Η τέχνη της αγάπης
Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη //
Μάκης Τσίτας «Δώρο γενεθλίων», Εικονογράφηση: Νίκος Γιαννόπουλος, Εκδ. Ψυχογιός, 2018
Βιβλίο που προσφέρεται για την ευέλικτη ζώνη και τη φιλαναγνωσία και που είναι σχετικό με τις αδελφικές σχέσεις το νέο βιβλίο του Μάκη Τσίτα. Τίτλος «Δώρο γενεθλίων». Σε άκρως εκφραστική και γεμάτη ολοζώντανα χρώματα εικονογράφηση του Νίκου Γιαννόπουλου.
Το λάθος είναι ανθρώπινο και τα μικρά παιδιά συχνά καταφεύγουν σε «παγαποντιές», μικροπονηριές και παιχνιδάκια, επειδή δεν διακρίνουν το «σωστό» από το «λάθος», επειδή είναι παρορμητικά και ενεργούν με τον δικό τους τρόπο, επειδή απλά το απολαμβάνουν ή ακόμα επειδή έχουν μικρές ή μεγάλες απολαβές που τους δίνουν χαρά.
Η μικρή Τασία είναι καλή θεατρίνα, αλλά δεν ξέρει ακόμα και να μοιράζεται πράγματα, όμως το πάθημα της γίνεται μάθημα χάρη και στην υπομονή και την εξυπνάδα του αδερφού της. Οι μεγάλοι συχνά δεν παίρνουν χαμπάρι και μερικές φορές τυγχάνει και να αγνοούν την παιδική ψυχολογία τελείως ή να διδάσκονται πράγματα από τα παιδιά εκ των υστέρων.
Ωραία η στιγμή που ο μικρός ήρωας ανακαλύπτει το τάμπλετ και θυμώνει πολύ και δεν ξέρει τι να κάνει. Σκέφτηκε τρομερούς και φοβερούς τρόπους για να κάνει ρεζίλι και να εκδικηθεί την ψεύτρα και υποκρίτρια αδερφή του. Τελικά δεν κάνει τίποτα από αυτά. Με πιο ώριμη σκέψη αποφασίζει να της δώσει ένα μάθημα και την φέρνει προ εκπλήξεων. Κι αυτή να μην μπορεί να αντιδράσει ή να πει κάτι. Τελικά την αναγκάζει να πει συγγνώμη και να το εννοεί. Μάλιστα η ίδια αποφασίζει να πει την αλήθεια στον μπαμπά της.
Κοφτοί αλλά άμεσοι διάλογοι, για παιδιά που αρχίζουν να καταλαβαίνουν τον κόσμο και τον εαυτό τους, να μπαίνουν σε διλήμματα, να ενεργούν αυτοβούλως. Εδώ η ιστορία ξεδιπλώνεται μέσα στην οικογένεια. Και οι οικογενειακές σχέσεις δεν είναι διόλου εύκολες, αντιθέτως χρειάζονται δουλειά. Η αγάπη και η εμπιστοσύνη μέσα στα μέλη μιας οικογένειας δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Το κάθε μέλος οφείλει να γνωρίζει το ρόλο του και να σέβεται τα υπόλοιπα. Αυτό κατακτιέται σιγά σιγά και όσο μεγαλώνουν τα παιδιά. Εξαρτάται σαφώς και από τον χειρισμό των γονιών. Οι δύο μικροί ήρωες στο βιβλίο δεν εμπλέκουν τους γονείς, βρίσκουν μόνοι τους την άκρη και αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Η πρωτοβουλία του αγοριού να χειριστεί μόνο του το θέμα μας κερδίζει. Μάλιστα παρά το μικρόν την ηλικίας τους το κάνει με εύστοχο τρόπο και χωρίς να «καρφώνει» την αδερφή του. Στην ουσία σκηνοθετεί έτσι τα πράγματα ώστε η μικρή να κατανοήσει την αλήθεια των πραγμάτων, φέρνοντάς την στον ίσιο δρόμο εν τέλει.
