✔ Νέες εκδόσεις: εκδοτική άνοιξη μεσ’ στον Χειμώνα // 21 καινούργια βιβλία

Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα //

Ελληνική πεζογραφία:

Χρήστος Αγγελάκος «Ψεύτικοι δίδυμοι», εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 224

Ψεύτικοι δίδυμοι και δίδυμοι αληθινοί: Ο Ιβ και ο Νικ· ο Ιβ και ο Βικ. Γυναίκες με μοιραίο ρόλο που φτάνουν την ιστορία στα άκρα. Το πέρασμα από την παιδική ηλικία στην εφηβεία και η συντριβή στο τείχος της ενηλικίωσης. Ζεύγη και ερωτικά τρίγωνα. Ο προσδιορισμός της σεξουαλικής ταυτότητας. Ο φόβος και η ύβρις της ευτυχίας. Ο έρωτας ως έλλειψη, ο θάνατος ως εκπλήρωση. Μια πλοκή που οργανώνεται γύρω από την κίτρινη σκόνη που έρχεται από την Αφρική για να καταπιεί τα πρόσωπα, τα λόγια, τις χειρονομίες. Κι ακόμα: οι κομπάρσοι στο σινεμά και οι κομπάρσοι της ζωής. Τα ναρκωτικά: υπέρβαση και εγκλωβισμός σε μια πραγματικότητα που δεν νοιάζεται αν θα είναι αληθινή. Νεκροί και ζωντανοί που συμβιώνουν σ’ ένα λοξό κίτρινο φως. Οι Ψεύτικοι δίδυμοι προτιμούν τις ερωτήσεις από τις απαντήσεις. Όπως ένα μεγάλο μέρος της λογοτεχνίας. Όπως και η ίδια η ζωή.

Βαγγέλης Ραπτόπουλος «Χάσαμε τον μπαμπά», εκδ. Κέδρος, σελ. 320

Πριν από είκοσι χρόνια, ο πατέρας του Αγγέλου Γεωργιάδη εγκατέλειψε τον ίδιο και τη μητέρα του για χάρη της θείας Τίνας. Τώρα ο θάνατος του Μπαμπά θα φέρει σε επαφή τα εναπομείναντα μέλη της οικογένειας. Και στην κατοχή του γιου θα περιέλθει ένα τετράδιο, όπου ο πατέρας του αφηγείται την αρχική φάση του ερωτά του με τη μικρή αδελφή της μαμάς. Διαβάζοντας το χειρόγραφο, ο τριαντάχρονος Άγγελος θα οδηγηθεί σε έναν γραπτό αναστοχασμό της δικής του ζωής, που θυμίζει αυτοσχέδια ψυχοθεραπεία. Και θα αποπειραθεί να εξερευνήσει το παρελθόν, αλλά και το παρόν του, αναζητώντας τη λύτρωση. Ένα μυθιστόρημα που αναφέρεται έμμεσα στην απουσία του αρσενικού προτύπου από τον σύγχρονο κόσμο. Σε πρώτο πλάνο, ένας νεανικός και ένας ώριμος έρωτας, με τις αποκλίσεις και τους παραλληλισμούς τους. Και στο βάθος, αλλού σπαρακτική κι αλλού τρυφερή και αστεία, η αφήγηση μιας αργοπορημένης ενηλικίωσης.

