Fractal
Home / FRACT-ALL / Ένα ποίημα: “Είμαι ένα μαύρο που τυφλώνει”
25/01/2017, 11:52 πμ

Ένα ποίημα: “Είμαι ένα μαύρο που τυφλώνει”

Της Κωσταντίας Γέροντα // *

 

f4

 

ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΜΑΥΡΟ ΠΟΥ ΤΥΦΛΩΝΕΙ

 

Είμαι ένα μαύρο που τυφλώνει κι εσύ βαράς καραούλι στη σκοπιά σου,

ακρίτας ω νενίκηκα τη σύγχυση,

σκουπίζεις αδιαφορία κι ένας άνεμος καγχάζει βραχνές ήττες,

αποβραδίς κοιτάζω το χλωμό φεγγάρι μα μένω στήλη άλατος,

ίδια με άγαλμα μπροστά στη ματιά σου την ολοπόρφυρη,

κι εσύ χλωμιάζεις και πετάς αστραπόβροντα που μου σχίζουν το αφτί,

ύστερα την κοιλιά κι ύστερα το πόδι,

για να γεννοβολήσω αρουραίους και πευκοβελόνες,

μισή καρδιά, μισή θλίψη,

ζοφερή γέννα, ζοφερή αμαρτία,

τίκτω ασβούς και χελώνες και σχηματίζω οικογένεια από τέρατα,

χωρίς κεφάλια κι ανείδωτες χιονοστιβάδες

και μέσα στα έγκατα ένα ουρλιαχτό που γίνεται ύλη

και επιμένει να νικά κατά κράτος τις τύψεις, το ονειροπόλημα και τη φυγή,

συντριβή από τα γεννοφάσκια,

χωρίς μοίρα στον ήλιο,

αρνητική αθεολογία,

εσύ, εδώ, τώρα, στη γη, στη μόνη πραγματικότητα που μας περιβάλλει,

στο χώμα το βαρύ, το περπατημένο, το σκαμμένο, για να μας στεγάσει, εκεί.

 

 

* Η Γέροντα Κωσταντία και έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές με την Άνεμος εκδοτική. Η πιο πρόσφατη λέγεται «Κώνειο και άγρια τριανταφυλλιά».

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top