Fractal

Ποίηση: “Αναζητώντας το αύριο”

Της Έφης Μυλωνά // *

 

Looking-into-light

 

Σηκώθηκες βαρύς σήμερα, άτονος.

Ατένισες τον γκριζωπό, θλιμμένο ουρανό απ ‘το παράθυρό σου.

Ανέπνευσες μια γερή δόση οξυγόνου,

τόση σου είπαν πως σου αναλογούσε,

και ξεκίνησες την ημέρα, μηχανικά.

Έβαλες σε μια κούπα μαύρο καφέ

και άραξες μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης σου.

Η καθημερινότητά σου βουτηγμένη στην ρουτίνα, βολεμένη,

απαλλαγμένη από κάθε περιττή σκέψη.

Όλα όμως σήμερα έμοιαζαν διαφορετικά,

είχαν χάσει την συνηθισμένη, οικεία τους μορφή.

Οι γυάλινοι τοίχοι της γυάλας που σε περιέβαλλε,

άρχισαν να σε πλακώνουν, να σε σφίγγουν, να σε εγκλωβίζουν.

Παιδικές αναμνήσεις, όνειρα και η αναζήτηση του αληθινού εαυτού σου

κυρίευσαν σαν χείμαρρος το μυαλό σου,

γεννώντας χρώματα και επιθυμίες,

ανύπαρκτα μέχρι τότε, άγνωστα προς τα εσένα,

ανοίγοντας νέα παράθυρα προς τον κόσμο, νέες προοπτικές.

Η αλλαγή τρύπωσε αργά μες στην ψυχή σου,

σαν σπόρος που περίμενε καρτερικά ώσπου να φυτρώσει και να ανθίσει.

Ξαφνικά, θέλησες να ζήσεις πραγματικά.

Το παρόν που σου είχαν ορίσει δεν σου αρκούσε.

Ποθούσες να νιώσεις τι σημαίνει να τολμάς, να διακινδυνεύεις, να αγαπάς.

Να γευτείς την ελπίδα, το φόβο, την αποτυχία, την επιτυχία.

Η επιθυμία να φτιάξεις το δικό σου μέλλον, χτισμένο με τα δικά σου θέλω,

κατέκλυσε την ύπαρξή σου.

Έδωσες μια δυνατή γροθιά, γεμάτος αγανάκτηση.

Ο γυάλινος τοίχος γύρω σου κατέρρευσε,

αφήνοντας έναν συντριπτικό ήχο νίκης στον αέρα.

Με πόδια γυμνά και καρδιά γεμάτη ελπίδα,

βάδισες μπροστά, να συναντήσεις το αύριο.

Φεύγοντας, έδωσες μια υπόσχεση στον εαυτό σου,

ποτέ ξανά γυάλινα κλουβιά. Ποτέ ξανά.

 

* Η Έφη Μυλωνά γεννήθηκε στην Ναύπακτο και ζει και εργάζεται στην Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Νοσηλευτική στην Πάτρα και ασχολείται με την φροντίδα των ανθρώπων. Έχει παρακολουθήσει σεμινάριο δημιουργικής γραφής. Ασχολείται εντατικά με την συγγραφή το τελευταίο χρόνο γράφοντας στο προσωπικό της blog.

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top