Γιώργος Κούβας «Καρμπόν», εκδ. Κίχλη, σελ. 248

Ο ΑΡΗΣ ΚΟΝΤΟΣ, ένας άτολμος, εσωστρεφής αντιήρωας, προικίζεται ξαφνικά με οξύτατη ακοή· ένα σπάνιο χάρισμα που του δίνει τη δυνατότητα να συλλαμβάνει ήχους από γειτονικά διαμερίσματα αλλά και θορύβους της πόλης. Κι ενώ αρχικά ενοχλείται από το ηχητικό πανδαιμόνιο, οι απόηχοι που προέρχονται από το ρετιρέ τον δελεάζουν, με αποτέλεσμα να εθιστεί στην κρυφακοή και τη μίμηση της καθημερινής ζωής του ζωγράφου Φίλιππου Ροδόπουλου. Μια παρεκκλίνουσα πορεία στο βασίλειο των ήχων αρχίζει. Ο ήρωας στήνει ηχοπαγίδες κι απλώνει ηχονήματα, επιθυμώντας να πραγματοποιήσει ένα κρυφό του όνειρο: να κατακτήσει τις κορυφές της Τέχνης. Οδηγείται όμως σε εξύψωση ή μήπως σε ελεύθερη πτώση;
Ακροβατώντας ανάμεσα στο δραματικό και το κωμικό στοιχείο, το Καρμπόν, είτε μιλά για την ηρωική έξοδο από τη μετριότητα της καθημερινής ζωής είτε για την αναζήτηση της προσωπικής ταυτότητας είτε για τη σχέση αυθεντικού και αντιγράφου, παραμένει ανοιχτό σε διαφορετικές αναγνώσεις.

Τρύφων Ζαχαριάδης «Τι έγινε ρε Φωτεινή;», εκδ. Αρμός, σελ. 328

29 Δεκεμβρίου 1964: Η Αγγελική και η Φωτεινή, δίδυμες, τριανταπεντάχρονες, ξεδιπλώνουν την προβλέψιμη ζωή τους, αναζητώντας αισθήματα. Η πρώτη πόρνη κι η δεύτερη θρησκευόμενη νοικοκυρά. Μια δολοφονία ανατρέπει κάθε συνέχεια… «Η Φωτεινή, μες στο μαύρο φόρεμα, στημένη στο μικρό καρεκλάκι, ασκούσε μια γοητεία στο πλήθος που μαζευόταν. Φάνταζε σαν ηρωίδα μιας άλλης εποχής. Τη μέρα ή πιο σωστά τη ζεστή νύχτα της 15ης Ιουλίου, που πραγματοποίησε εκείνη τη γεμάτη ανατροπές διαδρομή από την Αθήνα προς τη Θεσσαλονίκη, ο έρωτας κι ο θάνατος μπλέχτηκαν στο σώμα και στα συναισθήματά της. Ξόρκισαν ο ένας τον άλλον. Είχε γραφτεί έντονα η χαρά, που δεν τολμούσε μέχρι τότε να την αφήσει να πάρει θέση δίπλα της. Ο νεαρός Άρης μαζί με τον Τάκη ξεκλείδωσαν μια Φωτεινή που δούλευε χρόνια για το δισταγμό και την ενοχή. Δεν είχε αμφιβολία ότι αυτό που έκανε σήμερα, αυτό που αποφάσισε να το φτάσει στο τέλος του, ήθελε οπωσδήποτε να πετάς σαν αετός κι όχι σαν κότα…».

Ξένη πεζογραφία:

Ζίγκφριντ Κρακάουερ «Η γραφομηχανούλα», Μετάφραση: Νικήτας Σινιόσογλου, εκδ. Κίχλη, σελ. 88

Στη “Γραφομηχανούλα” του Ζίγκφριντ Κρακάουερ (1889-1966) ο αφηγητής ερωτεύεται τη γραφομηχανή του. Η παράδοξη σχέση τους διανύει όλα τα στάδια μιας τυπικής ερωτικής συνύπαρξης: μια τυχαία συνάντηση, ενθουσιασμός και ερωτική μανία, απομάγευση και χωρισμός. Ό,τι περιγράφει ο Κρακάουερ προσομοιάζει με την εμπειρία του Φρίντριχ Νίτσε γύρω στα 1882, όταν, έχοντας χάσει την όρασή του, έγινε για λίγο ενθουσιώδης κάτοχος μιας από τις πρώτες γραφομηχανές. Σε αυτήν “χτύπησε” ποιήματα και επιστολές, όπου φανερώνεται πότε πότε ο ψυχικός εκτροχιασμός, όπως και στο αφήγημα του Κρακάουερ. Ο Νίτσε υπήρξε ο πρώτος στοχαστής που επισήμανε τη γοητεία μιας ενδεχόμενης ώσμωσης διανοητή και μέσου. Οι συμπτώσεις ανάμεσα στα δύο κείμενα είναι τέτοιες, ώστε συνιστάται η παράλληλη ανάγνωσή τους εν είδει λογοτεχνικού παιχνιδιού.
Για μεγάλο διάστημα δεν τολμούσα να χρησιμοποιήσω τη μηχανή. Τέλεια καθώς ήταν, μου φαινόταν πλάσμα ανώτερο, που θα ήταν ανεπίτρεπτο να υποστεί την παραμικρή ζημιά από τυχόν κακομεταχείριση. Αμήχανος, μονάχα χάιδευα -τότε, στην αρχή της σχέσης μας- τα δροσερά της μέλη. Το απαλό άγγιγμα αρκούσε για να με κάνει ευτυχισμένο. Άλλοτε άφηνα τον κύλινδρο να περιστρέφεται και πείραζα τα καρούλια με τις μελανοταινίες κρατώντας ολίγη αντίσταση με τα δάχτυλα. Όποτε αμελούσαν οι επισκέπτες μου να εκφράζουν τον θαυμασμό τους για τη μηχανούλα, τους μισούσα.
Κούρτσιο Μαλαπάρτε «Το δέρμα», Μετάφραση: Παναγιώτης Σκόνδρας, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 448

