Fractal

Δίσκοι μουσικής

 

Στον  Σούπερ Μάριο* και τον Μάρκο Ψυχάρη αρέσει ν’ ακούν μουσική μαζί. Σήμερα είπαν να κάνουν κάτι περισσότερο. Να ακούσουν και μετά να γράψουν τη γνώμη τους για τρία άλμπουμ που άκουσαν και μάλλον τους άρεσαν πολύ. Για να γίνουν πράξη τα παρακάτω κατανάλωσαν πολλούς καφέδες και το τέλος της μέρας τους βρήκε βραχνιασμένους από το κάπνισμα στριφτών τσιγάρων.

 

oddaringODDARING – «In Cinema»

Μελωδικό, μοναχικό, λυρικό, γεμάτο αντιθέσεις. Το τρίτο άλμπουμ τον Oddaring είναι ισόποσα jazz όσο και post – rock. Στην ακρόαση του καταλαβαίνεις καθαρά το ταλέντο και την κλάση του λίντερ της μπάντας, Φιλανδού ντράμερ-συνθέτη Olavi Louhivuori.
Το «In Cinema» χαρακτηρίζεται από επιβλητικές μελαγχολικές μελωδίες άρτια ερμηνευμένες με αρκετές εντάσεις και ψυχικές καταθέσεις από τον συνθέτη και τους μουσικούς που το πλαισιώνουν. Δεν κάνουμε πλάκα. Αυτό το άλμπουμ θα μπορούσε να γίνει ιδανικό soundtrack εκείνου του τύπου ακροατή που θέλει να ακούει μουσική μόνος.
Για εμάς το «In Cinema» (και τα επτά κομμάτια του) είναι τόσο καλό που θα μπορούσε να είναι βραβευμένο score δραματικής ταινίας. Ακούγοντας το αναλογιστήκαμε τον τίτλο του άλμπουμ. Το «In Cinema», ακόμα και αν ακόμα δεν έχει ντύσει ηχητικά φιλμ, μας έκανε να φανταστούμε χιονισμένα τοπία και ανθρώπους που ταξιδεύοντας μέσα τους αναζητούν περισσότερη επικοινωνία.

Το «In Cinema» κυκλοφορεί σε cd από την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία Edition Records και έχει βρει διανομή στην χώρα μας από την φίρμα «A&N».

 

SIGMASIGMATROPIC – «Dead Computer Blues»

Ύστερα από απουσία χρόνων οι Sigmatropic επανέρχονται. Έχουν νέα δουλειά. Την κυκλοφορούν μέσα από το «καταφύγιο» που ονομάζεται «Inner Ear». Της δισκογραφικής εταιρείας από την Πάτρα, μιας από τις λίγες ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρείες στην Ελλάδα που τολμούν να κυκλοφορούν δουλειές Αγγλόφωνων συγκροτημάτων, μουσικών παραγωγών, καλλιτεχνών.
Ο βετεράνος (στην ανεξάρτητη μουσική σκηνή) και ευφυέστατος Άκης Μπογιατζής μαζί με τούς: Φοίβος Ζήτης στις κιθάρες, φωνητικά, Θοδωρής Πιστιόλας στο πιάνο, moog synthesizer, theremin, μαντολίνο, γιουκαλίλι, φωνητικά και Γιάννης Τρυφερούλης στα τύμπανα παρουσιάζουν το «Dead Computer Blues». Άλμπουμ που από την πρώτη στιγμή, από το πρώτο τραγούδι – ομώνυμο με τον τίτλο του άλμπουμ – φανερώνει την ωριμότητα του συγκροτήματος όχι μόνο στη σύνθεση ή στην ενορχήστρωση αλλά και στην παραγωγή.
Πατώντας play στο C.D. και φέροντας τα ακουστικά ζήσαμε, για δέκα τραγούδια, την ωραία γνώριμη και συνάμα καθαρή φωνή του Άκη. Το λέμε έτσι γιατί ο τρόπος που «τονίζει» τα Αγγλικά του μας ταξίδεψε πίσω στις μέρες (δεκαετία του 80) που ο Robyn Hitchcock ήταν απαραίτητος στην indie ποπ και τους ακολουθητές της. Καθώς το «Dead Computter Blues» κυλούσε σταθήκαμε στην πιανιστική ερμηνεία του Θοδωρή (Πιστιόλα) που ακούγεται «Astral Lullaby». Μας θύμισε, έντονα, το «Lady Grinning Soul» του David Bowie. Τέλος θεωρούμε πως είναι αξιοπρόσεκτα και τα « Spaceface (A Slower Rocket)», «The Clouds of Antarctica». Ακούγοντας το δεύτερο ήταν σαν να ανακαλύψαμε ένα μουσικό ποπ πλανήτη πλημυρισμένο από τη αγαθή γοητεία της ανεπιτήδευτης απλότητας.
Το άλμπουμ κυκλοφορεί και στα τρία γνώριμα φορματ, lp, cd, download.

 

Your_TurnCERAMIC DOG – «Your Turn».

Η ανθεκτικότητα του Αμερικάνικού αντεργκράουντ είναι ζηλευτή. Οι Ceramic Dog ζουν εντός του. Ο Μαρκ Ρίμποκ εξηντάρης και ηγέτης του τριμελούς σχήματος είναι κιθαρίστας που έχει γράψει άπειρες εργατοώρες συνεργαζόμενος με την αφρόκρεμα του No Wave, της ακατέργαστης free – τζαζ. Διαβάζοντας αλήθειες γύρω από τη ζωή του μάθαμε πως έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως: ο Τόμ Γουέιτς, ο David Sylvian, o Έλβις Κοστέλο ή οι The Black Keys. Πάμε στο σήμερα τώρα. Το τελευταίο άλμπουμ των Ceramic Dog λέγεται «Your Turn». Ακούγοντας το καταλάβαμε πως ισορροπεί ανάμεσα στo μπλουζ, τη τζαζ και το «ογκώδες» πανκ – ροκ που κάποτε έπαιξαν μπάντες σαν τους MC5. Το λέμε αυτό γιατί αυτή η δουλειά, από το πρώτο κομμάτι της (έχει συνολικά δεκατρία) «Lies My Body Told Me», ξεκαθαρίζει όσα θέλει να πει, όσα έχει ν’ ακουστούν. Μην το ψάχνεις, αν ψάχνεις ν’ ακούσεις κάτι που στέκεται ανάμεσα στο θόρυβο που αφήνει μια τζαζ – μπλουζ παραμορφωμένη κιθάρα και το λιτό ροκ εν’ ρολ αυτό το άλμπουμ είναι φτιαγμένο για σένα.

 

* O Σούπερ Μάριο είναι D.J., μουσικός παραγωγός, κυκλοφορεί μουσική από τη δισκογραφική του εταιρεία «Amola Kalimba». Η τελευταία έδωσε όνομα και στο μαγαζί – με σπάνια μουσικά όργανα απ’ όλο τον κόσμο – που διατηρεί στο κέντρο της Αθήνας.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top