Fractal
Home / ΣΙΝΕΜΑ / «Εδώ Δεν Υπάρχει Άσυλο». Πράξη Τέταρτη. «Τα παιδιά του συνεργείου (κινηματογραφικού όχι αυτοκινήτων)» + βίντεο κλιπ από την ταινία.
10/10/2014, 5:02 μμ

«Εδώ Δεν Υπάρχει Άσυλο». Πράξη Τέταρτη. «Τα παιδιά του συνεργείου (κινηματογραφικού όχι αυτοκινήτων)» + βίντεο κλιπ από την ταινία.

Επιμέλεια: Γιάννης Παναγόπουλος //

 

Τo Fractal και οι δημιουργοί του «Εδώ Δεν Υπάρχει Άσυλο», θα πορευτούν μαζί ως η στιγμή που το φιλμ τους κάνει πρεμιέρα σε αίθουσες.  Αυτή την εβδομάδα ο παραγωγός – σεναριογράφος της ταινίας γράφει για τους γνωστούς – άγνωστούς ήρωες  της ταινίας του.

 

Γιώργος Παπάζογλου

Γιώργος Παπάζογλου

 

“ΕΔΩ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΣΥΛΟ” σκηνή 5 σεκάνς 3 >>> https://www.youtube.com/watch?v=UAO3BLGv4ps

 

«Γνωρίζεις Λάμπρου την χρήσιν του ρεφλεκτέρ;»

Από τον Θανάση Γιαννόπουλο.

 

«Άστον αυτόν μικρέ, είναι καλλιτέχνης -δεν ξέρει… Βάστα εδώ τη σκάλα ν’ ανεβάσω την ομπρέλα στο άγαλμα, μη σκοτωθούμε κιόλας και δε μας κολλάνε κι ένσημα». Είναι Κυριακή πρωί κι ο Βασίλης Ζερβακάκης ανεβαίνει σε μια σκάλα που την κρατάει ο Γιώργος Παπάζογλου. Είμαστε στη μέση μιας πλατείας και κάποιοι γέροι έχουν ήδη αρχίσει να μαζεύονται όλο περιέργεια.

Οι πιο φιλομαθείς (διάβαζε: κουτσομπόληδες) πλησιάζουν το συνεργείο. «Τι γυρνάτε εδώ παιδιά;» Αναλαμβάνει την υπόθεση η Έλενα Αθανασίου. «Ένα ντοκυμαντέρ για τη μουσική». «Ποια μουσική;» «Εδώ, της περιοχής», λέει η Έλενα. «Ααα, είχαμε ωραία συγκροτήματα -εδώ παρακάτω έπαιζαν κάποτε οι Τσάρμς και οι Άϊντολς», λέει ο γέρος. Ο Μιχάλης γελάει μέσα από τα μουστάκια του και φωνάζει την Έλενα για να τη σώσει από τον διαφαινόμενο χείμαρρο αναμνήσεων: «Βοηθός! Έλα εδώ παιδί μου –τι κάνεις τόση ώρα;»

Η Έλενα Αθανασίου είναι βοηθός σκηνοθέτη, η δουλειά της είναι να θυμάται και να καταγράφει όσα χρειάζεται ο Μιχάλης, να βρίζει όταν ο Μιχάλης κάνει γύρισμα και δεν προλαβαίνει, να παίρνει τηλέφωνα στη θέση του Μιχάλη, να ξεφορτώνει κάρτες, να προετοιμάζει τους ηθοποιούς και τα συγκροτήματα, να κάνει τα πάντα δηλαδή, προκειμένου ο Μιχάλης να έχει στο κεφάλι του μονάχα τις εικόνες που πρέπει να γίνουν ταινία. Κι εφόσον έχουν πάει όλα τα γυρίσματα καλά –κι όταν λέμε γυρίσματα εννοούμε από απλές συνεντεύξεις μέχρι και ολόκληρη συναυλία- η Έλενα κάνει καλά τη δουλειά της. Όσο διαρκεί το γύρισμα είναι σε τρία μέρη ταυτόχρονα, όταν τελειώνει το γύρισμα είναι ψόφια από την κούραση. Ξέρει τα πάντα για μας πριν από μας και μερικές φορές, έχω την εντύπωση οτι δεν μας τα λέει όλα. Μας προσέχει…