“Το δέρμα μας, ετούτο το καταραμένο τομάρι. Εσάς ούτε που σας περνάει από τον νου για πόσα είναι ικανός ένας άνθρωπος, για τι ηρωισμούς και για τι ατιμίες είναι ικανός, προκειμένου να σώσει το τομάρι του. Ετούτο, ετούτο το σιχαμερό πετσί, βλέπετε;”
Γραμμένο αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, το Δέρμα έγινε το εμβληματικό αριστούργημα που καθιέρωσε τον Κούρτσιο Μαλαπάρτε ως έναν από τους σύγχρονους κλασικούς συγγραφείς. Με πρωταγωνιστές τους ανθρώπους της Νάπολης, λαό ταλαιπωρημένο από τα δεινά του πολέμου, πεινασμένο, θρησκόληπτο, εκπορνευμένο, που παλεύει με έναν σχεδόν ποιητικό τρόπο να επιβιώσει, ο Μαλαπάρτε ασκεί δριμεία κριτική σε υψηλούς κοινωνικούς και πολιτικούς παράγοντες, φωτίζει με ειρωνεία και χιούμορ τη διαφορά ανάμεσα στους ελευθερωτές Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους, και συνοψίζει τα δεινά των συρράξεων και του φασισμού – την απώλεια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ίδιας της ανθρώπινης ιδιότητας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Χουάν Γκόμεθ Μπάρθενα «Γυναίκα από μελάνι», Μετάφραση: Βασιλική Κνήτου, εκδ. Καστανιώτη, σελ. 226

Το 1904 δύο νεαροί από τη Λίμα, ο Χοσέ Γκάλβες και ο Κάρλος Ροδρίγες, θέλοντας να αποκτήσουν υπογεγραμμένες ποιητικές συλλογές του αγαπημένου τους ποιητή, του Χουάν Ραμόν Χιμένεθ, αποφάσισαν να του γράψουν παριστάνοντας μια νεαρή θαυμάστριά του, τη Χεορχίνα Ούμπνερ. Το αποτέλεσμα αυτής της καλοστημένης λογοτεχνικής φάρσας ήταν μια μακροχρόνια αλληλογραφία που θα οδηγούσε τελικά τον νομπελίστα ποιητή να ερωτευτεί την κοπέλα-φάντασμα. Βασιζόμενος σε μια πραγματική ιστορία, ο Χουάν Γκόμεθ Μπάρθενα επιχειρεί μια ευφάνταστη ανάπλαση των γεγονότων. Γινόμαστε μάρτυρες του αθώου πείσματος των μαθητευόμενων ποιητών οι οποίοι, έχοντας συνείδηση της μετριότητας των πρώτων πονημάτων τους, αποφασίζουν να δημιουργήσουν την τέλεια μούσα για το είδωλό τους, εκείνη που θα τους εμπνεύσει τους καλύτερους στίχους. Μεταφερόμαστε στο Περού των αρχών του περασμένου αιώνα, από τις σοφίτες της επίπλαστης μποέμικης ζωής των αριστοκρατών του ως τα πορνεία των φτωχών ή την προβλήτα όπου έπεσαν νεκροί οι πρώτοι εργάτες-αγωνιστές. Και σιγά σιγά παρακολουθούμε επίσης τη γέννηση μιας ηρωίδας που θα ξυπνήσει τα πάθη και στις δύο όχθες του Ατλαντικού, μέχρι να γίνει, αυτή η “Γυναίκα από μελάνι”, η αληθινή πρωταγωνίστρια αυτού του υπέροχου μυθιστορήματος.

