Fractal

Δύο ποιήματα της Καλομοίρας Πιέτρη – Αυγούστη

 

 

ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

 

Ήταν η ώρα της προσευχής

και της σιωπής.

Άγγελοι φτερούγιζαν,

το ηλιοβασίλεμα πλησίαζε.

Ο ναός λουσμένος

στο θάμβος της φωτιάς

και της μεγαλοπρέπειας της δύσης,

στεκόταν ακλόνητος φρουρός

της Χριστιανοσύνης.

 

Μέσα,

η σιωπή άπλωνε πέπλα,

να καλύψει μορφές Αγίων,

καθώς  τ’ απόβραδο,

έβαφε με γκρίζο χρώμα ,

το εσωτερικό του ναού,

η μνήμη ταξίδευε

σε παιδικές γειτονιές,

που ζήσαμε

μα που ο άνεμος ,

παρέσυρε μακριά.

Αρώματα μεθυστικά

μιας άνοιξης του χθές.

 

Έξω ερημιά,

μέσα σιωπή και δέος

και μόνο οι Άγγελοι,

φτερούγιζαν,

πάνω από το ξύλινο τέμπλο.

 

 

ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

 

Βιάζεσαι χρόνε.

Μη μας προσπερνάς,

με τόση βία.

Δεν μπόρεσα

να τιθασεύσω το χρόνο.

Εισέβαλε ορμητικά,

σάρωσε στο πέρασμα,

πρόσωπα, μνήμες, εικόνες,

παρέκαμψε τον πλησιέστερο καθρέφτη,

ταλαντεύτηκε λίγο,

σαν να μην αναγνώριζε

το είδωλό του

και με βλοσυρό βλέμμα

κάλυψε το πρόσωπο

της χαμογελαστής,

πορσελάνινης κούκλας

και αντικατέστησε

τις κόκκινες ανεμώνες

από το βάζο,

με μωβ βιολέτες  Επιταφίου.

 

Πεταλούδες  γυροφέρνουν

στην οροφή για λίγο φως,

Μάταιος κύκλος και χορός,

η μια στην αγκαλιά της άλλης

αργοπεθαίνουν.

Στιγμές ζωής

καλυμμένες με μαύρο πέπλο.

Απότομη μεταβολή του χρόνου,

μέσα στης άνοιξης το θαύμα.

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top