Fractal
Home / FRACT-ALL / Δέκα ποιήματα από τη συλλογή «Εκεί που ο κύκλος»
12/07/2017, 12:07 μμ

Δέκα ποιήματα από τη συλλογή «Εκεί που ο κύκλος»

Της Ειρήνης Μπόμπολη // *

 

Πού την πας την Ποίηση;

 

Πού την πας την Ποίηση;

Πού την οδηγείς;

Σε ποια βρώμικα λερά σοκάκια;

Σε ποιες πονηρές στοές, δίχως φως

κι έξοδο κινδύνου;

 

Πού την πας την Ποίηση;

Πού την ξεστρατίζεις;

Σε ποια υπόγεια ύποπτα την κατρακυλάς;

Σε πόσα ανθρώπινα δεινά

την κομματιάζεις;

 

Δεν είναι η ποίηση χώρος απορριμμάτων.

Δεν είναι τόπος σκοτεινός,  απόπνιχτος, κλειστός

με φως μια λάμπα ηλεκτρικού θανάτου.

 

Δεν έχει ανήλιαγες πλαγιές με δάση πνιγηρά,

ούτε ερπετά που καρτερούν κάτω από τις πέτρες

να σε σουβλίσουν στην καρδιά.

 

Η Ποίηση ζει και τρέφεται μόνο

με το όνειρο, είτε αιματόβρεχτο

σε ηρωισμού κιτάπια, είτε σκοτεινό

από πόθο εξαίσιας φρίκης.

Όπως και νάχει,

έχει φορά η Ποίηση

κατά

τον Ήλιο.

 

 

 

Ποιήματα στη θάλασσα

 

Ποιήματα χωρίς στολίδια,

χωρίς μεταφορές. Χωρίς λιβάνια.

Χωρίς λόγια.

Μήτε μετέωρες

υποθέσεις.

Μήτε αναστενάρια

λειτουργία θρήνων.

Μόνο μια σκέψη.

Ένα παράνομο βλέμμα

ασυμφωνίας. Ένα Αχ απαλό

σα χάδι πολιορκίας του Πόθου.

Ποιήματα ζωντανά.

Μέσα στη θάλασσα γεννιούνται.

Στους αιώνες.

 

 

 

Ανεπίκαιρον

 

Αγόρασα λουλούδια

του Έρωτα.

Ανεμώνες και γιασεμιά.

Βάδιζα με περηφάνια.

Σκεφτόμουν: ένα ποτήρι κρασί

κατακόκκινο. Ένα ρομαντικό ταγκό

κι η κουρτίνα ανοιχτή.

Πόσο όμορφος ο Έρωτας,

όταν πέφτει το χιόνι!

 

Και τότε θυμήθηκα.

Εκείνον τον Αρχαίο Παράδεισο:

«Et  ego  Arcadia»*

 

 

* Αναφορά στον πίνακα του Γάλλου ζωγράφου, Νικολά Πουσέν , όπου μια ομάδα βοσκών, μέσα στην απόλυτη ομορφιά της αρκαδικής γης, ανακαλύπτει ένα κρανίο. Η έσχατη μορφή φθοράς ήταν  και εκεί παρούσα.

 

 

Έρωτος ισκιάσματα

 

Ανεβήκαμε στο λόφο να δούμε τον τόπο μας

Γ. Ρίτσος

 

Κρατάει ο τόπος έρωτα.

Πότισαν τα σωθικά του.

Κρατάει τις ανάσες, τα βήματα,

γέλια, επιθυμίες.

Τις συναντήσεις στις όχθες του ποταμού.

Το βάδισμα στις εκβολές του,

το ηλιοβασίλεμα.

Κρατάει ο τόπος θάλασσα.

Οι πληγές αγιάτρευτες σπαρταρούν στο αλάτι.

 

Έχει ο τόπος Έρωτα.

Να μην περάσεις από Εκεί.

 

Σκιάζομαι τους ίσκιους Τους ανάμεσα στα δένδρα.

Τις φωνές Τους σκιάζομαι. Τις φωνές…

 

 21-6-2016

 

 

 

Το  παζλ

 

Μπέρδεμα.

Ποιο πάει πρώτο, ποιο μετά;

Ποιο πάει πάνω; Ποιο παραπάνω;

Έχασα πάλι του τροχού τη φορά.

 

Δυσκολία.

Πώς να μαντέψω την εικόνα;

Μένουν ακάλυπτα τόσα κενά

Μνήμης  κενά

Μνήμης  ή  λήθης κομμάτια σβηστά.

Βάζω το ένα, φεύγει το άλλο

Πώς να τα κάνω εφαπτόμενα;

Μένει η ιστορία σε επεισόδια

Χωρίς σειρά.

 

Ένα πάζλ η ζωή λειψό κι ασαφές

Τυχαία σύνθεση

-ωστόσο, ευλογημένη-

Τι μένει απ’ το χθες;

Και τα κομμάτια της

Του πόνου ζαριές.

 

Ξενύχτι

Ποιο πάει πρώτο, ποιο μετά;

Όμορφη φαίνεται η πίσω σκιά

Μέγιστος κόπος

Μήπως και φτιάξω το παζλ ετούτο

Έστω μια φορά.

 

 

 

Πρέπει

 

Γυρίζω από  ταξίδι.

Ήμουν σ’ έναν Έρωτα

κι επιστρέφω.

Είχα πολλά φτερά

μα κάηκαν

στη φωτιά του μύθου.

Μην με αγγίζετε.

Το σώμα μου γεμάτο με πληγές

κι εγκαύματα

του τελευταίου βαθμού.

Τώρα θα ρίξω αλάτι.