Graem Macrae Burnet «Το ματωμένο του έργο», Μετάφραση: Χίλντα Παπαδημητρίου, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 392

Βρισκόμαστε στο έτος 1869. Ένα κτηνώδες τριπλό φονικό σε μια απομονωμένη κοινότητα των σκοτσέζικων Χάιλαντς οδηγεί στη σύλληψη ενός νεαρού ονόματι Ρόντερικ Μακρέι.Ένα βιογραφικό κείμενο γραμμένο από τον κατηγορούμενο διασαφηνίζει ότι είναι ένοχος, αλλά εναπόκειται στους λαμπρότερους νομικούς και ψυχιατρικούς εγκεφάλους της χώρας να αποκαλύψουν τι τον οδήγησε να διαπράξει αυτά τα στυγνά και βίαια εγκλήματα.Ήταν τρελός; Μόνο η ευγλωττία και η πειστικότητα του δικηγόρου του μπορεί να σώσουν τον Μακρέι από την αγχόνη. Μια ακαταμάχητη και πρωτότυπη ιστορία για την αμφιλεγόμενη φύση της αλήθειας, ακόμα κι όταν τα γεγονότα μοιάζουν ξεκάθαρα. Ένα σαγηνευτικό λογοτεχνικό θρίλερ τοποθετημένο σ’ ένα σκληρό τοπίο, όπου η άσκηση εξουσίας είναι αυθαίρετη.

Αστυνομικό μυθιστόρημα:

Τατιάνα Αβέρωφ «Έγκλημα στον παράδεισο», εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 272

Η Μαρία Λάζου υπηρετεί την θητεία της ως αγροτική γιατρός σ’ ένα ακριτικό χωριό, ξεχασμένο κάπου στα βουνά της Ηπείρου. Η μικρή κοινότητα την αγκαλιάζει, η ζωή κυλάει ήσυχα, σχεδόν ειδυλλιακά. Όλα δείχνουν πως βρήκε το ιδανικό περιβάλλον για να ξεφύγει απ’ το τραυματικό παρελθόν της στην Αθήνα. Ώσπου γίνεται ένας φόνος… Ο αστυνόμος Περικλής Γαλάνης έρχεται απ’ τα Γιάννενα για να εξιχνιάσει τον μυστηριώδη θάνατο του δημάρχου Κωλέτη, ενός ξεχωριστού ανθρώπου με ενδιαφέρον παρελθόν που όλοι πίνουν νερό στο όνομά του. Το κίνητρο μοιάζει ακατανόητο. Οι ύποπτοι πολλοί, όσο και απρόβλεπτοι. Η υπόθεση περιπλέκεται καθώς ο Γαλάνης παλεύει να αντιμετωπίσει τα εμπόδια που του θέτει ο ντόπιος αστυνομικός και μια παράξενη ορεινή κοινότητα με τα μυστικά της και τα ψέματά της.

Ίαν Ράνκιν «Ο διάβολος μόνο ξέρει», Μετάφραση: Νάντη Σακκά, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 464

Κάποιες υποθέσεις απλώς δεν ξεχνιούνται. Για τον Τζον Ρέμπους η υπόθεση που ποτέ δεν θα ξεχάσει είναι η δολοφονία της νεαρής Μαρίας Ταρκουάντ, η οποία βρέθηκε νεκρή πριν από σαράντα χρόνια στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου όπου διέμενε ένας διάσημος ροκ σταρ και η συνοδεία του. Ο δράστης δεν συνελήφθη ποτέ. Στο μεταξύ ο υπόκοσμος του Εδιμβούργου μοιάζει ακέφαλος. Ένα από τα επίδοξα αφεντικά του, ο Ντάριλ Κρίστι, έχει πέσει θύμα επίθεσης, ενώ μια έρευνα για ξέπλυμα χρήματος τον έχει φέρει σε δεινή θέση. Ο γερο-Κάφερτι, η νέμεση και ο πιο παλιός εχθρός του Ρέμπους, τα έχει στ’ αλήθεια παρατήσει ή περιμένει να πέσει το Εδιμβούργο στα χέρια του σαν ώριμο φρούτο;

