Fractal

Δύο ποιήματα και ένα πεζό

Του Χρήστου Κεραμίδη // *

 

 

 

Στα σκοτάδια τ’ ουρανού

 

Φεγγαρόλουστες ήταν οι νύχτες του Αυγούστου.

Κι εμείς,

πιο πέρα από το άγαλμα του Μωχάμετ Άλι,

στο πέταλο

και πάνω στα σκοτάδια τ’ ουρανού

αλλάζαμε τα σχήματα των άστρων

καταπώς τα αισθάνονταν η ψυχή

μέσα στην άδηλη χαρά

του πρώτου μας έρωτα

 

 

Το παράπονο

 

Την είδε από μακριά

Δυο χέρια μόνο

με κλονισμένη αξιοπρέπεια.

Πάντα με την ίδια ευγένεια

κι ένα παράπονο μετέωρο

που χάνονταν στων ματιών της

την παράξενη λίμνη

 

 

 

Μια Ελληνίδα στην Πρίγκηπο

 

Γυρνούσαμε με το πλοίο της γραμμής από την Πρίγκηπο. Βράδιαζε. Οι ανταύγειες από τα φώτα της Πόλης τρεμόπαιζαν πάνω στα ρεύματα του Βοσπόρου.

Απέναντί μου, κάθονταν τέσσερις Τουρκάλες και μιλούσαν μεταξύ τους. Μια κυρία που έψαχνε να βρει θέση, ήρθε δίπλα κι άρχισε να τις μιλά.

Ξαφνικά, το ένστιχτο της φυλής μου δούλεψε δυνατά: Δεν είναι Τουρκάλα! είπα μέσα μου. Μοιάζει την γειτόνισσά μας, την κυρα – Γεωργία, που έπινε το πρωί με τη μάνα μου καφέ και της έσπαγε τα νεύρα με τα παινέματά της. Μπορεί να ήταν και συγγενής!…

Πως το κατάλαβες, θα μου πείτε. Είναι το ένστιχτο, τα χαρακτηριστικά, το βλέμμα, ο τόνος της φωνής, η ευγένεια.

Και παίρνοντας θάρρος, την ρωτώ με στέρεα φωνή χωρίς ενδοιασμούς για το ρίσκο: «Είστε Ελληνίδα. Από τον τρόπο που μιλάτε κατάλαβα πως είστε Ελληνίδα!».

«Ναι, είμαι, αλλά γεννήθηκα και μεγάλωσα εδώ στην Πρίγκηπο. Είμαστε από τις λίγες οικογένειες που παρέμειναν εδώ», απάντησε με άψογα ελληνικά· και μάλιστα μου ανέφερε και τον τόπο της καταγωγής της στην Ελλάδα.

Και συνέχισε: «Οι Τούρκοι μόνο κάτι ηλικιωμένους αφήσανε εδώ. Σε καιρό ειρήνης είναι πολύ καλοί άνθρωποι. Στον πόλεμο, όμως, φανατίζονται και αγριεύουν. Δεν είναι να τους έχεις εμπιστοσύνη! »

Το πλοίο πλησίαζε την προκυμαία, κι εγώ σκεφτόμουνα πόσο πρέπει ν’ αγαπήσανε την Πόλη οι άνθρωποι αυτοί, που επιμένουν να μένουν εδώ με τα τόσο σοβαρά για την παραμονή τους προβλήματα.

Χρήστος Κεραμίδης

 

 

* Ο Χρήστος Κεραμίδης γεννήθηκε στην Καβάλα από γονείς πρόσφυγες του Πόντου. Τελείωσε την Αριστοτέλειο Σχολή Υπομηχανικών Θεσσαλονίκης (Μικρό Πολυτεχνείο). Ποιήματά του είχαν δημοσιευτεί σε διάφορα περιοδικά και έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές: Τους «Ταξιδευτές» (1995), το «Στα πέλαγα του ονείρου» (1996), τους «Δρόμους της βροχής» (1998), την «Τελευταία υπόσχεση» (2001) και «Ο Αύγουστος που περιμένω» (2016) . Οι δύο τελευταίες του ποιητικές συλλογές έχουν εκδοθεί στον Στοχαστή. Είναι παντρεμένος, έχω δύο παιδιά και ζει στην Καβάλα.

 

Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top