Διήγημα: «Οι παρουσίες της ζωής μας»
της Ειρήνη Τσιουμάνη // *
Στις εποχές των λίγων βρεθήκαμε να αποζητάμε τα πολλά. Για μερικούς ονειροπόλοι και πεισματάρηδες μα για τους περισσότερους ανόητοι κι απροσάρμοστοι. Παγιδευτήκαμε στις έννοιες και τους ορισμούς για να αποδείξουμε τι είμαστε από όλα αυτά που μας καταλογίζουν και ξεχάσαμε τον προορισμό μας. Κάπου στη μέση κάτι προσωρινό φάνηκε αναγκαίο και τροποποιήσαμε τα πλάνα μας νομίζοντας πως με παρόμοια διάθεση θα επιστρέφαμε σε αυτά. Οι ελπίδες όμως, σκορπούν εύκολα αν δεν τις προστατέψεις από τις απογοητεύσεις μα κυρίως από το προσωρινό βόλεμα.
Παράλληλα, η ζωή πορεύεται δίχως να σε περιμένει, χωρίς να νοιάζεται για επιλογές ή αμφιβολίες. Ό,τι θεωρείς σωστό ή λάθος μεταβάλλεται ανάλογα με την περίσταση, τον άνθρωπο, τη διάθεση. Οι στιγμές τρέχουν κι εσύ αναθεωρείς, συνεχίζεις, παραμένεις. Μερικές φορές χάνεσαι και νιώθεις την επιθυμία να μείνεις με τον εαυτό, να ζήσεις το εκάστοτε δράμα σαν κακός ηθοποιός αφού κανένα ακροατήριο δε θα πεισθεί. Οι άνθρωποι θεωρούν αδυναμία την εκδήλωση των συναισθημάτων κι όμως την επιθυμούν και την απαιτούν συνεχώς από τους άλλους.
Επομένως, καθώς η ζωή σε παρασέρνει, δεν έχει σημασία αν θέλεις να ξαποστάσεις λίγο ή αν αγωνίζεσαι διακαώς να υπερβείς τον χρόνο. Η πρώτη κατηγορία ανθρώπων θα κριθεί για τη ζηλευτή κατά τ’ άλλα αναισθησία της κι η δεύτερη για την ανθυγιεινή, απαραίτητη πάραυτα, ανταγωνιστικότητά της. Το ζήτημα είναι να είσαι παρών τη στιγμή που η ζωή θα σε καταπλήξει ή θα σε πονέσει. Εύκολα δηλώνει κανείς ότι ζει καθώς περνούν οι μέρες, τα χρόνια, οι υποχρεώσεις. Ωστόσο, ανάμεσα στα περιττά μα αναγκαία, στα χρήσιμα μα υπερβολικά, σίγουρα θα βρεις παραπεσμένα τα όνειρά σου. Είναι εκείνα στα οποία δεν πίστεψες ποτέ με πάθος ή που στα κακολόγησαν οι εμπειρότεροι αυτής της ζωής και τα εγκατέλειψες πειθόμενος για τη ματαιότητά τους.
Έπειτα, κάπου εκεί θα βρεις και τους ανθρώπους που συνάντησες. Τότε θα αντιληφθείς πως μερικοί ανησυχούσαν όσο προχωρούσες ότι μπορεί να τους ξεχάσεις και δε θα μείνει λίγη από τη σκέψη σου να τρέφει τον εγωισμό τους. Βέβαια, η ζωή φροντίζει πάντοτε να σου παρέχει ευκαιρίες. Επομένως, ως αντίβαρο ο δρόμος σου θα πλαισιωθεί κι από άτομα ευγενή, ίσως κι αυτά προβληματισμένα από σκέψεις αλλόκοτες για τους πολλούς αλλά που περιέργως με τρόπους παράδοξους θα σε εμπνέουν.
Εν τέλει, οι επιλογές σου θα ορίσουν κατά πόσο δηλώνεις παρών στις στιγμές τις ζωή σου. Κι όταν ο χρόνος θα πάψει πια να μας απασχολεί ίσως μονάχα αυτό να παίζει ρόλο, οι παρουσίες κι οι απουσίες που κατέγραψε η ζωή εις βάρος μας.