Μάρκο Μαλβάλντι «Παρτίδα για πέντε», Μετάφραση: Δήμητρα Δότση, εκδ. Καλέντης, σελ. 208

Το πρώτο βιβλίο της πολυμεταφρασμένης μπεστσέλερ σειράς ΜπαρΛούμε – Εγκλήματα στην Τοσκάνη. Στο ΜπαρΛούμε, σε ένα μικρό παραλιακό θέρετρο κοντά στο Λιβόρνο, ανάμεσα σε ατελείωτα φλιτζάνια εσπρέσο και ιταλικές τράπουλες, τέσσερις ογδοντάχρονοι και ο Μάσιμο, ιδιοκτήτης του μπαρ, περνούν την ώρα τους κουβεντιάζοντας, μαλώνοντας και διατυπώνοντας θεωρίες για τον φόνο μιας νεαρής κοπέλας στην πόλη τους. Η έκλυτη ζωή του κοριτσιού οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η δολοφονία σχετίζεται με τον κόσμο των ναρκωτικών και της νύχτας. Οι τέσσερις παλιόφιλοι, που θυμίζουν σε πολλά τους πρωταγωνιστές της ταινίας “Οι εντιμότατοι φίλοι μου”, λατρεύουν το κουτσομπολιό, τις φάρσες και τις φαρμακερές ατάκες. Με τη σκωπτική και αθυρόστομη γλώσσα τους, χαρακτηριστική της Τοσκάνης, ξεδιπλώνουν ένα ένα τα κομμάτια του εγκλήματος αναγκάζοντας τον Μάσιμο να αναλάβει τον ρόλο του ερασιτέχνη ντετέκτιβ. Μέσα από αυτές τις έρευνες και τη ζωντανή, πολύχρωμη πρόζα του Μαλβάλντι, ξεπροβάλλει η συναρπαστική εικόνα της ζωής μιας πόλης της Τοσκάνης, η οποία, με όλες τις επαρχιακές ιδιοτροπίες της, αντιστέκεται σθεναρά στην εισβολή του αλόγιστου μαζικού τουρισμού.

Stefan Ahnhem «Χωρίς πρόσωπο», Μετάφραση: Νοέλα Ελιασά, εκδ. Διόπτρα, σελ. 640

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ…
Δύο άντρες είναι νεκροί. Και οι δύο είχαν κατηγορηθεί για σχολικό εκφοβισμό στα μαθητικά τους χρόνια. Στον τόπο του εγκλήματος έχει βρεθεί ένα και μοναδικό στοιχείο: μία φωτογραφία της τάξης του 1982, με το πρόσωπο του πρώτου άντρα διαγραμμένο.

ΕΝΑΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ ΠΟΥ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΕΙ…
Ο Φάμπιαν Ρισκ συμμετέχει στην έρευνα και έχει μόλις επιστρέψει στην πόλη όπου μεγάλωσε. Είναι όμως κι ένα από τα παιδιά της φωτογραφίας. Νόμιζε ότι είχε αφήσει πίσω τα σχολικά του χρόνια, τώρα όμως αρχίζει να μετράει πτώματα των συμμαθητών του.
Το κάθε πτώμα θέλει να πει κάτι. Όλα φαίνονται προσχεδιασμένα από έναν ευφυέστατο δολοφόνο. Κάποιος έχει αποφασίσει να σκοτώσει και τους είκοσι πρώην συμμαθητές. Ο Φάμπιαν Ρισκ ίσως είναι το επόμενο θύμα αλλά και ο βασικός ύποπτος…

Arne Dahl «Μουσικές καρέκλες», Μετάφραση: Γρηγόρης Κονδύλης, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 600