Ο Γιώργος Παπάζογλου μάς βρήκε όταν γινόταν η συναυλία στο Gagarin. «Θέλω να βοηθήσω γιατί μου αρέσει αυτό που κάνετε», μου είχε πει. «Κάτσε να σε πάω στο συνεργείο», είχα προθυμοποιηθεί. Τους τον πήγα –πιτσιρικά και αθώο –και πέσανε πάνω του οι κανίβαλοι, μετά από κάνα τέταρτο είχε γίνει κανονικό μέλος της ομάδας! Ήρθε μαζί μας σε δύσκολα γυρίσματα, απαιτητικά –έκανε τη «βρώμικη δουλειά», δηλαδή, όλα όσα οι άλλοι δεν ήθελαν να κάνουν –μέχρι σε προπατζίδικο τον στείλαμε να ρωτήσει αν έχουν υπολογιστή με usb για να ξεφορτώσουμε κάτι κάρτες! Κι ένα περίεργο πράγμα –όσες φορές τον είδα ήταν ευχαριστημένος! Πέρναγε καλά κι αυτό φαινόταν. Στη μέση μιας πλατείας με βροχή, στη μέση ενός εγκαταλελειμμένου εργοστασίου με λιοπύρι, στριμωγμένος στο παράπηγμα κάτω από τη σκηνή του Gagarin, σε πεζοδρόμους να διώχνει τους περαστικούς και τα μηχανάκια, ο Γιώργος ήταν πάντα εκεί που χρειαζόταν… Είναι εμπειρία να βλέπεις τον Γιώργο με τον Βασίλη σε «επικίνδυνες αποστολές» -μοιάζει κιόλας η κοψιά τους- εκεί που τους αφήνεις αραχτούς να σαχλαμαρίζουν, εκεί τους ξαναβρίσκεις –«τι έγινε ρε; θα πάτε να κάνετε αυτό που είπαμε;» «τίποτ’ άλλο έχει να κάνουμε; γιατί αυτό το τελειώσαμε πριν κάνα τέταρτο!»

Ο Γιάννης Αντύπας κι ο Δημήτρης Παπαδάκης είναι ηχολήπτες. Όταν αρχίζαμε το ψάξιμο για να στήσουμε το συνεργείο είχαμε κατά νου ένα πράγμα –ότι οι περισσότερες ελληνικές ταινίες πάσχουν από ήχο. Λέγαμε, λοιπόν, πως μπορεί όλα να γίνονται με θέληση, ταλέντο και καλή διάθεση, αλλά για τον ήχο χρειαζόμαστε τους καλύτερους. Κι ο Αντύπας είναι μέσα στους καλύτερους στον τομέα του. Το λέω γιατί έχω ακούσει τα αρχεία που μας στέλνει, το λέω γιατί τον έχω δει να δουλεύει. Αλλά εκτός απ’ αυτά, είναι μέλος της ομάδας –προσέχει τα πάντα, από ρακόρ μέχρι μυθοπλασία, έχει πάρει την ταινία προσωπικά. Θυμάμαι σ΄ένα γύρισμα, πρωινό στο κέντρο της Αθήνας, με το συνεργείο αποδεκατισμένο –ο Αντύπας καθόταν και φύλαγε τις κάμερες μη μας τις βουτήξουν όσο οι υπόλοιποι έστηναν. Κι όταν του λέω ότι έχουμε γύρισμα χαίρεται –όχι για το μεροκάματο, αλλά γιατί θα ξαναβρεθούμε.
Μαζί με τον Αντύπα είναι ο Δημήτρης Παπαδάκης –μουσικός σε συγκρότημα εκτός από ηχολήπτης (το συνεργείο έχει 3 μουσικούς σε σύνολο 6 ατόμων –ό,τι πρέπει για να γυρίσουμε ντοκυμαντέρ για τη μουσική, νομίζω). Δεν τον ήξερα, ήρθε στο πρώτο μας γύρισμα γιατί κάτι είχε τύχει στον Αντύπα κι από τότε κολλήσαμε. Πώς κολλήσαμε; Είχαν περάσει 7 ώρες γυρισμάτων, όλοι ήμασταν ψόφιοι. Συνεννοούμαι με τον Μιχάλη ότι δεν θα γυριστεί άλλη σκηνή με ήχο –«μπορείς να φύγεις, δεν έχουμε άλλο ήχο για σήμερα», του προτείνω. «Με διώχνεις;» μου λέει. Εντάξει –από τότε ήρθε για να μείνει ο Δημήτρης. Κι όταν είναι να πάρει ήχο δεν καταλαβαίνει Χριστό. «Εσένα θέλω να σε δω κάποια στιγμή χωρίς τη μπλούζα σου –τόσες ώρες που κρατάς το καλάμι θα έχεις γίνει φέτες!» του είχε πει η Πουπέτα Λάππα σ’ ένα γύρισμα και έπεσε χοντρό γέλιο. Αλλά είχε δίκιο. Ο Δημήτρης θα πάρει ήχο ακόμα κι αν τα πάντα καταρρέουν, ακόμα κι αν έχουμε λιώσει στην κούραση, ακόμα κι αν το γύρισμα αφορά μια ηλιόλουστη μέρα κι έξω ρίχνει χιόνι –ο Δημήτρης θα βρει πουλάκια να τιτιβίζουν και θα τον πάρει τον ήχο που θέλουμε.

Το γύρισμα ξεκινάει, ο Μιχάλης περιμένει να μαζευτεί το συνεργείο και δίνει το σύνθημα –πλησιάζει τον Ζερβακάκη, τον αρπάζει από τους ώμους και του φωνάζει: «Για πες μου Λάμπρου παιδί μου, γνωρίζεις την χρήσιν του ρεφλεκτέρ;»
Ο Νίκος ρυθμίζει το φακό της μηχανής και όλα παίρνουν τη θέση τους στο χώρο…

 

Γιάννης Αντύπας

Γιάννης Αντύπας

 

Έλενα Αθανασίου - Δημήτρης Παπαδάκης

Έλενα Αθανασίου – Δημήτρης Παπαδάκης

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top