Fractal

Στείλε μου κάτι από τη Βολιβία – “Δρόμος”

FRAGILE ENOTHTES
Από την Αλεξάνδρα Φεφοπούλου // *

 

17.Δρόμος.foto

 

Salar de Uyuni. Η μεγαλύτερη έρημος από αλάτι στον κόσμο. Πριν φτάσω εδώ, είχα δει φωτογραφίες, αλλά τίποτα δε με είχε προετοιμάσει γι’ αυτό το θέαμα. Λίγο μετά την ανατολή του ηλίου, ξεκινήσαμε. Όταν φτάσαμε στο κέντρο της, ο κινητήρας σταμάτησε μόνο και μόνο για να μπορέσουμε να ακούσουμε τη σιωπή. Δε ζει τίποτα εκεί. Ακούστηκε μόνο για λίγα δευτερόλεπτα το φευγαλέο κελάηδισμα μερικών πουλιών που πέρασαν πετώντας από πάνω μας, βιαστικά για να βρουν το επόμενο “νησί” της ερήμου. Κι ο δυνατός αέρας. Παντού ο δυνατός αέρας.

Ο ήλιος είχε πια βγει και το κρύο δεν ήταν ανυπόφορο. Κοιτούσα το απέραντο, εκτυφλωτικό, άσπρο χρώμα και κάπου στο βάθος, στον ορίζοντα, φαινόντουσαν οι κορυφές του πιο κοντινού βουνού. Δεν ήμουν σίγουρη προς τα πού θα έπρεπε να πάμε. Θέλαμε να φτάσουμε στη μικρή πόλη Uyuni, αλλά πού ήταν ο δρόμος; Δρόμος σ’ αυτή την έρημο δεν υπάρχει. Μόνο οι Βολιβιανοί οδηγοί των 4×4, που τη διασχίζουν καθημερινά με τα οχήματά τους φορτωμένα με ξένους επισκέπτες, μπορούν να προσανατολιστούν εύκολα.

Κι αν δεν υπάρχει δρόμος, τον φτιάχνεις εσύ. Με μια πυξίδα, με το ένστικτο που σου υπαγορεύει πού πρέπει να πας, ακόμη και ρωτώντας κάποιον που το δρόμο που θες να βρεις, τον έχει διαβεί ήδη. Αλλά αν περιμένεις ακίνητος να περάσει κάποιος και να σε πάρει μαζί του, μάλλον θα περιμένεις πολύ. Κι ακόμη κι αν γίνει έτσι, πόσο χαρούμενος θα νιώθεις που δεν προσπάθησες καν;

Η μικρή πόλη του Uyuni, όπου μετά από λίγες ώρες φτάσαμε, αποδείχτηκε πανέμορφη.

 

* Για πολύ ή για λίγο, η Αλεξάνδρα Φεφοπούλου θα λείπει από την Αθήνα. Με τον φίλο της και μια Vespa κάνουν τον γύρο της Νότιας Αμερικής. Της ζητήσαμε να στέλνει κάθε εβδομάδα μια φωτογραφία που θα καθρεφτίζει μικρά και μεγάλα «κάτι» από τη ζωή της ταξιδεύοντας. Δέχτηκε. Άραγε πόσο μακριά μπορεί να είναι η καθημερινότητα μίας ελληνικής πόλης από τις πόλεις που η Αλεξάνδρα βλέπει σήμερα;

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top