Στη διάρκεια μόλις λίγων ημερών τρεις ανησυχητικοί θάνατοι λαμβάνουν χώρα σε διαφορετικά σημεία της Ευρώπης. Ένας πλαστικός χειρουργός που είχε την εποπτεία σε ένα μυστικό ευρωπαϊκό πρόγραμμα βρίσκεται νεκρός στο σπίτι του στο Βέλγιο – δεν είναι ξεκάθαρο αν πρόκειται για δολοφονία ή αυτοκτονία. Ένας αλβανός έμπορος όπλων δέχεται πυροβολισμούς και σκοτώνεται σε ένα μπαρ στη Στοκχόλμη. Λίγο αργότερα το πτώμα ενός τσέχου ευρωβουλευτή ανακαλύπτεται σε ένα νησί-φυλακή κοντά στην Τοσκάνη, τον έχουν μαχαιρώσει έως θανάτου. Παρόλο που δεν υπάρχει καμιά προφανής σύνδεση μεταξύ αυτών των τριών θανάτων, ο Πολ Γελμ και οι συνάδελφοί του στην Opcop υποψιάζονται πως τα τρία περιστατικά έχουν σχέση μεταξύ τους. Η ομάδα Opcop αν και αποσυντονισμένη λόγω της δολοφονίας δύο μελών της αναλαμβάνει να κυνηγήσει τους δολοφόνους. Τα ίχνη οδηγούν στο διαβόητο νησί-φυλακή.

Susie Steiner «Αγνοούμενη μέχρι αποδείξεως του εναντίου», Μετάφραση: Γωγώ Αρβανίτη, εκδ. Μεταίχμιο, σελ.488

Μέσα Δεκεμβρίου και η περιοχή του Κέιμπριτζ έχει καλυφθεί από χιόνι. Η υπαστυνόμος ντετέκτιβ Μανόν Μπράντσο προσπαθεί να αποκοιμηθεί ύστερα από ένα ακόμα καταστροφικό ραντεβού με μια online γνωριμία – το σιγανό μουρμουρητό του ασύρματου της αστυνομίας είναι η μόνη της παρηγοριά.
Μέσω των ραδιοκυμάτων φτάνει στα αυτιά της η αναφορά για την εξαφάνιση μιας γυναίκας – η πόρτα του θύματος μισάνοιχτη, αίμα στο πάτωμα της κουζίνας. Η Μανόν ξέρει ότι οι πρώτες 72 ώρες είναι οι πιο κρίσιμες:
είτε θα βρεις την αγνοούμενη είτε θα πρέπει ν’ αρχίσεις να ψάχνεις για το πτώμα της. 
Μόλις η ντετέκτιβ βλέπει τη φωτογραφία της Ίντιθ Χιντ, μιας μεταπτυχιακής φοιτήτριας στο Κέιμπριτζ από μια πολύ καλά δικτυωμένη οικογένεια (με δεσμούς με τη βασιλική οικογένεια), ξέρει πως αυτή η υπόθεση θα πάρει διαστάσεις.
Είναι νεκρή ή ζωντανή;
Μήπως η «περίπλοκη» ερωτική της ζωή είναι η αφορμή της εξαφάνισής της, όπως δηλώνει ένας υψηλόβαθμος αξιωματικός στα αδηφάγα ΜΜΕ;
Και όταν ένα πτώμα ανακαλύπτεται, μήπως δεν είναι το τέλος αλλά μόνο η αρχή;
Ένα διαφορετικού είδους θρίλερ, που ξεπερνά τα στεγανά του είδους, καθώς εστιάζει στους ήρωες και στην εξέλιξή τους.
H ίδια η συγγραφέας περιγράφει τις δύο βασικές της ηρωίδες.
Την ντετέκτιβ Μανόν: Προσωπικά τη θεωρώ φυσιολογική, εννοώ δηλαδή ότι είναι φυσιολογικό που ζει μια μίζερη ζωή. Είναι 39 χρονών. Είναι πολύ καλή στη δουλειά της, είναι έξυπνη και αγαπά αυτό που κάνει, αλλά είναι πολύ πολύ μόνη. Δεν έχει δεσμό και αναζητά κάποιον με τον οποίο θα δημιουργήσει οικογένεια. Παράλληλα με την εξέλιξη της πλοκής, ο αναγνώστης παρακολουθεί τα σκαμπανεβάσματα της προσωπικής της ζωής, ιδίως τα ραντεβού που κλείνει μέσω ίντερνετ.
Την Ίντιθ Χιντ: Κατά κάποιον τρόπο, η Ίντιθ είναι αντιδιαμετρικά αντίθετη από τη Μανόν. Είναι λαμπερή και η εικόνα της είναι τέλεια. Σπουδάζει στο Κέιμπριτζ, ενώ ο πατέρας της είναι γιατρός της βασιλικής οικογένειας. Είναι πολύ πλούσιοι και εκ πρώτης όψεως επιτυχημένοι. Στο βάθος όμως υπάρχουν πολλά ζητήματα. Με αυτή την έννοια η Μανόν, που μοιάζει να τα έχει κάνει θάλασσα και κλαίει στις τουαλέτες, μοιάζει να είναι στο άλλο άκρο από την Ίντιθ.
Στην εξέλιξη όμως της ιστορίας αποκαλύπτεται ότι άλλο η εικόνα και η επιφάνεια και άλλο η πραγματικότητα.

