Fractal

Ποίηση: “Δίχως λάθος κανένα”

Από το “Στερητικό Ε” //

 

 

Η σίγουρη γλύκα που πεταλούδιζε στο στομάχι, έγινε βάρος σαν σάκα μαθητική παραγεμισμένη.

Στον πίνακα συνταίριαζα μοναχικά γράμματα να τα κάνω λέξη, να βάλω το νου σε δουλειά!

Επανέλαβα τις ίδιες κινήσεις ώρα πολλή, βαριεστημένα, μέχρι να διώξω τη ματαίωση από μέσα μου. Σιγά σιγά η καρδιά συνήρθε. Έβαλα άλλη διορία, πιο μακρινή, να ‘χω πάλι να μετρώ τις βδομάδες και όσα θα πλησιάζουν να φωτίζω.

Μικροπεριπέτειες της χαράς ήρθαν στη μνήμη κι αντέστρεψαν το μαύρο σε φως.

Θα περάσει και τούτη η μέρα. Και τούτη η φορά. Θα φύγει κι αυτό. Θα πάω παρακάτω. Κάποιος πάλι συνωμότησε ενάντια.

Με χτυπώ στην πλάτη φιλικά και μου διδάσκω, σαν να ‘ναι η πρώτη φορά, εγκράτεια και σωφροσύνη. Μα στο στήθος ξεφωνίζει ο ποιητής με πάθος: «Αν δεν μπορέσεις να το δεις κι εσύ, μοιάζει σαν να μην το ‘χω».

Δυο εαυτούς να ενώσω παλεύω.

Τον ήρεμο που με προσήνεια αγαπά και συγχωρεί και τον τρελό

που ερεθίζεται για τ’ άγνωστα γυρεύοντάς τα μ’ άγνοια κινδύνου. Μπαλώνω στο ρούχο μου όλα μου τα ελαττώματα. Τα πόδια βουλιάζουν και χάνω βήμα και ουσία.

Συγκεντρώνομαι σ’ άλλες ασχολίες παρηγορητικές, μέχρι να φτάσει η νύχτα να με ρίξει τροφή στις τύψεις.

Σαν να πλέω σε κύμα, δε βρίσκω ισορροπία στη σανίδα της πραγματικότητας. Άριστη μαθήτρια της απογοήτευσης, το μάθημα απ’ έξω θα βογκήξω στο προσκέφαλό μου, χωρίς να κομπιάσω, δίχως λάθος κανένα.

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top