ελένη Αλεξίου: «Ποιήματα που γράψαμε μαζί», εκδ. Μελάνι, 2015
Ποιήματα με καρδιά. Ποιήματα μετρημένα, στοχευμένα, σε οδηγούν στο νόημα. Εσωτερικοί ιστοί συνεργάζονται και
συνδράμουν προς κάτι που αξίζει να γίνει (και γίνεται!) αισθητό. O ένας στίχος προ-υποθέτει τον άλλο. Η ποιήτρια κάτι θέλει να πει, κάτι λέει εν τέλει. Δεν είναι τα ποιήματά της ανούσια λόγια, δεν είναι ο λόγος της άστοχος, αμήχανος, αποτυχημένα μεταμοντέρνος. Ο λυρισμός συγκρατημένος. Ο έρωτας πάντα παρών.
ΠΑΡΑΔΟΞΟΝ Είσαι δικός μου Όπως λέμε Ακαριαίος
έρωτας Κεραυνοβόλος θάνατος Χιόνι στον Όλυμπο
μέσα Αυγούστου Δεκέμβριος κατακαλόκαιρο του Νό-
του ΕΥΧΗ Αν όπως λες είναι αλήθεια ότι κάθε πρωί
ακούς την καλημέρα μου από μακριά τότε μπορώ να
περάσω τη ζωή μου αμίλητη και ευτυχής γνωρίζοντας
ότι όλες οι ευχές μου έχουν πραγματοποιηθεί ΕΠΕΚΕΙ-
ΝΑ Διαβιούμε καταχρηστικά κατά φαντασίαν ανδρό-
γυνο μέχρι ο θάνατος να μας ενώσει στην επόμενη ζωή.
Ένα διαρκές μαζί. Ευτυχώς όχι ανιαρό, ούτε φλύαρο. Μιλώ για την ποιητική συλλογή της Ελένης Αλεξίου «Ποιήματα που γράψαμε μαζί». Σωστά τα υλικά-ιδέες και οι συνδυασμοί τους, σωστές αναλογίες, σωστές ισορροπίες. Kαι όταν λέω «σωστές», εννοώ «λειτουργικές». Μας αγγίζουν τα ποιητικά σκηνικά που στήνει η Αλεξίου. Θαυμαστό και έξυπνο το παιχνίδισμα των λέξεων.
Σιωπές
Μη μιλάς, θα διακόψεις τη σιωπή.
Αυτή η λαλίστατη ησυχία κοντεύει να με πείσει.
Καλύτερα να στρέφουμε αλλού τα μάτια
ν’ απλώνουμε αλλού τα χέρια.
Τώρα που διαφωνούν ως και τα φιλιά μας
καλύτερα να ανταλλάσσουμε σιωπές.
Ελένη Αλεξίου
Σε πολλές συλλογές επισημαίνεις πολλές φορές κάποιους μεμονωμένους στίχους που σου έκαναν εντύπωση ή μίλησαν μέσα σου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όλα τα ποιήματα είναι καλά. Στην περίπτωση που εξετάζουμε δεν συμβαίνει αυτό. Το κάθε ένα ποίημα του βιβλίου αποτελεί κι ένα αρμονικό σύνολο, ωραία δομημένο και μας αφηγείται μια ιστορία ,συνήθως ερωτική, χωρίς να πέφτει στο μελόδραμα. Το ύφος των ποιημάτων είναι συναφές, ώστε δίνεται η αίσθηση της ενότητας στη συλλογή.
Το ποίημα «λ» εξαιρετικό:
λ
Όταν δεν σ’ έχω
ένα κορίτσι τραμπαλίζεται αδέξια
στο ταυ της τυραννίας.
Εν ώρα κοινής ακινησίας
λικνίζεται επιδεικτικά
σε σιδερένια κούνια αγκαλιά.
Το μεσημέρι τρίζει σκοινί τεντωμένο που
«έξω απ’ το σπίτι! τιμωρία!»
φοβέρισμα ευανάγνωστο απλώνεις.
Σε έχει πατέρα φίλο εραστή
σε φωνάζει «κύριε».
Πάλι βγαίνεις στο μπαλκόνι
πάλι να το μαλώσεις
λιώνει απαρηγόρητο το παγωτό
κι η παιδική μου χαρά ερημώνει.
Όταν δεν σ’ έχω κάνω τσουλήθρα στο λάμδα
μιας πανύψηλης λύπης.