Βιβλία για παιδιά:

Σύλβια Πλαθ «Το κοστούμι-δε-με-μέλει και άλλες ιστορίες για παιδιά», Μετάφραση: Κατερίνα Αγγελάκη- Ρουκ, εικονογράφηση: Ρόμπερτς Ντέιβιντ, εκδ. Πατάκη, σελ. 72

Τρεις ιστορίες γραμμένες από τη Σύλβια Πλαθ για τα παιδιά της, ιστορίες που σφύζουν από ενέργεια και ενθουσιασμό και ταξιδεύουν αυτούσιες στον χρόνο. Περιλαμβάνονται: «Το κοστούμι-δε-με-μέλει», «Η κουζίνα της κυρίας Κερασάκη», «Το Βιβλίο Κρεβάτι».

Έλλη Πεταλά «Ήταν κάποτε ένα όνειρο», εικονογράφηση: Φωτεινή Τίκκου, εκδ. Πατάκη, σελ. 48

Ήταν κάποτε ένα όνειρο που ήθελε να γίνει πραγματικότητα. Στον δρόμο του συνάντησε εμπόδια, βρέθηκε μπροστά σε αδιέξοδα και κάποιες φορές χάθηκε εντελώς. Μια μέρα, όμως, έγινε κάτι πολύ καλύτερο απ’ ό,τι ονειρευόταν. Έγινε μία πραγματικότητα… όνειρο!

Ντονατέλ Μπίντι Μονταΐνι «Μικρές χριστουγεννιάτικες ιστορίες», Εικονογράφηση: Ελπίδα Παγκανέλι, Μετάφραση: Ελένη Τουλούπη, εκδ. Κέδρος, σελ. 160

Δώδεκα μικρές ιστορίες με ήρωες τον Άγιο Βασίλη, νάνους, ξωτικά, παιδιά με ξεχωριστό χαρακτήρα και ζώα γεμάτα αγάπη. Με χιούμορ και παιχνιδιάρικη διάθεση, αυτές οι ιστορίες μας δείχνουν το σημείο όπου συναντιούνται η καθημερινή ζωή και ο κόσμος της φαντασίας. Γιατί τα Χριστούγεννα είναι ξεχωριστά, όχι μόνο χάρη στις διακοπές, στα φώτα ή στα δώρα. Είναι μια ευκαιρία να δώσουμε και να πάρουμε αγάπη, να αφουγκραστούμε τις ανάγκες των άλλων ή να εκφράσουμε τις δικές μας. Αυτό το ιδιαίτερο, μαγευτικό πνεύμα των Χριστουγέννων ζωντανεύουν οι δώδεκα πρωτότυπες ιστορίες του βιβλίου. H Ντονατέλα Μπίντι Μονταΐνι γεννήθηκε και ζει στην Φλωρεντία. Σπούδασε Μεσαιωνική Ιστορία και για πολλά χρόνια δίδαξε στη Μέση Εκπαίδευση.
Γράφει για τη χαρά της έμπνευσης και της αφήγησης, και γιατί μέσα από τη γραφή εξερευνά τις επιθυμίες και τους φόβους των νέων. Συνεργάζεται με μερικούς από τους καλύτερους ιταλικούς εκδοτικούς οίκους, και τα βιβλία της έχουν λάβει σημαντικά βραβεία και έχουν μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες.

