Fractal

17 Νοεμβρίου – Ντόρις Λέσινγκ

Επιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα //

 

Η Ντόρις Λέσινγκ, που έφυγε σαν σήμερα το 2013, ήταν Βρετανή συγγραφέας. Έλαβε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 2007 και περιγράφηκε από τη Σουηδική Ακαδημία ως: «επική συγγραφέας της γυναικείας εμπειρίας, η οποία με σκεπτικισμό, πάθος και ιδεαλιστική δύναμη υπέβαλε έναν διχασμένο πολιτισμό σε εξονυχιστική έρευνα». Στην ηλικία των 87 ήταν από τους γηραιότερους συγγραφείς που έλαβαν το βραβείο.
Η αντίδρασή της στην ανακοίνωση της βράβευσής της έχει μείνει στα χρονικά. «Ω! Θεέ μου», είχε μουρμουρίσει, αφού είχε βγει με κόπο από ένα ταξί με τα ψώνια της και είχε πληροφορηθεί την είδηση από τους πολυάριθμους δημοσιογράφους που την περίμεναν μπροστά από το σπίτι της στο βόρειο Λονδίνο.

 

 

Μπήκε οικότροφος σε θρησκευτικό σχολείο, το οποίο εγκατέλειψε οριστικά στα 14 χρόνια της για να εργασθεί ως νταντά και στη συνέχεια ως τηλεφωνήτρια. Το 1949 εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο με τον γιο της, όπου εργάσθηκε ως γραμματέας. Ήταν 30 ετών και είχε προλάβει να παντρευτεί και να χωρίσει δύο φορές. Με τον πρώτο της σύζυγο, απέκτησε δύο παιδιά και με τον δεύτερο, τον Ανατολικογερμανό δικηγόρο και διπλωμάτη Γκόντφριντ Λέσινγκ ένα γιο και κράτησε το όνομά του, με το οποίο υπέγραφε τα περισσότερα έργα της. Από τότε δεν παντρεύτηκε ξανά.

Αρχισε να γράφει από τα 15 της, δημοσιεύοντας διηγήματα σε περιοδικά. Το 1950 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «…Τραγουδάει το χορτάρι», που αναφέρεται στις διαφυλετικές σχέσεις στη Νότια Ροδεσία μέσα από την ιστορία μιας λευκής γυναίκας. Το έργο προκάλεσε αίσθηση και γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Ακολούθησαν πολλά ακόμη μυθιστορήματα, με κορυφαίο «Το Χρυσό Σημειωματάριο», το γνωστότερο από τα βιβλία της, που εκδόθηκε το 1962 και αφηγείται την ιστορία μιας επιτυχημένης συγγραφέως, η οποία κρατάει το ημερολόγιό της σε τέσσερα διαφορετικά σημειωματάρια και σ’ ένα πέμπτο, «το χρυσό σημειωματάριο», επιχειρεί τη σύνθεση της ζωής της.

Αρκετά γνωστή στο ελληνικό βιβλιόφιλο κοινό, καθώς πολλά έργα της έχουν μεταφραστεί στην γλώσσα μας: «Σικάστα», «Το Χρυσό Σημειωματάριο», «Τα Ημερολόγια της Τζέην Σόμερς», «Το Πέμπτο Παιδί», «Ο Μπεν στον Κόσμο», «Η καλή τρομοκράτισσα», «Αγάπη ξανά». Τραγουδάει το χορτάρι», «Ένας άνδρας και δύο γυναίκες», «Ο απεσταλμένος του πλανήτη 8», «Η σχισμή» κ.α

«Στοιχειωμένη» από την παιδική ηλικία της στην αποικιοκρατούμενη Αφρική και καθοδηγημένη από την πολιτική και αντιρατσιστική στράτευσή της, παρήγαγε ένα εκλεκτό έργο, που εκτείνεται από τα επικά μυθιστορήματα ως την επιστημονική φαντασία, περνώντας από το θέατρο. Υπήρξε ανελέητη επικρίτρια της αποικιοκρατίας, ενώ εκτιμούσε ότι το βρετανικό κατεστημένο ποτέ δεν τη συγχώρησε πραγματικά για το φλερτ της με τον σοσιαλισμό στα μεταπολεμικά χρόνια, αλλά και για το ότι υπήρξε μαχητική φεμινίστρια. Πέθανε σε βαθύ γήρας στις 17 Νοεμβρίου του 2013. Ήταν 94 ετών και τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας, εξαιτίας ενός εγκεφαλικού, που την ταλαιπωρούσε επί είκοσι χρόνια.

Έχει πει:


• Όσα λιγότερα και ουσιαστικότερα μένουν στη χούφτα μας, τόσο περισσότερο αγγίζουμε την ευτυχία.

• Κάθε άνθρωπος, οπουδήποτε, θα ανθίσει με εκατό απροσδόκητα ταλέντα και ικανότητες, με το που θα του δοθεί απλώς μια ευκαιρία.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top