Fractal

Ποίηση: “Δύο ερωτικά”

Της Κατερίνας Κανάκη Αξούγκα //

 

 

f3

 

Α΄

 

Όταν περιμένω τον ερχομό σου

νιώθω στον πλανήτη είμαι μόνη.

Η αγωνία με κυκλώνει κι ακούω τους ήχους,

τον αντίλαλο των βημάτων στη σκάλα,

είναι γοργός, είναι βαρύς ή μήπως αργός;

Συνήθως δίνεις άλλοθι στην καρδιά σου

“γοργά χτυπάει απ’ τις σκάλες”

κι εγώ ξέρω πως είναι

η ερωτική λαχτάρα, ο ερπετώδης πόθος

που σε φέρνει κοντά μου.

Το ατάιστο θηρίο στα σπλάχνα σου

που θέλει να φάει τα στήθη μου,

να κατασπαράξει τους μηρούς μου.

Και νιώθω τις ενοχές του προσκλητήριου

“έλα”.

Και εσύ πάντα έρχεσαι . Πάντα.

 

 

Β΄

 

Στριμωγμένοι στον καναπέ

που δεν μας έκανε τη χάρη

να ανοίξει και απόψε,

πίνοντας τον καφέ, την μπύρα,

θα μιλήσουμε για Ποίηση

και ύστερα

θα κάνουμε έρωτα.

Δεν είμαι καλλονή

δεν είσαι κούκλος

δεν έχουμε ανάγκη ν’ αποδείξουμε

καμία δεξιότητα,

καμιά προσποίηση για να περισώσουμε

την αδίψαστη γοητεία μας.

Τόσα χρόνια

γαλβανισμένα τα σώματα

περνούν υπάκουα

το δρόμο της λεηλασίας

προσδοκώντας το λαμπερό “μετά”.

Θ’ ανάψουμε ξανά ένα τσιγάρο,

θα σου χαϊδέψω το μάγουλο

και θα περιμένω το αστείο σου,

για το πόση αγάπη μάζεψαν απόψε

οι “ψόες” των δαχτύλων σου.

Μια στάλα παραπάνω ύψος

θα μετρήσουμε στην αγάπη

στο βασανισμένο μας καναπέ

ως την επόμενη φορά.

 

 

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top