Ελένη Σβορώνου «Πράσινος πυρετός», Εικονογράφηση: Θανάσης Πέτρου, εκδ. Πατάκη, σελ. 104

Τέσσερις έφηβοι πάσχουν από μια σπάνια αλλεργία: τη SOKIN.
Βγάζουν σπιθουράκια, καντήλες και φλύκταινες όταν παραβιάζεται ένας νόμος.
Ιδίως όταν η παρανομία βλάπτει σοβαρά το περιβάλλον γύρω τους.
Κανένας τους δε διάλεξε να είναι ένα “βαρόμετρο εφαρμογής των νόμων”!
Υποφέρουν.
Μόνη γιατρειά είναι το φάρμακο AntiSOKIN.
Ένα φάρμακο που πωλείται στα φαρμακεία και στα βιβλιοπωλεία.
Βγαίνει σε ταμπλέτες, σιρόπι και βιβλίο!
Είναι ο ανά χείρας οδηγός δράσης.
Οι τέσσερις φίλοι ακολουθούν τις οδηγίες άλλοτε κατά γράμμα και άλλοτε αυτοσχεδιάζοντας. Και το διασκεδάζουν.
Ζήσε μαζί τους την περιπέτεια.
Όπλα σας είναι μια σειρά από τρόπους κινητοποίησης που έχουμε όλοι οι πολίτες στη διάθεσή μας και δεν τους γνωρίζουμε.
Όπλα απολύτως νόμιμα και αποτελεσματικά. Εξολοθρεύουν δύο εχθρούς: την αδιαφορία και την παρανομία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Κωνσταντίνα Φραντζεσκάκη «Ο φίλος μου ο Διαβητούλης», Εικονογράφος: Μαρία Μανουρά, εκδ. Ελληνοεκδοτική, σελ. 88

Ο Μιχάλης τον τελευταίο καιρό δεν αισθάνεται και τόσο καλά, πηγαίνει πολλές φορές τουαλέτα και συνεχώς διψάει. Έτσι, η επισκεψη στον γιατρό δεν αργεί… Κι εκείνος το λέει ξεκάθαρα: διαβήτης! Κι όσο ο Μιχάλης αναρωτιέται τι είναι ο διαβήτης και κανείς δεν του εξηγεί, ξαφνικά εμφανίζεται ο Διαβητούλης, έτοιμος να λύσει κάθε του απορία και να τον βοηθήσει σε ό,τι θελήσει…

Ιωάννα Φαββατά «Λυμένα κορδόνια», Εικονογράφηση: Θέντα Μιμηλάκη, εκδ. «Πατάκη», σελ.40

Η Σοφία θέλει οπωσδήποτε τα καινούρια της παπούτσια να έχουν κορδόνια. Την ημέρα που θα τα φορέσει ξεκινά το δικό της μαγικό ταξίδι στο δάσος.

Πού θα την οδηγήσει άραγε η συνάντησή της με έναν σκύλο, έναν λύκο και δύο αρκούδες;

Ελένη Κωνσταντινίδου «Ο Ποδάρας και η Αθηνά», εκδ. Πατάκη, σελ. 80

Μάντεψε: Γιατί πιστεύει ο Ποδάρας πως όλοι τον κοροϊδεύουν; Μπορούν δυο κλεμμένες κάλτσες να δώσουν τη λύση; Πού βρίσκει τα παντελόνια του; Η μπάμια γίνεται και γλυκό; Τι; Έχεις τις απαντήσεις για όλα;
Ευτυχώς, οι μαντεψιές σου έχουν μάλλον πέσει όλες έξω – έτσι αυτή η ιστορία θα είναι ακόμη πιο συναρπαστική!
Χιούμορ και ανατροπές σε ένα παραμύθι για την αληθινή έννοια του θάρρους, τη διαφορετικότητα, την αυτοεκτίμηση και τη φιλία σε έναν κόσμο φανταστικά φανταστικό!