Διακριτικοί τόνοι διασχίζουν το βιβλίο. Στίχοι κομψοί, που τους διακρίνει η ενάργεια και η ποιητική πνοή:
ΠΡΟΒΑ
Όλα αυτά τα θλιβερά πατρόν
Τα σώματα
Μέχρι να ράψω επάνω μου
Την αγκαλιά σου
Όλα αυτά τα βράδια
Να σ’ αγαπήσω απ’ την αρχή
Απ’ την αρχή
Να μας υφαίνει ο έρωτας
Και ως το θάνατο
Να μας ξηλώνει η ζωή
Η Ελένη Αλεξίου μάς παίρνει από το χέρι και μας οδηγεί στην αλήθεια της, με μια ωριμότητα βλέμματος και σεβόμενη τον αναγνώστη. Αναμένουμε τη συνέχεια του ταξιδιού της.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ποίηση: “Εξημέρωση”
Γράφει η Ελένη Βαρθάλη // * ΕΞΗΜΕΡΩΣΗ Η φωνή μου διαθέτει κοιτάσματα σιωπής, πολύ ουρανό και γκρεμό που μ΄ ανέβηκε στο στόμα. Υπήρξα υποτελής των λέξεων μέσα σε ασχημάτιστα ποιήματα, σε χαρακώματα μνήμης τραυλίζοντας
Περισσότερα -
“Διακοπές με ήρωες του καλοκαιριού” – Ποίημα του Ντίνου Σιώτη
Οι διακοπές εφέτος θα είναι μικρές σύντομες προβλέψιμες φτηνές μονοήμερες απαλλαγμένες από περιττά βάρη όπως παραλία βαλίτσα άμμος Thermos μια και κανείς δε μιλά πια για αφανείς ήρωες του θέρους αφού μπορεί ίσως και να μην υπάρχουν ή να
Περισσότερα -
✩ Ο Θεόδωρος Παπαγιάννης στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού
Γράφει η Τζένη Μανάκη // ΜΟΥΣΕΙΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ – 22.09-21.11.2021 Ο Θεόδωρος Παπαγιάννης γεννήθηκε στο Ελληνικό Ιωαννίνων το 1942. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών ως υπότροφος αριστεύοντας, με δάσκαλο τον Γιάννη Παππά. Το
Περισσότερα -
Ο φόβος του φόβου.
Γράφει η Ελένη Γκίκα // «Και το παραμύθι δεν τελείωσε» του Οντίν Ντουπεϊρόν. Μετάφραση: Αλέξης Αδρακτάς. Εκδ. «Καλέντης», σελ. 203 «… και απέδειξες ότι ο τρομερός δράκος του φόβου σχεδόν φοβάται τον εαυτό του». «Είναι αλήθεια, δράκε, δεν
Περισσότερα -
Ένα ποίημα
Της Βικτωρίας Σουλιώτη // Αποχαιρετισμός Στέρεψαν στα βλέμματα οι λέξεις. Κουρνιασμένα στα χείλη λόγια ανείπωτα. Στου σώματος τη σιγή υποταγμένα τα χέρια, και η καρδιά χωρίς φτερούγισμα πια σαν καρδιά ξαναχτυπά. Στ’ απέραντο της ψυχής
Περισσότερα -
Κραυγή αισιοδοξίας
Γράφει ο Θεόδωρος Πάλλας // Φυλλένια Σφουγγάρη «Ναίφως», εκδ. Ελκυστής, σελ. 62 Αν κάτι με τραβάει, ίσως με μιαν υφέρπουσα χαιρεκακία, παίρνοντας στα χέρια μου ένα βιβλίο, αυτό είναι το οπισθόφυλλό του. Εκεί φαίνεται η αμηχανία του συγγραφέα
Περισσότερα -
✔ Χρόνης Μπότσογλου: «Εγώ είμαι ζωγράφος, τα γραφτά μου είναι παράλληλες σημειώσεις στη ζωή μου και κάποιες σκέψεις μου»
Συνέντευξη στην Πωλίνα Γουρδέα // Υπάρχουν άνθρωποι χαρισματικοί και γενναιόδωροι. Άνθρωποι που πιστεύουν στο θαύμα της ζωής γιατί το έχουν μέσα τους. Άνθρωποι που τους κοιτάς στα μάτια και αυτά λάμπουν (ασχέτως ηλικίας) από τη ζωντάνια του πνεύματος.
Περισσότερα
