Αποκωδικοποιώντας την ερωτική σχέση
Γράφει η Ελένη Γκίκα //
Εύα Στάμου «Η εκδρομή», εκδ. Αρμός, σελ. 242
«Είχε σταθεί σε μια προθήκη παρατηρώντας έναν αμφορέα, τον οποίο κοσμούσε η απεικόνιση της μοιραίας αναμέτρησης του Αχιλλέα με την Πενθεσίλεια. «Έρωτας και θάνατος», αναγραφόταν στην μεταλλική πινακίδα κάτω από το έργο. Δευτερόλεπτα πριν την διαπεράσει με το δόρυ του, τα βλέμματα του Αχιλλέα και της βασίλισσας των Αμαζόνων συναντήθηκαν για πρώτη και τελευταία φορά. Μέσα στα μάτια της Πενθεσίλειας ο Αχιλλέας είδε την αντανάκλαση μιας ολόκληρης ζωής, όπως θα μπορούσε να εξελιχθεί αν δεν την είχε βίαια σταματήσει ο ίδιος. Αν ο ήρωας δεν είχε ανταποκριθεί στο ρόλο του, αν είχε επιτρέψει στον εαυτό του να βιώσει τον έρωτα μιας γυναίκας όπως οποιοσδήποτε κοινός θνητός, εκείνη η μοναδική στιγμή θα είχε αποκτήσει διάρκεια.
»Η μοίρα του Αχιλλέα, όπως και της Πενθεσίλειας, είναι προκαθορισμένη. Εκείνη πεθαίνει από το χέρι του άντρα που ερωτεύεται, εκείνος δεν έχει επιλογή, αν θέλει να εκπληρώσει τη φύση του, παρά να σκοτώσει την γυναίκα που τον επιθυμεί».
Ένα απόσπασμα που διακριτικά υποδεικνύει την «ουράνια μηχανική» των σχέσεων, διόλου μεταφυσικό, εκτός και αν μεταφυσικός είναι ο χαρακτήρας μας που είναι η μοίρα μας. Ακόμα και όταν απολύτως ισχύει εκείνο που είπε ο Γιουνκ «όταν δυο προσωπικότητες συναντιούνται, μεταβάλλονται και οι δυο». Αλλά ακόμα και δυο ταυτόχρονες μεταβολές μήπως δεν κάνουν, τελικά, όσον αφορά το αποτέλεσμα, ένα αμετάβλητο όλον;
«Η εκδρομή» είναι ένα μυθιστόρημα σχέσεων που θυμίζει μαθηματική εξίσωση. Πείραμα στη Χημεία. Τόπος και Χρόνος αλληλεπίδρασης, μια εκδρομή.
Εκδρομή, λοιπόν, από την Νάντια και τον Παύλο διότι μέχρι εκεί μπορούν, αυτό έχουν αποφασίσει να ρισκάρουν, μιαν εκδρομή. Δεν θα μπορούσε ή θα μπορούσε άραγε αυτή η εκδρομή να γίνει δρόμος; ταξίδι;
Οι δυο ήρωές μας, τόσο παράταιροι, τόσο αταίριαστοι, για τούτο και τόσο πολύ παθιασμένοι, θα μπορούσαν να γίνουν ταξιδιώτες εκτός από τουρίστες ή εκδρομείς; Ο Παύλος, τουλάχιστον, όχι. Από την αρχή το δηλώνει. Η Νάντια βγαίνει από έναν καλοσιδερωμένο γάμο 12 ετών. Και μοιάζει να το μπορεί. Όλα δείχνουν ότι μάλλον το ξέρει. Η επιλογή του άστατου Παύλου, όμως, δείχνει μιαν άλλη επιλογή ζωής, υπόσχεται άλλη προοπτική. Αν ήθελε το «ταξίδι» της σταθερής σχέσης θα έμενε με τον άντρα της τον Μανώλη.
Με κεφάλαια μικρά και περιγραφές κρυστάλλινες και καθαρές, η συγγραφέας μας καθοδηγεί σε μιας ερωτικής συνύπαρξης τον πολυσύστατο ρόλο.
Εύα Στάμου
Τα ατού της τρία και βασικά: Το πρώτο είναι η ακρίβεια στις περιγραφές. Και ο Μουρσελάς συνηθίζει να λέει ότι όταν έχουμε τους ήρωες κατέχουμε το παν, δηλαδή την ιστορία. Το δεύτερο το ότι γνωρίζει ως ψυχολόγος, εκτός από συγγραφέας, ήδη το παν, δηλαδή την ιστορία. Από την επιστήμη της, από τις συνεδρίες, από ανθρώπους που γνωρίζει. Και το τρίτο ατού της είναι ότι όλο αυτό μπορεί να το αναδείξει με το μέγιστο σασπένς.
Κάνει, δηλαδή την «Εκδρομή» της σε πρώτο επίπεδο να μοιάζει με ένα ψυχολογικό θρίλερ. Σε δεύτερο, με άσκηση χημείας για μένα και για όσους αγαπούν τη χημεία. Μια παθιασμένη ερωτική ιστορία για όσους αγαπούν τα ερωτικά. Μια σκληρή πορεία –παρά τα ανώδυνα μέσα- για τη νοηματοδότηση της ζωής και την αυτογνωσία.