Θα ξαποστάσω στη σκιά

τα μάταια όνειρα.

Κι ύστερα θα πάω

στον τόπο της σφαγής.

 

Πρέπει

 

Το αίμα μυρίζει ακόμα

ζεστό μπαρούτι.

 

 

 

 

Ο Βράχος

 

Ανέβηκα πάνω στο Βράχο.

Ναός δεν υπήρχε.

Μόνη της η θεά κοιμόταν στη σκιά

ενός θάμνου.

Ο άνεμος ωκεάνιος απ’ το Σούνιο

χάιδευε τα γυμνά της πόδια.

 

Ανέβηκα στο Βράχο.

Έρημος από τουρίστες.

Περήφανος για τα λιθάρια του

και τα λιγοστά αγκαθερά λουλούδια του.

Που και που έστελνε φιλιά στον Υμηττό

κρυφά απ’ τη ζήλεια της Αθηνάς.

 

Πατούσα στο στέρνο

του Χρόνου.

Οι πόρτες ανοιγόκλειναν.

Τις ακολούθησα.

Καιρός να ζήσω για λίγο στη μήτρα

που με γέννησε.

Καιρός να καταργηθώ.

Να γίνω σπόρος τόσο δα

στην κοιλιά του βράχου.

Καιρός να αναδυθώ στην κορυφή,

άνθος της Ιστορίας.

Θα πω όσα έμαθα στο ταξίδι της κύησης.

Στα μαύρα σπλάχνα της αιώνιας

Πέτρας.

Θάναι μια γέννα εύφλεκτη,

από χώμα, νερό και λευκή φωτιά

στου Απείρου την έπαρση.

 

Το Ον με κυνηγάει ως λυσσαλέο σκυλί,

να αρπάξει το Μυστικό.

Σκοντάφτει στις μεταμορφώσεις του.

 

Κάποτε εδώ θα αναγερθούν

ναοί, αγάλματα και φασαρίες.

Ανάμεσά τους οι θαυμαστές

με τα μεγάλα τους γυαλιά

για τον καύσωνα και της Ιστορίας τη λάμψη.

 

Τότε η Ιστορία θα φτάνει στο τέλος της.

Κι ας νομίζουν όλοι πως μόλις άρχισε.

 

 

Ανοιξιάτικο ξύπνημα

 

Πάλι το ποτάμι

ξύπνησε πρωί.

Κι οι παπαρούνες

στις όχθες του

γκρινιάζουν για φως.

Πάλι το νερό

πενθεί την άνοιξη.

Κατακόκκινο.


 

Εκεί που ο κύκλος

 

Εκεί που ο κύκλος

Στη ρωγμή του χάους

Πεθαίνει κι ανασταίνεται

Εκεί

Σε συναντώ.

Σε προσπερνώ με ένα νεύμα

Αχρωμάτιστο

Λες

Και είσαι ο πιο άγνωστος

Απ’ τους αγνώστους

Λες και ποτέ ανάμεσά μας

Δε σείστηκε συθέμελα

Ο κόσμος.

Εκεί που ο κύκλος κλείνει

Ασίγαστα

Σε τροχιές ελλειπτικές

Μέσα μου

Θα σε συναντώ.

Στους δικούς μου αιώνες

Στους δικούς μου κύκλους

Που δε λένε

Να κλείσουν.

 

 

 

 

Στον κήπο

 

Το γιασεμί, το αγιόκλημα.

Και το φιλί σου ανέσπερο,

ανάμεσά τους.

 

21-5-2015

 

 

 

Εκεχειρία

 

Σου έφερα δάκρυα κι ανεμώνες.

 

Όλα είναι στη θέση τους.

Μετά απ’ το τόσο μακελειό

οι άνεμοι συμφώνησαν εκεχειρία.

 

Οδοιπόροι για τα Σούσα.

Εγώ κρατώντας ανεμώνες

κι εσύ τον ασκό του Αιόλου.

 

 

Θέλω να δω τη θάλασσα.

 

Θέλω να δω τη θάλασσα

Από το βράχο της καρδιάς

με τα σπασμένα μυστικά

του αύριο.

 

Θέλω να φτάσω στο βυθό

Εκεί που φλέγονται οι αμαρτίες

και τα όνειρα των μαρτύρων

του έρωτα.

 

Θέλω μα δεν μπορώ να ξαναζήσω

τόσο μακρινά σε μένα πράγματα.

Μόλις επέστρεψα από τη μνήμη

του μέλλοντος.

 

28-10-08

Από τη συλλογή «Εκεί που ο κύκλος», εκδόσεις Το Δόντι, Πάτρα. 2016

 

 

 

*Η Ειρήνη Μπόμπολη γεννήθηκε στο Κεντρικό Άρτας (περιοχή Τζουμέρκων). Σπούδασε φιλολογία και φιλοσοφία. Ζει και εργάζεται στην Πάτρα. Άρθρα και μελέτες της έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και περιοδικά. Με τους μαθητές της, στη Μέση Εκπαίδευση, επιχειρεί βιωματική προσέγγιση στο θέατρο και στη λογοτεχνική έκφραση. Έχουν εκδοθεί τα βιβλία της:

«Το πεπρωμένο μύριζε ορχιδέα ή πράγματα μικρά» (μυθιστόρημα, Εκδόσεις  Επιφανίου, 2007)

«Τρίτο ημισφαίριο» (ποιητική συλλογή, Εκδόσεις  Πέτρα, 2010)

«Ανιμολόγια» (ποιητική συλλογή, Εκδόσεις  Πικραμένος, 2014)

«Εκεί που ο κύκλος»(ποιητική συλλογή Εκδόσεις Το Δόντι, 2016)

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top