Μια ακόμα έξυπνη και ανατρεπτική ιστορία για την καθημερινότητα των παιδιών από τον έμπειρο πια και ουσιώδη πάντα Μάκη Τσίτα. Μια ιστορία σχετική με τη δύναμη της συγγνώμης, η οποία δίνεται και πάλι με παιγνιώδες ύφος και έχει αίσιο αλλά διδακτικό τέλος: Tα δύο αδέρφια καταφέρνουν να ενδυναμώσουν τη σχέση τους περνώντας μέσα από μια ιδιαίτερη εμπειρία και επιβιώνοντας.
Μάκης Τσίτας
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ένα νέο λογοτεχνικό «τοπίο»;
16/04/2024, 9:09 μμ -
Παρακείμενα: «Το παρήγορο συναίσθημα της εσωτερικής έκλαμψης»
16/04/2024, 9:08 μμ -
Η δύναμη του πεπρωμένου
16/04/2024, 9:06 μμ -
Παραμύθια από ζάχαρη, μέλι και ποίηση
16/04/2024, 9:05 μμ -
Ψυχολογικά περάσματα προς τη βιολογική ολοκλήρωση
16/04/2024, 9:00 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Το νουάρ της ύπαρξης
Γράφει η Χρυσοξένη Προκοπάκη // Σπύρος Γιανναράς «Τη μέρα που θα σηκωνόμουν να χορέψω», Εκδόσεις Άγρα «Έχω συχνά την εντύπωση πως αναγνωρίζω στη μέση του δρόμου ανθρώπους από καιρό πεθαμένους. Ενίοτε αναγνωρίζω και ζωντανούς, οικεία πρόσωπα που πέρασαν
Περισσότερα -
Η μεγάλη πλημύρα του Μισισιπή του 1927. Ένα αφιέρωμα στα μπλουζ του «νότου». (Μέρος 3ο)
Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // O μεγάλος Τεξανός μπλουζίστας, Blind Lemon Jefferson (1893-1929), ο ονομαζόμενος και πατέρας των μπλουζ του Τέξας, εντυπωσίαζε λευκούς και μαύρους μουσικούς και όλα τα ακροατήρια. Η δημοτικότητά του το 1926 κινητοποίησε τους ανιχνευτές ταλέντων
Περισσότερα -
Διήγημα: “Αυλαία”
Γράφει ο Αργύρης Κόσκορος // * Αυλαία Οι τελευταίοι φύγανε πριν το ηλιοβασίλεμα. Μάζεψε αργά τις ομπρέλες δίχως να καθαρίσει τις λερές ξαπλώστρες. Έριξε μια ματιά στους ντόπιους γλάρους που παίζανε στον ορίζοντα και βάφονταν
Περισσότερα -
-
Papercut. Ονειρική μουσική.
Συνέντευξη στον Γιάννη Παναγόπουλο // Σκηνή 1η: Με τον Papercut γνωριστήκαμε στα μέσα της δεκαετίας ‘80. Θυμάμαι μπήκε σπίτι μου φορώντας γαλάζιο t-shirt με στάμα φωτογραφία των Madness, κόκκινες τιράντες και λευκό παντελόνι. Δεν ήταν σκινχεντ. Όσο του άρεσε
Περισσότερα -
✔ Ευγενία Φακίνου: «Σήμερα φεύγουν οι νέοι, οι μορφωμένοι, ο ανθός του τόπου…»
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα // «Κάθε γενιά αντιμετωπίζει κάποιου είδους κρίση, μικρότερη ή μεγαλύτερη. Η γενιά των γονιών μου αναμετρήθηκε με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον εμφύλιο. Η δική μου έχασε εφτά χρόνια στη διάρκεια της χούντας.
Περισσότερα -
Καταπληκτικά 3D γκράφιτι που μοιάζουν να επιπλέουν στον αέρα!
Επιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // Ο Πορτογάλος street artist Sergio Odeith δημιουργεί 3D γκράφιτι που, από μια ορισμένη οπτική γωνία, μοιάζουν να επιπλέουν στον αέρα. Ξεκινώντας αυτό το ύφος το 2005, Odeith ήταν ένας από τους πρωτοπόρους της αναμορφωτική
Περισσότερα