* Η Ειρήνη Τσιουμάνη γεννήθηκε το καλοκαίρι του 1991. Είναι Πτυχιούχος του Τμήματος Φιλολογίας (Τομέας ΜΝΕΦ) της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Εργάζεται ως φιλόλογος στη Λάρισα και παράλληλα παρακολουθεί το Μεταπτυχιακό πρόγραμμα της Ειδικής Εκπαίδευσης στη Σχολή Επιστημών Αγωγής του Πανεπιστημίου Λευκωσίας. Επιπλέον ασχολείται με τη μελέτη της λογοτεχνίας, την παραγωγή ποιημάτων, τον εθελοντισμό καθώς και με το τρέξιμο.
Ετικέτες: Διήγημα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “άγνοια”
23/04/2024, 7:47 μμ -
Δύο ποιήματα
23/04/2024, 7:46 μμ -
-
Διήγημα: “Αυτόπτης μάρτυρας”
23/04/2024, 7:43 μμ -
Διήγημα: “Νεράντζια θανάτου”.
23/04/2024, 7:41 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Το τρίτο Στεφάνι. Μια παράσταση που θα ανέβει από την 1η ως τις 5 Απριλίου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
Από την Αντιγόνη Καράλη // Το προσωπικό συνδιαλέγεται με το κοινωνικό και εθνικό παρελθόν, την ιστορία της Ελλάδας των νεότερων χρόνων, η οποία βρίθει από ένδοξες αλλά και τραγικές στιγμές. Μία ερμηνεία στο παρόν της κρίσης αξιών και ταυτότητας
Περισσότερα -
Το αίνιγμα των κυψελωτών τάφων στο Ομάν
Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // Σε ένα άγριο στην όψη έδαφος που αποτελεί το ορεινό εσωτερικό βραχώδες και απόκρημνο τοπίο της οροσειράς Αλ Χατζάρ του Ομάν, βρίσκεται ένας από τους πιο εντυπωσιακούς αρχαιολογικούς χώρους της Αραβικής Χερσονήσου ο
Περισσότερα -
Με τον Χαρούκι Μουρακάμι κάπου ανάμεσα
Γράφει η Άννα Ρω // Γιώργος Tenorman Τζιουβάρας «Χαρούκι – Μαρμελάδα από χιονισμένα ρόδα» Διαβάσαμε το Χαρούκι – Μαρμελάδα από χιονισμένα ρόδα του Γιώργου Τένορμαν Τζιουβάρα και… Τα ρόδα ομορφαίνουν την επαφή τους Οι αναμνήσεις ζεσταίνουν το
Περισσότερα -
«Γράμμα δεν στέλνουν πίσω»
Γράφει ο Παναγιώτης Πέστροβας // Σε ένα «χωριό» της Αττικής , μεγάλη πόλη πλέον, ένα παιδί ανασκαλεύει μνήμες. Αφήνοντας τον νου σου να ταξιδέψει , βλέπεις μαγικές εικόνες του χθες. Αυτό τον κέντριζε, και τον κεντρίζει. Το χθες. Η
Περισσότερα -
Ένα ποίημα
Του Βρύου Λαβάρτη //* Σε χτυπούν και σε δέρνουν Σε χλευάζουν και ρουφούν Τη νιότη σου. Σε ρίχνουν κάτω, θέλουν να λιώσουν το κορμί σου Να σημαδέψουν το βλέμμα σου Να ραγίσουν την καρδιά σου Να
Περισσότερα -
Απαντώντας σε απόκρυφα και αναπάντητα ερωτήματα
Γράφει η Ελένη Χωρεάνθη // Διονύσης Καρατζάς «Πρόβα εαυτού». Με έξι σχέδια της Άννας Καρατζά, Εκδόσεις Μετρονόμος Ευφραίνεται η ψυχή μου και θαρρώ πως μοσχοβολάει ο τόπος γύρω μου, όταν συναντάω ποιήματα που οι λέξεις και οι στίχοι
Περισσότερα -
Διήγημα: “Γυάλινος”
Του Κωνσταντίνου Χατζηκαλύμνιου // * Γυάλινος Στο μυαλό του είναι. Τίποτα δεν έχει. Για να τραβάει την προσοχή το κάνει. Τι θα πουν στο γιατρό δηλαδή; Το παιδί τους είναι γυάλινο και φοβάται μη σπάσει;
Περισσότερα