Με τρόπο ενίοτε θεατρικό ή κινηματογραφικό, με πράξεις και λόγια διπλά ερμηνευόμενα που σε αναγκάζουν να συμμετέχεις σχεδόν, η συγγραφέας σε υποβάλει στο να παρακολουθείς το ανελέητο γεωμετρικά προκαθορισμένο- στην φαινομενική αθωότητά του- ερωτικό παιχνίδι: Η Νάντια είναι τη δεδομένη στιγμή με τον Παύλο, επειδή πρέπει να είναι με τον Παύλο, έως ότου «γνωρίσει» και η ίδια την Νάντια.
Το θέμα είναι τώρα τι γίνεται με τον Παύλο.
Μια ανατρεπτική ιστορία που μας δεσμεύει όσον αφορά το τέλος, διαβάζεται με κομμένη την ανάσα και μας κάνει να επανεξετάσουμε σχέσεις, ζωές, συμπεριφορές, να ξαναδιαβάσουμε με άλλο αλφάβητο τα όσα ζήσαμε κι όσα επιθυμήσαμε, αυτή καθ’ εαυτή την καθημερινότητα των ζευγαριών που προέκυψε έτσι επειδή δεν γινόταν εκείνοι να είναι κάποιοι άλλοι.
Η Εύα Στάμου διαθέτοντας την δική της οξυδερκή ματιά να αποκωδικοποιεί τις σχέσεις και τη ζωή, με αυτό το σπουδαίο και γοητευτικό μυθιστόρημα δημιουργεί τις προϋποθέσεις να αποκωδικοποιήσει για μας στη συνέχεια κι άλλο κομμάτι ζωή, κι άλλο, κι άλλο. Ένα ενδιαφέρον και πρωτότυπο σε σύλληψη και εκτέλεση, εν τέλει, βιβλίο.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ένα νέο λογοτεχνικό «τοπίο»;
16/04/2024, 9:09 μμ -
Παρακείμενα: «Το παρήγορο συναίσθημα της εσωτερικής έκλαμψης»
16/04/2024, 9:08 μμ -
Η δύναμη του πεπρωμένου
16/04/2024, 9:06 μμ -
Παραμύθια από ζάχαρη, μέλι και ποίηση
16/04/2024, 9:05 μμ -
Ψυχολογικά περάσματα προς τη βιολογική ολοκλήρωση
16/04/2024, 9:00 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Τρία ποιήματα
Του Χρήστου Ντικμπασάνη // ΑΓΓΙΓΜΑΤΑ Άγγιξα και απόψε την άκρη των φλεγόμενων άστρων Στριμώχτηκαν πάλι στο μυαλό μου χιλιάδες χαμένοι κόσμοι Ξέντυσα με τη μνήμη μου το ξετσίπωτο στερέωμα μα δε χάθηκε, δεν έσβησε Μόνο οι βόστρυχοι
Περισσότερα -
Το φονικό είναι απλά η…. δικαιολογία
Γράφει ο Δημήτρης Καρύδας // Τεύκρος Μιχαηλίδης «Φονικό στη Μεγάλη Εκκλησία», εκδ. Πόλις Στα βιβλία του Τεύκρου Μιχαηλίδη είναι βέβαιο ότι ο αναγνώστης θα συναντήσει το ίδιο ακριβώς τρίπτυχο με διάφορες παραλλαγές: Έντονο το στοιχείο των μαθηματικών, ένα
Περισσότερα -
Ο κόσμος μας όταν ο Κόσμος καταρρέει
Γράφει η Τέσυ Μπάιλα // Σάρα Κοέν Σκάλι: «ΜΑΞ», μετάφραση: Άννα Κοντολέων, Εκδόσεις Πατάκης, σελ 488. Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα για την κτηνωδία του ναζιστικού προγράμματος «Λέμπενσμπορν» το οποίο θεσπίστηκε από τον Χίμλερ, για να διασφαλίσει την παραγωγή παιδιών
Περισσότερα -
Ποίημα: “Αθήνα”
Γράφει ο Μάνος Μαυρομουστακάκης // * Α θ ή ν α Όμορφη πόλη. Πλαγιάζω στο πλάι σου Ξυπνώ στα σεντόνια σου, τα μουσκεμένα από Θεούς που πάνω τους ωρίμασαν τη νιότη τους. Στην κλίνη τη
Περισσότερα -
Δύο ποιήματα
Της Γαβριέλλας Νεοχωρίτου // * *** / Σ’ αγαπώ / Στις μύτες πατώ… Μια αγκαλιά σου ζητώ… Κι ένα χάδι…! Τρυφερές στιγμές… Αγκαλιά μου σε παίρνω… Ανάσα ζωής…! ***
Περισσότερα -
Ελλάδα, η χώρα των φροντιστηρίων!
Του Νίκου Τσούλια // Η μαζική προσφυγή μας στα φροντιστήρια είναι χαρακτηριστικό δείγμα βαθιάς υποκουλτούρας, ελλείμματος παιδείας, στρέβλωσης του περιεχομένου της θεσμικής εκπαίδευσης. Αποτελεί το σύμπτωμα της αδυναμίας συνολικά της πολιτείας μας και της κοινωνίας μας να προσδιορίσουν
Περισσότερα -
✔ Η «Ελένη» του Γιάννη Ρίτσου στη Νυρεμβέργη // Μιλήσαμε με τις ποιήτριες Αναστασία Γκίτση και Έλενα Παλλαντζά
Συνέντευξη: Αγγελική Λάλου // To νέο πρότζεκτ που έχει τη σφραγίδα της Ελληνικής Καλλιτεχνικής Λέσχης Νυρεμβέργης θα ανέβει στις 26/10. Μιλήσαμε με τις δύο Ελληνίδες ποιήτριες, την Αναστασία Γκίτση που θα κάνει την αφήγηση στα ελληνικά κι έχει
Περισσότερα
