Fractal

Επτά ποιήματα

Γράφει ο Ε. Μύρων // *

 

poetry

 

 

Ορυμαγδός

Κάθομαι και χαζεύω το τασάκι

ώρες ώρες

Φορτωμένο με σκέψεις

κι αποτσίγαρα καθώς είναι,

θυμίζει χωματερή

ή νεκροταφείο

Καμιά φορά ρίχνω

λίγο νερό,

ίσως για να σιγουρευτώ

ότι έσβησαν οι καύτρες

ίσως για να μην ενοχλεί

η μυρωδιά της αποσύνθεσης

 

 

Έκσταση

Έλιωσα πολλές σόλες

ώσπου να πιάσω

εκείνη την

έκσταση του

αναστενάρη

που μοιάζει

μ’ εκείνη του ποιητή

 

Κατάλαβα

πως η κούραση

της αδράνειας

τον κυνηγά

και τον σκοτώνει

Κατάλαβα

γιατί γράφει

στην κόψη του

ξυραφιού

 

Γιατί μόλις

σβήσει μια

φωτιά,

έχει ήδη

ανάψει άλλη

 

 

Άτιτλο ξόρκι

Κάποιο μπαρουτοκαπνισμένο ξόρκι

μου ‘γνεψε

με στίχους αμόλυντους,

ακέραιους, τρισδιάστατους

 

Βούλιαξα μαζί του

και ξύπνησα με το φως

της νύχτας

σ’ ένα, σαν όνειρο αναποδογυρισμένο

 

Όλα φάνηκαν θρύψαλα

κομμάτια ιδεών

πτώματα λέξεων

 

Όλα γυρνούσαν ξανά

με υπόκρουση το αίμα

στις εσχατιές της μνήμης

 

 

ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ ΟΥΡΑΝΟΥ

Καθώς μ’ ένα ξυλάκι,

ξεριζωμένο όπως όπως,

σχεδιάζουν τον ουρανό

σ’ ένα βούρκο με λασπόνερα

– ανά πάσα στιγμή μια μπόρα

εξαφανίζει τα σκίτσα τους.

 

Κι όμως εκεί, στην άκρια,

ανάμεσα στις λάσπες,

ξεσκεπάζουν λίγο λίγο

κομμάτια μεγαλείου.

 

Ξεθολώνουν το θαύμα.

 

Εκείνοι οι άνθρωποι

μ’ ένα ξυλάκι

Εκείνοι οι άνθρωποι

μ’ ένα ξεριζωμένο κλαράκι.

 

 

Ο αετός, καθώς λένε…

Ο αετός, καθώς λένε, πρέπει τον πόνο να υποστεί

μισό χρόνο, για να ξαναγεννηθεί.

Στη φωλιά του χτύπος σε πέτρα ν’ ακουστεί

ώσπου το ράμφος του αποκολληθεί.

 

Του λείανε τα νύχια ο καιρός

και τα φτερά του τα ‘κανε βαριά,

 

Μα αρκεί τον πόνο με παλικαριά

να αντέξει – και πάλι κραταιός

θα ‘ναι, κυρίαρχος των ουρανών

νικητής των πιο δύσκολων μαχών.

 

 

Φλούδες

Κάτω από φλούδες

βρίσκομαι κρυμμένος

 

Κάπου μέσα, βαθύτερα

κείτεται η αληθινή μου φωνή

 

Αντιλαλεί. Τον αχό της

ακούω, θολά.

 

Θα’ ναι οι πρώτες καθαρές

κραυγές μου

 

Πριν έλθει

η απότομη ομαλότητα

 

Και τις αποστειρώσει

ο καιρός

 

 

Νέα Γενιά

Εσείς δεν ξέρετε από πολέμους

εσείς τα βρήκατε όλα εύκολα.

Δεν ακούσατε ποτέ σας

σφαίρα ή βόμβα.

Δεν είδατε ποτέ σας

ξεκοιλιασμένα στομάχια,

ανοιγμένα κρανία

δεν αντικρίσατε νεκρούς.

δεν ξέρετε τι θα πει πείνα…

 

Εμείς δεν ξέρουμε από πολέμους,

είδαμε όμως,

ψυχές να σπάνε

από ψυχοτρόπα φάρμακα,

φίλους να λιώνουν

από ναρκωτικά

γνωστούς να σέρνονται

στο μετρό

στήθη να καίγονται

από την κατάθλιψη

συνειδήσεις να υποδουλώνονται

για το τίποτα…

 

Τώρα που το καλοσκέφτομαι,

δίκιο έχεις,

εμείς δεν ξέρουμε από πολέμους

τα βρήκαμε εύκολα

 

 

* Ο Ε.Μύρων γεννήθηκε το 1983 στην Αθήνα και κατάγεται από τη Λευκάδα. Διατηρεί το ιστολόγιο a-lektor.blogspot.gr και ετοιμάζει την πρώτη του ποιητική συλλογή (αμέσως μόλις συγκεντρώσει τα ποιήματά του από τετράδια, χαρτιά, σημειωματάρια, οπισθόφυλλα βιβλίων, αιωρούμενες σελίδες, πακέτα τσιγάρων και τοίχους…).

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top